Daewoo Lacetti 1.6 Style (2004)

De Lacetti smoelt goed en hij doet zo hier en daar denken aan de Opel Astra (en profil), de Honda Accord en de Seat Ibiza (achterkant). De ruimte aan boord is voldoende. Voorin heb je genoeg bewegingsvrijheid als je niet langer dan 1,85 meter bent. Voor personen die langer zijn van lijf en leden kan de stoel niet ver genoeg naar achteren; de rails zijndomweg te kort. De bestuurdersstoel kun je in hoogte verstellen en ook de lendensteun is verstelbaar.
Je kunt het stuurwiel van positie veranderen, zowel in hoogte als axiaal, maar het stuur is opvallend groot en te dun om lekker in de hand te liggen. Het is standaard met leer overtrokken en dat is een kleine pleister op de wond. Ook de pookknop is met leer bekleed. Heel fijn, maar de pook is te ver naar achteren gemonteerd, je moet hem bijna zoeken. Het dashboard is simpel en overzichtelijk van opzet. Aluminium strips leuken de boel op.
En hoe is het achter in de Lacetti gesteld? Nou, vanaf de achterbank zul je niet snel klachten vernemen, want daar is het goed toeven. Een gezin met opgroeiende nakomelingen kan prima uit de voeten met de Daewoo. Hoewel, een autovakantie met de Koreaan kan een probleem worden. De kofferbak slikt maar een beperkte hoeveelheid bagage. 275 liter is in deze klasse aan de krappe kant.

Lange slagen
Laten we maar met de deur in huis vallen:van z'n rijkwaliteiten moet de Lacetti het niet hebben. De 109 pk sterke 1,6-litermotor presteert adequaat. De Daewoo hoeft hier niet voor de concurrentie te wijken en kan prima meekomen. Zijn topsnelheid ligt bijvoorbeeld op 187 km/h. Het is meer het weggedrag waar het aan schort, dat mist raffinement. In bochten wil de stug gedempte Daewoo behoorlijk overhellen. En een achterwieltje tilt 'ie graag van de grond. De zetels zakken dan door het ijs, omdat ze niet genoeg zijdelingse steun verlenen. Je glijdt gemakkelijk van de gladde zittingen af.
De besturing is totaal gespeend van een communicatief karakter. De installatie geeft geen informatie over wat er onder de wielen gebeurt. En ook de versnellingspook voelt doods aan. Met lange slagen breng je 'm van de ene naar de andere versnelling, waarbij je de pook goed moet sturen terwijl je zoekt naar het juiste verzet. Het geheel voelt sponzig aan.

Bekoorlijke uitrusting

Maakt dit de Lacetti tot een te mijden auto? Nee, interactie met z'n bestuurder is niet z'n sterkste punt, maar op andere punten kan hij wel bekoren. Met z'n uiterlijk kan 'ie, zoals gezegd, prima voor de dag komen, evenals met z'n interieurruimte. Maar ook de standaarduitrusting is vermeldenswaardig. De 1.6 Style die wij reden, heeft behalve leren accenten ook ABS en EBD standaard aan boord. Fronten zij-airbags zijn er ook. Een airco, centrale portiervergrendeling met afstandsbediening, elektrisch bedienbare ramen vóór én achter en verwarmbare buitenspiegels zitten er eveneens op. En dat voor nog geen achttien mille, kom daar maar eens om bij de concurrentie. De no-nonsense-automobilist die veel voor weinig wil, en maling heeft aan sportieve rijkwaliteiten, moet de Lacetti zeker op z'n wensenlijstje zetten.