Test: Honda Jazz 1.4i LS (2006)

Honda heeft een reputatie hoog te houden. De Japanners maken doordachte en zowel kwalitatief als technisch hoogstaande producten. Met geregeld 'n sportieve knipoog standaard bijgeleverd. Op 't eerste gezicht gaat die sportiviteit echter volledig aan deze Jazz voorbij. Een praktisch modelletje voor oudere automobilisten, dat is het eerste dat in je opkomt wanneer je de Jazz in je opneemt.

Eenmaal onderweg met de kleine Honda zijn de eerste indrukken positief. De stevige vering en 't lekkere stuurwieltje geven je het gevoel dat je met een sportieve hatchback aan het sturen bent. De Jazz blijkt een behoorlijk volwassen compacte auto, die puik in elkaar is geschroefd. Alles werkt licht, direct en precies. Ook de zitpositie is helemaal van deze tijd: lekker rechtop en bovendien een beetje hoog op de bok. Met een beetje fantasie heeft de Jazz zelfs trekjes van een ruimtewagen. Het ontwerp is echt getekend voor maximale binnen-afmetingen. De ruimte op de achterbank is goed voor elkaar en toch gaat dat niet ten koste van het aantal liters koffer-ruimte. Praktisch is eveneens de instap in de Jazz, lekker op niveau en ook aan de passagiers achterin is gedacht; die kunnen vanaf de achterbank met een hendel de rechtervoorstoel naar voren schuiven voor wat meer beenruimte.

Seniorengevoel
Op het onderdeel design scoort de Jazz minder goed en ook het imago laat te wensen over. Functie boven vorm, zeg maar. Het model staat niet te boek als een auto waarmee je puur voor de lol een potje gaat sturen. De besturing is licht, al geeft het heerlijk aanpakkende stuurwieltje weinig informatie door.

De 1,4-litermotor in onze test-Jazz is goed voor 83 pk, relatief bescheiden voor een Honda-achtklepper. Deze versie maakt dan ook geen flitsend sportieve indruk. Hij is bij de les, maar niet meer dan dat. De continu variabele transmissie is daar mede debet aan. Als je gas geeft, is het toch een beetje 'van gierenstein' gedurende het versnellen van de auto. Dat versterkt het seniorengevoel in deze Jazz nog eens. Als het gaspedaal tot op de bodem gaat, doet de kickdown zijn werk maar hoor je overduidelijk dat alle zeilen moeten worden bijgezet. Toch kan het ook anders: als je de 7-speed Mode-knop activeert, verandert de traploze versnellingsbak in een 7-trapsautomaat. Nog een keer drukken en je hebt 'n met schakelhendels te bedienen 7-bak. Maar knettervlot wordt het nooit. Erg comfortabel is de Jazz evenmin. De vering is best stug, dat merk je vooral achterin. Daarbij houdt de steun van de stoelen ook niet over.

Begin vorig jaar kreeg de Jazz voor het eerst een lichte facelift. Technisch nauwelijks nieuws, uiterlijk 'n paar lichte wijzigingen. De bumper werd aangepast, het dashboard werd gemoderniseerd, evenals de binnenbekleding. De Jazz bleef wat-ie was: een verstandige, degelijke aankoop met veel praktisch gemak. Over het binnenste lopen de meningen uiteen. Het display midden op het dashboard oogt zeer voornaam, maar sommigen vinden de bedieningsknoppen zo groot dat ze op speelgoed lijken. Feit is dat de bediening goed en logisch is en het met de algehele ergonomie helemaal snor zit. Ook een plus van de Jazz is de afwerking binnen in de auto. Keurig en strak.