Ford Fiesta (2017) - Test

Het was een leuk afscheidscadeautje voor Ford. De uitgaande Fiesta was de laatste maanden de bestverkochte auto van Europa. De stormloop was zelfs zo groot, dat de auto letterlijk uitverkocht was voordat de nieuwe in de showroom stond. De relatief jonge ST-lineuitvoering was onderdeel van dat succes en in Nederland deden wat private-leaseaanbiedingen een duit in het zakje. Ook hier werd het succes onderschat. Mede hierdoor krijgt de nieuwe Fiesta een vliegende start. In Nederland hebben duizend mensen er al eentje besteld voordat er een meter mee is gereden. Dat is natuurlijk lekker.

Vijf versies
AutoWeek kon in november al de nieuwe Fiesta goed bekijken in de Ford-fabriek in Keulen. De auto komt er in maar liefst vijf uitvoeringen. De varianten die nu al bij de dealer staan, zijn de Trend en Titanium. In oktober volgen een sportieve ST-line en een luxe Vignale-versie. Een verhoogde Fiesta Active ('voor actieve mensen', zegt Ford, voor senioren die een hoge instap willen, zeggen wij) volgt in het begin van 2018, als we ook voor het eerst met de échte Fiesta ST op pad kunnen. Van zijn voorganger verschilt deze generatie qua design een stuk minder dan bij de vorige generatiewisseling. Zoals tegenwoordig gebruikelijk is bij veel merken, is het meer evolutie dan revolutie. Toch is de auto compleet nieuw.

Wij reden een ST-line met de 1.0 EcoBoost. Ford heeft met die motor een beetje last
van de wet van de remmende voorsprong. Concurrenten die later waren met hun compacte driecilinder hebben nu een fijnere motor; denk aan PSA, Volkswagen en Opel. Dat is vooral merkbaar als je de motoren vlak na elkaar rijdt. De driecilinder is er met 100 pk en vanaf oktober ook met 125 pk. De variant met 140 pk blijft vooralsnog voorbehouden aan andere markten, maar reken in de toekomst op een speciale editie met dit blok. Wil je dieselen, dan is er een zuinige 1.5 TDCI met 85 pk. Ford denkt dat er te weinig vraag is naar de variant met 120 pk om die naar Nederland te halen. De ST-line kent wat aanpassingen. Zo is de auto een centimeter lager dan de Titaniumversie. Ook is de anti-rollbar dikker en werden vering en dempers iets aangepast.

Het resultaat is een waanzinnig leuk rijdende auto. De Fiesta was altijd al een feest (niet bedoeld als woordspeling) om te rijden, maar wauw, wat is de nieuwe generatie goed, zeg! Het stuurgevoel is prima, maar de gretigheid waarmee de auto een bocht in duikt, doet niet onder voor sommige hot hatches in dit segment een aantal jaren terug. Daar komt bij dat Ford het torque vectoring-systeem erg goed heeft verfijnd. Hierbij wordt het binnenste voorwiel iets afgeremd, waardoor de auto zich naar binnen trekt. Je merkt de beweging van de auto, maar geen moment voelt het alsof je wordt afgeremd of betutteld. Krappe hairpins kun je hierdoor prachtig nemen zonder dat de tractieregeling het vermogen afknijpt óf je met één gillende voorband de bocht uit komt.

De zitpositie is prima, het stuur kan fijn naar je toe en de pedalen staan perfect voor leuke tussengasacties. De goede versnellingsbak (altijd een zesbak) helpt hierbij. Ondertussen is de auto niet overdreven hard, zeker als je bedenkt dat een Titanium- of Vignale-versie nog iets meer comfort zal bieden.

Goed interieur
Fijn natuurlijk, dat rijgedrag, maar wel iets wat we van de Fiesta gewend zijn. Hoe anders was dat met het interieur. De laatste twee generaties lieten op dit vlak weinig bijzonders zien. Het was vaak de binnenkant waardoor de auto de strijd verloor met de concurrentie. Hoe anders is dat nu! De boel ging volledig op de schop. Een groot multimedia-touchscreen met Ford Sync3-systeem domineert de cockpit. Zo'n groot los scherm is gezien de online-commentaren niet ieders smaak, maar het zit fijn op ooghoogte en laat zich prima bedienen. Het systeem zelf oogt wat simpel, maar is veel prettiger in de omgang dan Sync2. De klokken voor je neus zijn nog steeds analoog, maar hebben een digitaal scherm in het midden. Het materiaalgebruik is fors vooruitgegaan, net als de afwerking. Het grootste nadeel van de vorige Fiesta is daarmee compleet verdwenen. Een kleiner nadeel was de ruimte op de achterbank; die is wel verbeterd, maar nog altijd niet overdreven groot. Een Renault Clio of VW Polo is daar ruimer. Daarachter is de bagageruimte met 300 liter redelijk te noemen, maar de tildrempel is onnodig hoog.

Nog los van alle dynamische zaken is de Fiesta leverbaar met een reeks fijne opties, die zoals gebruikelijk bij Ford leverbaar zijn in aantrekkelijk geprijsde pakketten. Qua veiligheid loopt de Fiesta mee in de voorste regionen van het B-segment, met zaken als automatische noodstop en een waarschuwingssysteem voor achterlangs kruisend verkeer. Voeg daar mooi leer en een B&O-audiosysteem aan toe en je bent van alle gemakken voorzien. Het totaalpakket is daarmee niets minder dan een absolute aanrader voor wie in dit segment dynamische kwaliteiten zoekt. De nadelen die eerder met een Fiesta gepaard gingen, zijn zo goed als verdwenen. Alleen een gezin dat deze Ford als eerste auto wil inzetten, moet goed kijken of het ruimteaanbod wel afdoende is.

Magie van de ST
De hamvraag voor veel autofans: wanneer volgt de echte ST? Antwoord: begin 2018. De auto is al af en krijgt een 1.5-driecilinder met turbo, die 200 pk levert. Gezien de magie van de vorige ST hebben we hoge verwachtingen. Renault prefereertt met zijn vierde Clio RS toegankelijkheid boven een iconische status. Wat is Ford van plan met de ST? "Met de ST-line hebben we al een Fiesta die toegankelijk en toch sportief is", horen we van een technicus. "Dat betekent dat we meer ruimte hebben om de ST spannend te maken. De magie van de vorige generatie gaat wat ons betreft niet verloren." Dat belooft veel goeds!