Ferrari 458 Italia (2010)

Op het eerste oog is de 458 Italia geen klassieke schoonheid. Hij oogt echter modern, sierlijk, opwindend en ánders. Sensationeel eigenlijk. Er zit een snufje Enzo in – vooral in de achterste wielkasten en de korte achteroverhang – en details van Pininfarina's P4/5, zoals de hoog oplopende voorspatborden en de zeer prominente achterlichten in kokervorm.

Zodra we op pad zijn, wordt de eerste significante verandering ten opzichte van zijn  voorganger al snel duidelijk: de besturing is veel directer. Het volgende dat opvalt, is hoe goed de versnellingsbak is. Net als de California maakt de 458 gebruik van een zevenversnellingsbak met dubbele koppeling (DCT). Die is perfect aangepast aan het motorkarakter qua reactiesnelheid en nauwkeurigheid. De 4,5-liter-V8 klimt hij veel hoger op de toerenladder dan z'n 4,3 liter metende voorganger. Bij 9.000 tpm levert hij 570 pk. Het maximumkoppel van 540 Nm mag er ook zijn. Desondanks verbruikt de nieuweling mede dankzij directe inspuiting beduidend minder brandstof en stoot hij veel minder CO2 uit dan zijn voorganger. Hoewel het soepele karakter over het gehele toerengebied behouden blijft, is de 458 Italia alles behalve klinisch of zielloos. Vooral boven de 7.000 tpm is zijn energie en aanvalslust simpelweg verslavend, net als het geluid.

Veel vertrouwen

Glibberige wegen zijn geen probleem. Niet alleen is de 458 voorzien van de laatste versie van Ferrari's E-Diff, maar ook biedt de voorzijde veel vertrouwen. Dit is echt de grootste stap voorwaarts ten opzichte van het oude model. Er is niet alleen meer grip, maar vooral meer samenhang en een betere communicatie, onder meer door de verbeterde  multilinkachterwielophanging. Daardoor zijn de rolbewegingen verminderd en werd de besturing nauwkeuriger. Ook onder natte condities kun je je prima vermaken met de 458 Italia, zonder bang te hoeven zijn in het struikgewas te eindigen. Zowel op de weg als op het circuit is de 458 een vermakelijke, competente en redelijk comfortabele sportauto. De weg- en rijwindgeluiden zijn acceptabel en het rijgedrag is rustig. Het is mogelijk om de  veringinstellingen los te koppelen van de manettino-settings. Zo kun je de dempers in hun meest soepele stand  zetten en toch de snelste schakelacties kiezen. Dan kan de Italia zelfs heel erg hobbelige wegen prima aan. Toch is het weggedrag zelfs in de meest straffe stand allesbehalve nerveus, mede  dankzij het veel stijvere aluminium space frame.

De 458 Italia is een Ferrari die absoluut gebruikt kan worden voor langere ritten, zeker gezien het luxe interieur. Ferrari heeft nog nooit problemen gehad met riant leergebruik, maar soms oogden de minder belangrijke knoppen nogal goedkoop. In de 458 is de kwaliteit echter consistent en het interieur zit innovatief in elkaar. Zo zijn er twee tft-kleurenschermen en schitteren hendels aan de stuurkolom door afwezigheid. Zaken als knipperlichten, overige verlichting en ruitenwissers bedien je met knoppen op het stuur. De standaard stoelen zijn overigens goed, maar wij zouden kiezen voor de optionele sportkuipen, die lager staan en meer zijdelingse steun geven, zonder dat ze minder comfort bieden.