Chrysler 300C Touring 3.0 CRD (2007)

De Chrysler 300C vraagt ontegenzeggelijk om aandacht. Zijn grote, gapende grille, de enorme wielkasten met grote 18-inchwielen, zijn hoge en brede onderbouw en de lage ruiten geven de auto een enigszins sinister trekje. Dat wordt eens geaccentueerd met verchroomde spiegelbehuizingen en prominent aanwezige ronde mistlampen onder aan de bumper.
Het instappen in de Chrysler is binnenkomen in een wereld waar je alles al wat lijkt te kennen. Het instrumentarium is lekker overzichtelijk en duidelijk af te lezen. De gedachte achter de indeling van knoppen, hendels en schakelaars is ook erg logisch; haast intuïtief vind je je weg in de 300C. Hier geen MMI of iDrive, maar wel een aantal functies in de hendel links aan de stuurkolom. De grote stoelen zijn comfortabel, maar missen wel wat zijdelingse steun. Toch is het geen enkel probleem om een goede zitpositie achter het grote stuurwiel te vinden, zeker met de tegen meerprijs verkrijgbare elektrisch verstelbare pedalen.
De hoge taillelijn en de vrij lage ramen zorgen voor een knus en geborgen gevoel. Een groot nadeel is wel dat de dode hoeken vrij fors zijn en dat het dak ver naar voren doorloopt, zodat je ver over het stuur heen moet leunen om boven de weg hangende verkeerslichten te kunnen zien. Door het laag aflopende dak wordt het zicht naar achteren beperkt.

Pakezel
De Chrysler biedt veel ruimte en een opvallend goede zitpositie. Jammer is wel dat het gebruikte materiaal in de 300C vrij goedkoop overkomt. Wat nog wel aardig staat is het stuurwiel, dat voor een groot deel met leer bekleed is en bovenaan is opgetrokken uit hout, dat helaas net even te glad is.

Ondanks z'n aflopende daklijn kun je in de 300C nog altijd een royale 630 liter bagage kwijt. Wat erg prettig is, is de achterklep. Het scharnier daarvan zit vrij ver naar voren, zodat je niet snel je hoofd stoot tijdens het in- en uitladen. Jammer is dat de achterklep niet doorloopt tot aan de laadvloer. Er is een opstaande rand, waardoor je je bagage niet naar buiten kunt schuiven, maar even moet optillen.
De V6-dieselmotor in de Chrysler is afkomstig van Mercedes-Benz en levert 218 pk en 510 Nm. De V6 is gekoppeld aan een vijftrapsautomaat, die prima voldoet. Voor de 300C geen luchtvering of hydrodynamica, maar conventionele schroefveren. Wel een beetje Amerikaans, maar toch net wat harder, om het de Europese bestuurder naar de zin te maken. De voorkant is naar onze zin echter iets te soft en de achterkant een fractie te stevig. De stuurbekrachtiging van de 300C is minder prominent aanwezig dan je zou verwachten bij een comfortabele Amerikaan; het kost zelfs wat kracht om de grote hoepel rond te draaien, vooral wanneer er snel gestuurd moet worden. De 300C is in eerste instantie onderstuurd, maar als je even het gaspedaal lift, komt het allemaal weer goed. Wie in de bocht overigens iets te lomp op het gaspedaal gaat staan, zal merken dat de achterkant wel degelijk de neiging heeft om opzij te willen. Dan grijpt het elektronisch stabiliteitssysteem niet helemaal ongemerkt, maar wel op tijd in.