Ford C-MAX 1.8 Flexifuel Titanium (2008) - Test

Het is dringen in het segment van de compacte MPV's. Halverwege de jaren negentig had de Renault Scénic min of meer het rijk alleen, maar tegenwoordig moet hij de Opel Zafira, Citroën C4 Picasso, Volkswagen Touran en Ford C-Max naast zich dulden. Omdat die Ford het afgelopen jaar licht gewijzigd is, besloten we die auto weer eens ten tonele te voeren.
De wijzigingen van dit jaar zijn subtiel gebleven, want de C-Max ziet er van voren nog altijd uit als een 'baby-S-Max'. Jammer genoeg geldt dat niet voor de achterkant van de C-Max, die nog altijd wat anoniem oogt. In dit geval kozen we voor met de 1,8-liter Flexifuel-motor, de viercilinder die op elke mogelijke combinatie van benzine en E85-brandstof loopt. Die mogelijkheid is helaas geen reden om juist voor de C-Max te kiezen, want er zijn nog maar weinig plekken in Nederland waar je deze brandstof kunt tanken.

Puur als benzinemotor scoort de 1.8 een voldoende. De motor heeft voldoende pit voor de C-Max, maar over de brandstofconsumptie zijn we minder tevreden. We behaalden een testverbruik van 8,9 liter per 100 kilometer (1 op 11,2), toch een behoorlijk stuk onzuiniger dan de beloofde 7,2 liter per 100 kilometer. Je vraagt je toch af waarom Ford nog steeds geen compacte turbomotoren in het gamma heeft, want die kunnen het verbruik beperken. Ook een zesbak had hierbij kunnen helpen, maar Ford heeft het gewoon bij een transmissie met vijf verzetten gehouden. Jammer. Bovendien gaat het nog wel even duren voordat Ford met compacte turbomotoren op de proppen komt.

Rijplezier
Waar de C-Max wél mee scoort, is zijn rijgedrag. De MPV heeft het onderstel van een Focus en hij rijdt ook daadwerkelijk als een Focus, waarin je wat hoger 'op de bok ' zit. De zitpositie is bovendien nog eens perfect in te stellen, waardoor de Focus dé dynamische auto in het compacte MPV-segment is. Het 'busjesgevoel' ontbreekt in z'n geheel en dat heeft Ford simpelweg beter voor elkaar dan de concurrentie. Uiteraard is het rijgedrag niet geheel gelijkwaardig aan dat van de lagere Focus: wie al te ruig de bochten in duikt, merkt dat de C-Max over z'n voorwielen wegglijdt.
Het binnenste van de C-Max is goed voor mekaar. Het interieur is als het ware om je heen gebouwd en doet in de Titaniumversie lekker fris aan dankzij intensief gebruik van kunststof met alu-look. Het MPV-achtige aspect valt echter tegen: in tegenstelling tot bijvoorbeeld een Opel Zafira heeft de C-Max géén derde zitrij. De bagageruimte heeft een inhoud van 550 liter, wat wel weer meer is dan de Franse concurrentie te bieden heeft. Wie de gehele achterbank wegklapt, kan 1.620 liter bagage kwijt. Het middenstuk van de achterbank kan handig worden omgetoverd in een picknicktafeltje, maar ook dat heeft weer zo z'n nadelen.
De middelste van de achterpassagiers zit wel erg hoog met z'n benen, wat geen aanrader is voor de lange afstanden. De C-Max is zodoende voor vakantietrips meer een vierzitter. Grote gezinnen met uitgebreide reisplannen kunnen de Ford dus beter van hun lijstje afstrepen.