Daihatsu Sirion 1.0 12V XTi (1999)

Het design van de Sirion is eerder 'Retro' dan 'New'. Dat zit 'm, voor een belangrijk deel in het chroom. Standaard tooit een brede chroomstrip het front, en op de achterklep treffen we een fors uitgevallen verchroomde kentekenplaatverlichting aan. De duurdere RTI heeft ook dikke chroomstrips opzij. En er kan nog meer bij, want in de lijst van accessoires komen we chroomkleurige sierranden voor koplampen en achterlichten tegen. Maar ook chroomkleurige sierkappen voor de buitenspiegels, een verchroomd uitlaatsierstuk en een chroomstrip voor op de motorkap.
Daihatsu houdt de bijzondere vormgeving van de Sirion beperkt tot de buitenkant. Het dashboard ziet er heel gewoon uit. Afgezien dan van een overkapping die het instrumentenpaneel 'meeneemt' en via de middenconsole zachtjes naar rechts afloopt. Het leefgedeelte contrasteert ook verder nogal met de opvallende met chroom opgesierde koets. Zo straalt de glimmende kunststof niet bepaald klasse uit. En de bekledingsstof in ons - zonder meerprijs - Green Metallic gespoten testexemplaar maakte 'n nogal sobere en sombere indruk. De zitpositie voorin viel ook wat tegen. Je komt al gauw met je knieën erg dicht bij het dashboard en het kost nogal wat geschuif met de stoelen en verstelwerk met de rugleuning voor je die zit hebt gevonden waarbij je de ruimte voorin zo goed mogelijk benut. Dat verandert overigens niets aan het feit dat de nogal korte zittingen van de onopvallend gemodelleerde stoeltjes de bovenbenen weinig steun geven.
Als het gaat om de hoeveelheid bagage die mee kan, is de Daihatsu best een gezinsauto. Achter de achterbank vinden we een volume van 267 liter. Met een in ongelijke delen omklapbare rugleuning is uitbreiding mogelijk. En hoe staat 't met de opberg-/aflegruimte in het passagierscompartiment? De Sirion heeft niet alleen een echt dashboardkastje maar ook nog een tweede kastje onder het stuur. Verder treffen we korte maar vrij brede portiervakken aan en er zijn vakjes rechts onder het stuur, onder de radio en voor de versnellingspook. Tenslotte kun je rechts op het dashboard nog spullen deponeren.

Driepitter
Dwars voorin de Sirion vinden we een driecilinder motor. Echt nieuw is hij niet, want hij is afgeleid van de motor die al in de oude Cuore en de Move werd gebruikt. Door de boring groter te maken kwam de inhoud van 847 op 989 cc. En in plaats van zes kleppen bediend door één bovenliggende nokkenas, worden er nu twee nokkenassen gemonteerd, die samen 12 kleppen in beweging brengen. Zo komt de driepits machine aan 40,5 kW/55 pk vermogen en 88,3 newtonmeter koppel.
Daarmee moet hij 145 halen en in 15,4 s van 0-100 km/h sprinten. Bij onze metingen bleef-ie wat achter bij de opgave. Als je wegrijdt met de Sirion, krijg je in eerste instantie het gevoel dat het met het rijgedrag van de Japanner niet zo goed gesteld is. Z'n bekrachtigde besturing werkt nogal licht en met weinig gevoel. Maar na een paar kilometer heb je toch in de gaten dat de Daihatsu de bevelen van de bestuurder netjes opvolgt en dat er met de wegligging - ook in snellere bochten - echt niets mis is. Je zou misschien alleen kunnen zeggen dat alles wat te vanzelfsprekend gaat. Voor de 'sportieve' rijder dan. Schakelen? In orde. De pook gaat niet supersoepel maar wel vlot. Vering en demping? Netjes, niet stug maar ook zeker niet te week. Op slecht wegdek voelen de inzittenden wat er onder de wielen door gaat, maar hinderlijke stoten blijven hen bespaard.
En merk je er iets van dat de Sirion het met een cilinder minder moet doen dan de meeste andere auto's? Weinig. Het motortje loopt over het algemeen netjes rond en hinderlijke trillingen zijn zo goed als afwezig. Het typische driecilindergeluid hoor je eigenlijk alleen als er veel gas gegeven wordt. Bij constante snelheid is het geluidsniveau in het interieur voor een compacte auto zeker niet te hoog. Bij de Sirion XTi-12V krijg je voor zo'n 22 mille een wagentje met een aparte vormgeving. Is ruimte achter en een redelijke bagageruimte een punt, dan is de vijfdeurs Sirion in retro-look een goede aanbieding. Dat deze kleine gezinsauto wat minder aansprekende rijeigenschappen heeft, moet je dan maar voor lief nemen.