Ford Fiesta ST

Dat autofabrikanten elkaar nauwlettend in de gaten houden, wordt onder meer duidelijk als je kijkt naar het aantal pk’s waarover ‘hot hatches’ in het zogenaamde B-segment tegenwoordig beschikken. Kort na de eeuwwisseling doorbraken de C-segmenters de 200 pk-grens, nu is het de beurt aan hun compactere broers. Ford verrast vriend en vijand door een driecilinder in de snelste Fiesta te monteren. Het 1,5-liter blok is even wennen in het liefhebberswereldje, maar de compleet nieuwe motor is toch echt krachtiger dan de 182 pk sterke 1.6 van z’n bejubelde voorganger. De vorige Fiesta ST was een heerlijk speels gooi-en-smijt-ding, dat onder liefhebbers nog lang gewild zal blijven. Aan de buitenkant is de nieuwe Fiesta meteen herkenbaar als Fiesta, terwijl-ie toch helemaal nieuw is. In de vorm van een opvallende grille met een rode ST-badge, een wat agressievere voor- en achterbumper en een dakspoiler heeft de snelste versie voldoende herkenningspunten, maar het verschil met een sportief aangeklede, normaal gemotoriseerde ST-Line is klein. Wie twijfelt, krijgt uitsluitsel door de wielen, die met standaard 18 inch behoorlijk aan de maat zijn en lekker opvallen door het design.

Zo’n kenmerkend element ontbreekt in het interieur van de Fiesta, die het met glimmende accenten in een carbonachtig motief moet doen. Omdat ook opvallend gekleurde bekleding ontbreekt, lijkt het ST-interieur op het eerste gezicht wat saai, maar dat verandert rap als je plaatsneemt in de diepe Recaro-kuipen. De stoelen omklemmen je lijf zoals schoenen dat met je voeten doen, dus wie wat omvang­rijker is dan gemiddeld, komt wellicht in de problemen. Als je erin past, zit de stoel je echter als gegoten en bovendien staat hij goed laag. Samen met het sportief gevormde stuurwiel zorgt dat meteen voor het juiste gevoel: in deze auto wil je rijden, en snel!

Rauw en dreigend

Na een druk op de startknop komt de opgepepte driepitter luidruchtig tot leven. Vanaf de bestuurdersstoel klinkt de 1.5 heerlijk rauw en dreigend, maar voor omstanders is de ongebalanceerde loop, die eigen is aan een driecilinder, duidelijk hoorbaar. Dat verandert echter rap zodra we gas geven, want dan zet de Fiesta een stevige keel op. De eerste meters maken direct duidelijk wat voor vlees we in de kuip hebben, want de besturing is ook bij lage snelheden verrassend zwaar en direct. Ook opmerkelijk is de hoeveelheid informatie die het onderstel doorgeeft. Vrij vertaald: de Fiesta is plankhard. ’s Morgens je woonwijk uitrijden dient met beleid te gebeuren, want van drempels, verzakte bestrating en gaten in het asfalt is deze auto niet gediend. Dat drukt een flinke stempel op de dagelijkse bruikbaarheid, maar het geeft de ST-bestuurder ook meteen het gevoel dat het hier om een bijzondere auto gaat. Dat gevoel wordt versterkt als je de sportstand inschakelt. Het levert nog meer geluid op, alsmede een strakgetrokken onderstel en besturing, maar de verschillen met de normale rijmodus zijn klein. Eenmaal op de buitenweg worden de verwachtingen die de auto wekt probleemloos ingelost. De kleinste ST is nog altijd een gooi-en-smijt-auto van de bovenste plank. Hij reageert speels op (te) snel genomen bochten en kan dankzij het optionele sperdifferentieel enorm hard de bocht worden uitgejaagd. Het fijne stuurwiel geeft daarbij zo nauwkeurig door wat er onder de wielen gebeurt, dat het lijkt alsof de voorwielen zonder enige vorm van overbrenging aan de stuurstang zijn gemonteerd. Dat is niet alleen maar fijn, want net als bij je skelter vroeger heeft het Fiesta-stuur soms de neiging om een eigen leven te gaan leiden. Op hogere snelheid op een niet heel perfect wegdek is het zaak om beide handen stevig aan het stuur te houden, want een forse oneffenheid kan zomaar voor een koerswijziging zorgen. Schakelen gaat in de Fiesta nog altijd met de hand. De pook is laag geplaatst, waardoor je hand er niet als vanzelf op valt, maar verder is er weinig op de bak aan te merken. Ook de korte pook laat exact weten wat de techniek doet, zodat snel schakelen een waar feestje is. Zo hoort het in een auto als deze.

Must

De Fiesta voelt met z’n diepe dashboard en smalle binnenste aan als een kleine auto. Achterin de Fiesta is voldoende ruimte voor een auto in dit segment, al zijn daar auto’s die meer ruimte bieden. Dat is mooi meegenomen, maar bij hot hatches is ruimte niet de eerste prioriteit. Als het daarom te doen is, kun je maar beter met een grote boog om dit soort auto’s heen lopen, temeer daar de prijskaartjes stevige bedragen vermelden. Voor minder dan € 30.000 krijg je ze niet mee. En dan volgen nog de opties, want helemaal compleet zijn deze auto’s standaard niet. De Fiesta ST zit in Nederland standaard goed in z’n spullen, want Ford levert de auto hier alleen in de meest luxe uitvoering ST-3 en met een vijfdeurs koetswerk. Voor net geen 32 mille biedt Ford onder meer het goedwerkende Sync 3-multimediasysteem mét heerlijk klinkende Bang & Olufsen-audio, keyless entry en start en 18-inch lichtmetaal.

Ledkoplampen zijn optioneel, net als het sperdifferentieel, dat de aanschaf van het ‘Performance Pack’ (€ 950) vereist. Dat pakket omvat ook launch control en is voor een ST eigenlijk een must. ‘Onze’ Fiesta is daarnaast voorzien van onder meer een verwarmbaar stuurwiel en een mooie blauwe kleur ter waarde van € 600 en kost daarmee € 35.070.