Test: Fiat Sedici 1.6 16V Emotion (2010)

De Sedici zou in eerste instantie alleen als vierwielaandrijver beschikbaar zijn, maar daar kwam Fiat van terug. Zodoende is er al enige tijd ook een voorwielaangedreven Sedici te koop. Vierwielaandrijving is er nog wel, maar daarvoor moet je bijbetalen ten opzichte van de hier geteste Emotion. Gewoon voorwielaandrijving dus, maar het uiterlijk van de Sedici hint wel nadrukkelijk naar de niet-bestaande terreincapaciteiten van de auto. Dikke grijze bumpers, een verhoogde grondspeling en scherpe lijnen moeten in ieder geval de indruk wekken dat-ie nergens bang voor is. Het uiterlijk van de Sedici mag dan wel de nodige  schwung hebben, de binnenkant is een stuk minder vrolijk.

Weliswaar blinken de interieurs van de Italiaanse autobouwer niet altijd uit op het gebied van overzichtelijkheid, het ontwerp is meestal wel onderscheidend. Dat is bij de Sedici wel anders; binnenin heerst een overvloed aan grijsheid. In zo'n vrolijk karretje als de Sedici wil je toch graag een wat swingender interieur. Ook zijn de gebruikte materialen niet van topniveau: ze zijn stevig, maar hard. Daar staat tegenover dat het kinderspel is om je weg te vinden in de Sedici, want de ergonomie staat op een hoog niveau en de zit achter het stuur is ondanks het ontbreken van een in diepte verstelbaar stuur goed voor elkaar. De ruimte op

de achterbank is niet riant, voor bovengemiddeld lange mensen zal de hoofdruimte een probleem worden en ook de benen zitten relatief snel klem. Op korte ritjes is het echter ook voor volwassenen wel uit te houden. De bagageruimte is adequaat, maar heeft wel een forse tildrempel en dat is zeker met zwaardere stukken bagage erg vervelend.

Japanse Italiaan

Omdat de auto voor een aanzienlijk deel door Suzuki werd ontwikkeld, staat de Sedici op een aangepast platform van de Swift, en dat is een fijne auto om mee te rijden. Het schakelen gaat aangenaam zwaar en met gevoel en hetzelfde geldt voor het sturen. Daarbij is de stuurinrichting precies genoeg om de Sedici goed in de bocht te kunnen zetten. Eenmaal in de bocht toont het onderstel zich mooi stabiel en ondanks de verhoogde koets kun je zeer acceptabele bochtensnelheden halen met de Japanse Italiaan. De auto laat goed voelen wat er onder de wielen gaande is, waardoor je niet snel verrast zult worden. Wel heeft de Sedici een beetje een hekel aan het stevig uitaccelereren van een bocht, want dan heb je al relatief snel een doorslaand binnenste voorwiel, zeker als het wegdek nat is. Jammer genoeg is ESP zelfs op de Emotion-uitvoering niet standaard. De Sedici kun je sinds z'n facelift alleen nog met deze 1,6-liter benzinemotor krijgen, dus er valt op dat vlak niets te kiezen. Gelukkig is die 1,6-liter viercilinder een succesnummertje dat de Sedici aan zeer adequate prestaties helpt en niet buitensporig veel brandstof verbruikt. Hij is lekker soepel en blijft bij normaal gebruik op de achtergrond, maar als je op het gaspedaal gaat staan, maakt hij de Sedici lekker vlot en laat daarbij dan een geinig geluid horen. Over de hele testperiode noteerden wij voor de Fiat een gemiddeld verbruik van 8,4 liter op 100 km, ofwel 1 op 11,9. Dat is gezien de rijstijl netjes.