Citroën Berlingo 1.6 16V Multispace – 2002 – 421.407 km - Klokje Rond

We maken het niet vaak mee dat iemand zo lang met een auto doet en ook Jan had niet gedacht dat de band met zijn Berlingo zo ­ innig zou worden. De keuze voor juist deze auto berust niet op louter toeval, zo blijkt. “Met mijn lengte van twee meter vallen heel veel auto’s bij voorbaat af, omdat ik er domweg niet in kan zitten.

De Berlingo is in dat opzicht echt perfect en hij is verder ook lekker ruim. Afgelopen zaterdag heb ik nog twintig zakjes vulzand ­ opgehaald bij de bouwmarkt: klep open en schuif maar naar binnen! Na onze eerste auto, een Mazda, hebben we vrij lang helemaal geen auto gehad. We deden alles op de fiets, ik ook naar mijn werk, totdat ik een ­ andere baan kreeg en elke dag naar Nijkerk moest rijden. Dat was toen nog vanuit Utrecht en later vanuit mijn huidige woonplaats Nieuwegein. Dat deed ik eerst met een Peugeot, maar al snel begon de zoektocht naar een auto waarin ik echt goed kon zitten. Verder stelde ik niet zulke hoge eisen; voor mij is het echt een gebruiksvoorwerp en ik kijk voornamelijk naar de praktische aspecten. In de zomer van 2003, toen de Citroën net een jaar oud was, kwamen we in Spanje met een oververhitte motor te staan. Dat verwacht je niet met een ­ bijna nieuwe auto. Via Citroën Assistance was er gelukkig snel hulp aanwezig en bij een dealer in de buurt is het defect verholpen. Daarna hebben we het ­ probleem nooit meer gehad, hoewel ik sindsdien altijd op de temperatuurmeter let als we in een file staan. Die loopt snel een beetje op.”

POETSSPULLEN MEE

De lak ziet er op het eerste oog goed uit, maar als de Berlingo eenmaal op de brug staat, zien we hier een daar een roestplekje. Maar toch, voor een auto van twintig jaar oud is het plaatwerk in prima staat. Stel dat je twee decennia geleden een Citroën van eveneens twintig jaar oud zou bekijken, pakweg een GSA Break: die zou er veel slechter aan toe zijn. “De eerste jaren was ik er zuiniger op dan nu, dat geef ik eerlijk toe. Toen nam ik op vakantie zelfs een tas met poetsspullen mee en ging ik ’s avonds lekker aan de slag. Het onderhoud liet ik trouw bij de dealer doen, totdat de hoge rekeningen begonnen te irriteren. Daarna vond ik een monteur die thuis een kleine werkplaats heeft en inmiddels al heel wat jaren de beurtjes en reparaties doet. De koppakking is al twee keer vervangen, verder loopt de motor goed en verbruikt hij geen olie.

De Berlingo heeft geen zwaar ­ leven bij mij. Hoofdzakelijk snelwegritjes, rustig met het verkeer mee. Last van files heb ik niet veel, ik begin heel vroeg en ben dan ook vroeg in de middag weer vrij.” De grootste ingreep was, dit jaar, de versnellingsbak. Jan: “De ­ vijfde versnelling was kapot. ­ Gebruikte onderdelen zijn er ­ genoeg en een nieuwe bak was natuurlijk veel te duur. De koppeling is ook meteen vervangen, dat was voor de eerste keer.  Verder regulier onderhoud, met elke honderdduizend kilometer een nieuwe distributieriem. En oh ja, vorige week gaf het raam­mechanisme in het ­ rechterportier de geest.”

Er zijn meer zaken die niet werken, zoals de afstandsbediening van de centrale vergrendeling en de wisser op de achterruit. Om de buitenkant een beetje op te vrolijken liet Jan bredere banden op de lichtmetalen wielen monteren en een bullbar op de neus. En voor extra licht en frisse lucht kwam er een elektrisch bedienbaar schuifdak in, dus alleen maar pragmatisch is Jan nou ook weer niet. “Ik heb destijds nog even getwijfeld over een diesel. Maar mijn jaarkilometrage liep terug en nu ben ik blij met de benzineversie. Ik werk nog maar twee dagen per week.”

CORROSIE

De remleidingen zien er helaas niet zo best uit, blijkt als keurmeester Joep Schuurman met een schroevendraaier een deel schoonkrabt. “Met deze mate van corrosie had er geen nieuwe apk op gemogen.” Als we daarna de onderkant bekijken, zien we dat de rest van het remleidingwerk er ook niet goed aan toe is. De remkrachtverdeler, die ervoor moet zorgen dat de achterremmen extra goed hun best doen als de auto zwaar beladen is, zit muurvast. Ook Jan had niet ­ verwacht dat de lijst zo lang zou worden; van de meeste gebreken merk je ook niet zoveel tijdens de dagelijkse ritjes.

“Dat hij weinig vermogen heeft, ben ik met Joep eens”, zegt Jan. “In de bergen heeft hij het moeilijk, de vrachtwagens halen me in. In Nederland red ik mij er wel mee, ik hoef niet in vijf tellen van nul naar honderd. Misschien is het tijd voor een nieuwe. De ­ Peugeot Partner heb ik destijds niet bekeken, maar die nieuwe Rifter lijkt mij wel wat.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“Ik moet zeggen dat ik tijdens het rijden aangenaam verrast was, afgezien van het totale gebrek aan fut. Ik dacht dat er een 1.4 met 75 pk in zou liggen, maar het is toch echt de 1.6. Het onderstel voelt nog goed aan en er zijn weinig rammels. De koppeling voelt wel een beetje raar en de aircopomp jankt er flink op los. Maar waar echt snel iets aan moet gebeuren, zijn de remleidingen en de remkrachtverdeler, want dit is echt niet veilig zo.”