Test: BMW X2

Dat hij eraan zat te komen, wisten we eigenlijk al in de herfst van 2016, toen BMW op de salon van Parijs de X2 Concept onthulde. Van de X3 en X5 zijn inmiddels al extra dynamisch ogende varianten gekomen, dus een wat vlottere X1 was onvermijdelijk. Toch is het trucje dat BMW bij zijn grotere SUV's uithaalde, niet doorgetrokken naar de X1. Bij de eerste blik valt meteen op dat de X2 een veel minder uitgesproken coupélijn heeft dan de X4 en de X6. Eigenlijk is de X2 meer SUV dan cross-over, en al helemaal geen coupé. Missie mislukt? Zeker niet, legt ontwerper Karim Habib ons desgevraagd uit: "We wilden niet dat de X2 een gekrompen versie van de X4 en X6 zou worden. Het moest echt een op zichzelf staand model worden. Niettemin hebben we geprobeerd om er een heel schuine achterkant op te zetten, maar dat pakte niet goed uit. Door de compactere afmetingen van de basis kwamen de verhoudingen niet goed uit, het leek wat geforceerd. Bovendien hadden we niet genoeg ruimte voor die schuine achterkant, want de hoofdruimte op de achterbank kwam erdoor in het gedrang."

OVERDRIJVEN

De X2 Concept was een stuk extremer, zoals concepts dat meestal zijn. Wat is dat toch? "Ontwerpers overdrijven altijd, dat hoort bij ons vak. De meeste mensen zullen de concept-car nooit in het echt zien, maar alleen op foto's. Daarop slaat een ontwerp echter gauw dood. Door de vormen te overdrijven, zorgen we dat ze duidelijk overkomen." De X2 mag dan geen echte coupélijn hebben, dat neemt niet weg dat de ontwerpers andere middelen uit de kast hebben gehaald om naar die koetsvorm te knipogen. Met name op en rond de C-stijl is dat goed te zien. Daar pronken aan weerszijden BMW-logo's en dat is voor het eerst op een X-model. We zagen ze lang geleden op coupés als de 2000 CS en de 3.0 CSL uit de jaren zestig en zeventig, meesterwerken van ontwerper Wilhelm Hofmeister. De naar hem vernoemde knik aan de onderkant van de C-stijl is niet voor niets op de X2 terug te vinden: hij loopt een eind door in de achterruiten, waardoor de raampartij laag en gedrongen overkomt. De wielkasten hellen wat naar voren, waarmee de suggestie van snelheid wordt gewekt.

Ook het front is volledig anders dan dat van de X1. Zo zijn de nieren aan de onderkant breder dan bovenaan. "Dat element gaan we in de toekomst vaker toepassen op sportievere BMW's, zoals de aanstaande 8-serie", legt Habib uit. De koplampen zijn scherper getekend en lopen iets door in de motorkap.

FELLE KLEUREN

Omdat de X2 een nieuw, jonger publiek moet aanspreken, is er veel gewerkt met kleur. Zo zijn er drie nieuwe tinten: Sunset Orange, Misano Blue en het Galvanic Gold dat je op de foto's ziet. Hun felheid zal je niet gauw op andere BMW's aantreffen, maar op cross-overs van andere merken zijn ze inmiddels trending. De ontvangst voordat we kunnen gaan rijden, is op een oud fabrieksterrein vol met graffiti-bespoten zeecontainers en gestapelde stadsbussen. Een deejay pompt pulserende bassen over ons heen, terwijl we stokken met proppen deeg boven het vuur houden om onze eigen broodlollies te bakken: meer 'hipster'
dan dit wordt het niet.

Vanbinnen is de X2 voor BMW-doen erg frivool. Het interieur is in grote lijnen identiek aan dat van de X1, maar met lichtgekleurde panelen en felle stiksels is het een stuk opgefrist. Gebleven zijn de overzichtelijke lay-out, de uitstekende materialen en dito afwerking en dat heerlijk dikke BMW-stuur, zodat ook de X2 weer een feest is, alleen al om in te zitten. Achterin is de beenruimte dankzij de lay-out met dwarsgeplaatste motor verrassend groot. De hoofdruimte is redelijk. In de kofferruimte kun je weliswaar 35 liter minder kwijt dan in de X1, maar 470 liter is nog steeds een vrachtruim waarmee je met goed fatsoen voor de dag kunt komen.

Voor de dag komen kan de X2 ook met zijn rijeigenschappen. BMW weet als weinig andere fabrikanten een voorwielaangedreven auto veel dynamiek en beleving mee te geven. Toegegeven, wij rijden een xDrive, maar ook die is in principe voorwielaangedreven. De aandrijving op de achterwielen wordt alleen via een platenkoppeling ingeschakeld wanneer daartoe behoefte ontstaat. De 190 pk en 400 Nm sterke diesel is heerlijk soepel en erg goed bij de les. Schakelen gaat razendsnel en bijna naadloos met de achttraps Steptronic. Het onderstel voelt stevig, maar niet te hard aan en de besturing geeft veel feedback en weerstand. Het pure rijplezier van een achterwielaandrijver zoek je hier vergeefs, maar je kunt je afvragen in hoeverre het beoogde nieuwe publiek voor deze auto daarop zit te wachten. Onze 20d xDrive Model M Sport X heeft Dynamic Damper Control en een 10 mm lager onderstel en dat maakt hem nog wat scherper. Model M Sport X? Inderdaad, de X2 is de springplank voor een nieuw uitvoeringsniveau, dat elementen van BMW M en de X-familie moet samenbrengen. Je herkent het aan 'frozen grey'- accenten, andere bumpers, 19-inch wielen en een deels alcantara interieur.

DRIECILINDER

De levering begint met keuze uit een 20i sDrive (voorwielaandrijving) met 192 pk en een zeventraps Steptronic-automaat met dubbele koppeling, de 20d xDrive met 190 pk en een 25d xDrive met 231 pk. Beide diesels hebben standaard een achttraps Steptronic. Later volgen de 18i met 140 pk uit een driecilinder met handgeschakelde zesbak, een 20i xDrive en een 18d met 150 pk en naar keuze sDrive of xDrive.