BMW M135i

Tja, over de driedeurs 1-serie kunnen we redelijk kort zijn: de instap achterin is wat lastiger en vanaf de zijkant oogt 'ie wat dynamischer. Standaard krijg je drie zitplaatsen achterin, wil je liever twee aparte zetels achterin, dan kan dat ook, zonder meerprijs zelfs.

Over naar het nieuws onder de kap, want BMW grijpt de introductie van de driedeurs 1-serie aan om het motorengamma zowel aan de onder- als de bovenzijde uit te breiden. Aan de onderkant komt de 114i, een 102 pk sterke 1,6-liter turbomotor die dankzij een CO2-uitstoot van 129 gram goed is voor 20% bijtelling. Inmiddels is ook bekend dat er aan het einde van dit kalenderjaar ook nog een 114d komt, speciaal voor de veelrijder die ook lage bijtelling wenst. Hoewel BMW daar officieel nog niets over meldt, lekten de cijfers via de Belgische website van het merk uit.

Tijdens de introductie gaat de aandacht echter uit naar pk's en machtvertoon in plaats van gunstige bijtelling. Aan de bovenzijde van het gamma komt namelijk de M135i, die de 1-serie gelijk toe laat treden tot het land der hete hatchbacks. Met een 320 pk 3,0-liter zescilinder, uiteraard netjes in lijn geplaatst, is dit namelijk met recht een hot hatch. Sterker nog, in het C-segment, waar de 1-serie technisch gezien in valt, hoeft 'ie alleen de Audi RS3 voor zich te dulden als het op vermogen aankomt. En de oude 1 M Coupé, maar die is niet meer verkrijgbaar. Natuurlijk ligt de vergelijking met die laatste auto voor de hand, want je zou de M135i kunnen zien als een minder grondig behandelde opvolger. Maar is het dan een goedkope imitatie, of een goed uitgevoerde replica? In tegenstelling tot de 1 M Coupé heeft de M135i erg veel gemeen met z'n minder imposante broertjes. Natuurlijk is er de dikke motor en het onderstel is kritisch onder de loep genomen door de M-ingenieurs, maar de technische basis is identiek. Vergelijk dat eens met de 1 M Coupé, waarbij de achteras vervangen werd door die van een M3 en je snapt dat de nieuweling een stuk minder vergaand is. Het ontbreken van een sperdifferentieel is verder bewijs dat de M135i niet zo hardcore is als volbloed M producten.

Gemis

Grote vraag is of die minder gerichte aanpak een gemis is en gelukkig kunnen we die vraag ontkennend beantwoorden. Op een heel technisch circuit in handen van een professionele coureur zal de 1 M mogelijk iets sneller zijn, maar zelfs de mensen van BMW geven aan dat de M135i in 99 procent van de gevallen net zo goed is. Daarbij laat de M135i zich met speels gemak op hoge snelheid door bochten jagen zonder je het idee te geven dat je de controle kwijt zou kunnen raken. Het onderstel laat duidelijk voelen wat er gaande is en je weet altijd ruim van tevoren wanneer de grens in zicht is. Voordat het zover is moet het echter wel uitzonderlijk hard staan, want zelfs als je onbezonnen hard gaat hoeken geeft de auto geen krimp. Is de grens eenmaal bereikt, dan valt op dat de snelle 1-serie in eerste instantie onderstuurd is, een duidelijke afstellingkeuze om de veiligheid voor de enthousiaste bestuurder te verhogen. Met 320 pk op de achterwielen is de auto natuurlijk best te verleiden tot een uitbrekende achterzijde, maar die komt nooit als een verrassing. Een mooi uitgebalanceerd onderstel dus, waarmee de M135i indrukwekkende bochtsnelheden haalt, maar niet compromisloos hard is. Er valt in het dagelijkse verkeer best te leven met het 10 mm verlaagde sportonderstel. Zelfs in de Sport-stand, waarin vering en demping nog een tandje strakker worden gezet, stuiter je niet direct van de weg af als je een putdeksel tegenkomt. Zet het adaptieve onderstel in comfort en je kunt er prima met hoge snelheden lange afstanden mee afleggen, zonder dat er ongewild ruggenwervels herschikt worden. Enige puntje van kritiek betreft de elektrische stuurbekrachtiging. Gevoelloos is die zeker niet, maar voor een dergelijk sportief model had het nog wat communicatiever gekund. Van de remmen worden we dan weer wel heel enthousiast, die zijn krachtig genoeg om de auto snel stil te zetten, maar ook mooi te doseren.

Geblazen zes-in-lijn

Zoals gezegd staat er 320 pk tot je beschikking, afkomstig uit een geblazen 3,0-liter zes-in-lijn. Het maximumkoppel van 450 Nm staat al bij 1.250 krukasomwentelingen helemaal tot je beschikking, waardoor de M135i er in elke versnelling met grote stappen vandoor kan. Dankzij variabele turbogeometrie is de gasrespons bovendien direct, zonder zenuwachtig te worden. Natuurlijk is de vermogensopbouw minder lineair dan uit een atmosferisch blok, maar de zescilinder hangt prima aan het gas en is erg snel. Van 0 naar 100 km/h gaat in ongeveer 5 seconden en als 'ie bij 250 km/h in de begrenzer loopt, is de koek eigenlijk nog niet op.

Standaard wordt de motor gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak, maar optioneel levert BMW hem met de inmiddels bekende, achttraps automaat van ZF. Puristen fronsen natuurlijk bij het idee van een dergelijke sportieve auto met een koppelomvormer, maar puur zakelijk bekeken valt er weinig af te dingen op de versnellingsbak. In automatische modus houdt de bak de toeren extreem laag, wat dankzij het forse koppel geen probleem vormt. Zet de pook in manuele modus en je krijgt vrijwel volledige controle over de versnellingsbak. De bak houdt de versnelling dus ook in de toerenbegrenzer vast, precies zoals het hoort. Daarbij zijn de schakeltijden bijzonder kort, waardoor de versie met automaat sneller door de 100-barrière breekt dan de handgeschakelde variant. De zelfschakelende 1-serie verbruikt ook nog eens 7,5 liter per 100 kilometer, een halve liter minder dan de versie met handbak. Daardoor is de CO2-uitstoot lager en blijft de meerprijs in ons land beperkt tot € 965.

Over prijzen gesproken, de M135i is er vanaf € 52.995, voor twee extra portieren betaal je € 1.000 bij. Dat is weliswaar een flinke zak geld, maar relatief gezien valt het prijskaartje van de M Performance variant nog best mee. Ga maar eens na, voor een Audi RS3, de enige nieuw leverbare concurrent betaal je € 67.340. Vanuit dat licht bezien is de M135i een koopje. En imitatie? Dit is net zo goed als 'the real thing'.