Chevrolet Camaro Z28 SS 35th Anniversary Edition

De Chevrolet Camaro mag dan zijn 35ste verjaardag vieren, veel geluk zal hem dat niet meer kunnen brengen. In september zal immers de laatste Camaro van de band rollen. De St.Therese-fabriek in Quebec, waar hij sinds 1967 samen met zijn tweelingbroertje de Pontiac Firebird wordt gebouwd, zal dan ook worden gesloten. Het einde van de Camaro/Firebird betekent voor Chevrolet weliswaar niet het einde van het muscle car-tijdperk, want de Corvette is na bijna een halve eeuw nog springlevend: van Amerika's sportwagen nummer één is weer een nieuwe versie op komst.

De Camaro is altijd een betaalbare concurrent geweest in de jaren dat alles om performance draaide. Hij werd destijds ook ontworpen voor mensen die zich niet konden vinden in de Ford Mustang, die een paar jaar eerder op de markt kwam en de naamgever was van de ponycar-klasse. De Camaro was vloeiender gelijnd en had bovendien een voor races gehomologeerde high performance-versie, de Z28. Daarvan zijn er slechts zes honderd gebouwd en ze behoren tot de meest begeerde Chevy's aller tijden.
De Pontiac Firebird deelde al veel onderdelen met de Camaro, maar in die tijd ontwikkelde elke divisie nog zijn eigen motoren en die waren dus totaal verschillend. Ook Pontiac bouwde een high performance-versie, de Trans Am. Tot de ponycar-klasse behoorden naast beide GM-modellen ook auto's als de Plymouth Barracuda en de Dodge Challenger en natuurlijk de eerste van de stal, de Mustang.

Van 475 pk naar nul
Alle vijf concurrenten raceten in Nascar's Baby Grand National serie, de Trans Am serie en drag races. Daarbij was het een oorlog met fabrieks-pk's die tot 1971 voortwoedde, toen de Clean Air Act er een eind aan maakte. Maar de tweede generatie van de Camaro/Firebird was al klaar en zag er absoluut indrukwekkend uit. Ze kwam nog met nieuwe, grote motoren met veel vermogen. Standaard had het Chevy small block, de 5,7-liter V8 al 375 pk, terwijl het 7,2-liter big block een vermogen van 475 pk leverde. Belangrijk was natuurlijk ook het enorme koppel van deze V8-motoren.
De oliecrisis van 1973 maakte ook aan deze motoren een eind en de V8's voor de Camaro werden afgeknepen tot 145, 175 en 245 pk. In 1975 bracht Chevrolet geen Z28 uit omdat ze geen auto konden bouwen die die naam waardig zou zijn. Tussen toen en nu heeft de Camaro zijn ups en downs gehad. De derde generatie heeft het tien jaar uitgehouden. In 1991 kreeg de Camaro een nieuwe carrosserie en kwamen er motoren met meer vermogen. Zo had in 1995 de 5,7-liter V8 320 pk, maar Chevrolet had niets gedaan om zijn zwaargewicht op dieet te zetten. En dat terwijl Ford de Mustang intussen totaal had vernieuwd en bovendien de high performance Cobra-versie op de wielen had gezet!
Jaar na jaar verkocht Ford meer Mustangs dan GM Camaro's en Firebirds samen. Voeg daarbij het feit dat het segment de afgelopen tien jaar is gehalveerd en dan kun je wel begrijpen dat het voor GM niet meer de moeite loonde om voor 40 duizend auto's een complete fabriek draaiende te houden. Met de 35th Anniversary modellen van zowel de Camaro als de Firebird heeft GM nu dan ook hun einde ingeluid.

De laatste keer
De afgelopen jaren stapte ik zo nu en dan in een Camaro, maar wel met gemengde gevoelens. Het model was nog steeds mijn auto: lange neus, lage cockpit, achterwielaandrijving, het V8-geluid. Maar het gevoel haalde 't niet meer bij dat van het grote vermogen en het machtige koppel van vroeger. Bij een Camaro hoorde in mijn optiek minimaal 400 pk: een dot gas en hoppa, als je niet snel reageerde, stond je midden op het kruispunt achterstevoren.
Nu ik in de 35th Anniversary Edition van de Camaro Z28 SS stap, heb ik van gemengde gevoelens helemaal geen last. Misschien omdat het een onontkoombaar feit is: dit-is-de-laatste-en-daar-moet-je-het-maar-mee-doen! De rode Camaro lacht me met zijn zilverkleurige strepen bijna uitnodigend toe. 'Kom op, we gaan nog een potje genieten! Ik heb met 325 pk heus genoeg in huis om 't je naar de zin te maken.' Dus zink ik neer op de leren stoel met het geborduurde verjaardagslogo op de hoofsteun. Ook al is het contactslot hetzelfde als twintig jaar geleden en schakelt de zesbak nog net als de vierbak toen, kort en een beetje ongewillig, het V8-geluid klinkt potenter. Dit wordt leuk.
Deze speciale versie heeft niet alleen 325 pk, maar ook het koppel van 474 Nm mag er zijn. In de overzichten van onze Vuurwerk-reportage in AutoWeek nummer 1 zou hij daarmee geen gek figuur hebben geslagen. Ook niet qua topsnelheid (254 km/h), noch qua acceleratie (0-100 in 5,5 s). Dit ís leuk. Met beide ogen op de weg en in de spiegels (oom agent is in Amerika gelukkig niet onzichtbaar) gaat mijn voet steeds verder naar beneden. Ik weet hier in Californië nog wel een afgelegen weg, met bochten. Je voelt daar meteen dat de wielophanging berekend is op een sportief weggedrag, dat de besturing directer is dan ik had durven hopen. En dan dat vermogen,hè en dat koppel. Dát maakt autorijden echt leuk. Spelen met het gas, uitproberen hoe ver je kunt gaan, driften door de bochten. Ik moet echt uitkijken, ook op een stille weg door de desert kun je politie tegenkomen. Maar mijn maatje blijft me uitnodigen. Hij is niet gemeen, laat me vriendelijk merken waar zijn grens ligt, geniet zelf ook van het spel. Aan alles komt een eind. Niet alleen aan het rijden met deze Camaro, maar ook aan het Camaro-tijdperk. Ik heb in ieder geval waardig afscheid genomen.