Ferrari 360 Spider (2001)

Oops, they did it again - wéér heeft Ferrari het voor elkaar. Eerst zetten ze met de 360 Modena een auto neer waarvan iedereen dacht dat het niet oogverblindender kon. En vervolgens delen ze de nekslag uit met een cabrioversie die zo mogelijk nóg fraaier is. Ferrari"s doelstelling voor de 360 Spider was even simpel als ingewikkeld: de open versie moest net zo goed, en als het even kon nog beter worden dan z"n dichte broer. Een cabrio heet per definitie minder stevig dan een coupé te zijn, maar het heeft er alle schijn van dat deze stelling nu van Ferrari een graf met een mooi zerkje heeft gekregen. Wonder boven wonder hebben de Italianen maar 60 kilo extra materiaal nodig gehad voor én een aardbevingbestendige carrosserie én een elektrische kapconstructie. Wat allicht een klein beetje gescheeld heeft, is het feit dat het achterruitje van de Spider niet van glas, maar van plastic is. Waarmee we meteen het enige minpunt van de 360 Spider hebben gehad. Komt goed uit, kunnen we lekker verder met de superlatieven. Saillant detail is dat Ferrari kennelijk toch wel érg jaloers was op de sublieme kapconstructies van Porsche en Mercedes. Ferrari bedacht dat het niet zo"n slecht idee was de firma om Car Top Systems (een joint-venture van Porsche en Mercedes) eens in te schakelen voor het ontwerp van de kap. De kap gaat nu volledig automatisch - je hoeft geen klemmen meer vast te zetten of iets dergelijks - in 28 seconden open of dicht. Daarnaast is er nog nooit een Ferrari Spider geweest die zó weinig last heeft van windgeruis met de kap dicht als de 360. Hij is trouwens in vier kleuren leverbaar. Nog heel even over dat plastic achterruitje. Als het per se "de beste kap ooit" moest worden, waarom hebben ze dan niet een echte ruit gemonteerd? Simpel: kon niet. Tenminste, niet als je de motorkap vrij wilde houden. En dat was een absolute voorwaarde. Wát er ook gebeurde, de Italianen stonden erop dat ook de motor van de Spider, net als die van de Berlinetta, zichtbaar moest zijn.

De beste van de beste

De "gewone" Modena is al onbetwistbaar één van de beste, zo niet de beste sportauto in dit melkwegstelsel. De 360 Spider gooit daar nog een schepje bovenop. Waarom? Eén woord: zintuigen. Bijvoorbeeld het motorgeluid: prachtig, diep grommend en hoog jankend, met een ultrahoge, metalige Formule 1-huil. Daarnaast kun je in zo"n open auto natuurlijk veel beter genieten van de lucht van de koppeling die je aan het opbranden bent. Dat wil zeggen, als u gekozen hebt voor de handmatige zesbak. U zou in de minderheid zijn, want zo"n 70 procent van de klanten kiest voor de F1-schakeling. U weet wel, schakelen ˆ la Schumi, met van die peddels achter het stuur. De software daarvoor schijnt enigszins te zijn "gereherprogrammeerd", waardoor de bak nu sneller overschakelt. Hebben we niet echt kunnen constateren, maar "t ging dan ook al redelijk rap. Wat jammer genoeg ook redelijk rap ging, was het inschakelen van de tractiecontrole. "t Is wel zo leuk als je niet onmiddellijk tot de orde wordt geroepen als je "ns wat meer macho door de bocht wil. Begrijpelijk is het wel; we denken niet dat veel Ferrari-eigenaars zitten te wachten op glijpartijen. En mochten ze dat wel doen: het systeem kan ook uit. Laatste zintuig dat in de Spider uiteraard meer geprikkeld wordt dan in de Berlinetta: de huid. Hoewel ook hier weer een dik compliment uitgedeeld kan worden, want het is opmerkelijk hoe weinig last je van de wind hebt. "t Windschotje tussen de fraaie rolbeugels mag dan klein en vrij onopvallend zijn, "t verricht bergen goed werk. Voor de rest is de Spider verregaand identiek aan de coupé: dezelfde 40-kleps 3,6-liter V8-motor van 400 pk, hetzelfde onderstel en hetzelfde interieur. Door die 60 kg extra gewicht is de Spider natuurlijk wel langzamer: hij gaat in 4,6 s naar de 100, 0,1 seconde trager dan de dichterik. Zucht. De topsnelheid is ongewijzigd: om Ferrari te citeren "within a whisper of 300 km/h." Leuk idee trouwens om te proberen, 300 in een open auto...