KIA RIO

‘Zo’n auto hebben we werkelijk nog nooit gezien hier”, begint Joep als hij gewapend met zijn clipbord een rondje rond de Kia Rio van Nic loopt. “Dat kan twee dingen betekenen: mensen investeren er geen cent in, óf het is kwalitatief zo’n goede auto, dat hij nooit wat nodig heeft.” En horen we daar nu zowaar lovende woorden uit de mond van Joep: “Voor € 500 lijkt me dit helemaal geen slechte auto. Ik ben benieuwd hoe het rijdt. Dat wordt de eerste keer voor mij.” Vind Joep net als Nic het modelletje van de Rio ook zo mooi? “Futuristisch bijna!” roept hij. Maar dat kan ook ironie zijn geweest.

Als hij een klein halfuur later terugkeert van zijn proefrit, heeft Joep zijn antwoord al klaar. “Als een waterbed”, zo omschrijft hij de rijeigenschappen. “Maar dat is niet te wijten aan technische gebreken. Zo is die auto door de fabriek afgesteld. Verder heb ik er akelig weinig op aan te merken.”

Gauw de brug op met deze veelbelovende Koreaan. Daar neemt Joep zijn traditionele duik onder de motorkap. “Ik zie wat losliggende stekkers, die waarschijnlijk zijn bedoeld om accessoires op aan te sluiten. Ik denk niet dat dit de meest uitbundige uitvoering is die er destijds te koop was.” En als Joep dat heeft gezegd, zien we de eerste oliedruppels op de garagevloer al liggen. Toch maar eens de peilstok eruit trekken. “Helemaal droog. Dat kan er nooit allemaal zijn uitgelekt; die motor zal ook wel wat gebruiken.” Maar eenmaal onderaan de auto gekomen blijkt dat er lekkages zijn die in elk geval bij de klepdekselpakking en de carterplug vandaan komen. “En als ik nog wat verder zoek, kom ik vast nog meer tegen.”

Onder de auto valt verder op dat er al eens iets aan een remleiding is gerepareerd. Aan één van de moertjes die daarvoor is gebruikt, hangt een druppel remvloeistof. “Dat is geen goed nieuws”, zegt Joep, die met een ringsleuteltje de boel probeert aan te draaien. Het is tevergeefs, de moer laat zich niet bewegen. “Dat is een duidelijk afkeurpunt én iets om in de gaten te houden gedurende je ritten. De remvloeistof moet echt op niveau blijven; anders wordt het gevaarlijk.” En de banden? “Die zijn vooraan van Nexen. Dat is alleen een goede keus als de andere optie is om er helemaal geen banden op te zetten”, bromt Joep. Aan de achterzijde is het nieuws al niet veel beter. “Moet je dit eens zien”, jubelt hij. “Deze band is al 20 jaar oud! Die is ouder dan de auto zelf. Hoe is het mogelijk!”

RENAULT LAGUNA

Frank Jacobs schafte zich voor de Barrelbrigade een auto aan die een jaar of 25 geleden zijn droomauto was. Maar vandaag de dag oogt een Renault Laguna van de eerste generatie, die voor een scheet en drie knikkers bij een occasionhandelaar is gekocht, helemaal niet zo fris meer. Deze witte-met-zwarte-bumpers is nu aan de beurt, Joep mag beoordelen of het nog wat is. Met opgetrokken neus neemt hij plaats achter het stuur. De eerste notitie staat dan al op zijn papier, want met deze Laguna stap je niet ongemerkt in en uit. De deurvanger geeft een flinke kraak bij het openen. Als de auto na een dik halfuur wederkeert van de proefrit, zit Joep hoofdschuddend achter het stuur. “We kunnen beter zoeken naar zaken die nog wél goed zijn aan deze auto, in plaats van de gebreken op te sommen.”

En als de motorkap openzwaait, krijgt hij meteen gelijk. “Ik zie hier dat alle bougies los zitten. Dat is iets wat ik nog niet eerder heb meegemaakt. Het verklaart waarom ik onderweg uitlaatgassen rook, want die lekken hier uit het blok. Zoiets is zeldzaam slordig. Ik zal ze voor Frank vastzetten, anders strandt hij binnenkort.” Als hij daarmee klaar is, loert Joep verder onder de motorkap. Dan komt er een opmerking over de remvloeistof. “Daar komt niet eens meer licht doorheen.” Tja, dat was wel een beetje volgens verwachting.

Volgens de stickertjes en het smeerkaartje dat bij het stuur hangt, heeft de Laguna een bijzondere historie. “Volgens de tellerstanden die daarop staan, is er de afgelopen vier jaar nog 100.000 kilometer met de auto gereden. Ik denk dat hij in die tijd nooit onderhoud heeft gekregen. Tenminste: zo rijdt hij.” Uit alles blijkt dat deze 23-jarige Renault, zoals dat heet, oud en der dagen zat begint te worden. We vinden een keur aan versleten rubbers, de boel begint uit te zakken en niet te vergeten is er een flinke dosis roest op de dorpel en in de bodem. De uitlaat hangt op sommige plekken met tie wraps vast.

“Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar het verhaal achter deze auto”, zegt Joep. “Hoe kan het dat hij in korte tijd zo veel heeft gereden en waarom moest dat met de hand op de knip?” De uitslag van vandaag is duidelijk. “Deze auto zou ik niet eens meer als barrel willen typeren. Dit is een regelrecht wrak.”

FORD MONDEO

Dan de Ford Mondeo van Stéphan Vermeulen. Vorige week verbaasde het ons vooral dat je zo’n mooie, nette auto inclusief een nieuwe apk al voor 500 piek in de wacht kunt slepen. En ook van Joep krijgt Stéphan om te beginnen een compliment, want die vindt zijn Mondeo een fraaie keuze.

Als hij terugkomt van de proefrit, informeert Joep eerst eens wat voor motor er in de auto zit. “Een tweeliter? Oei! Dan is hij wel heel erg traag. Het voelt alsof er maar 100 pk in de motor zit, terwijl zo’n Mondeo 145 pk moet hebben.” Stéphan houdt het er op dat de automaat de boosdoener is. “Die vreet wel erg veel vermogen op.”

Goed nieuws heeft de strenge keurmeester ook: “Ik moet er wel bij zeggen dat jouw auto van deze drie het lekkerst rijdt.” Dat de Mondeo afkomstig is van iemand die er zuinig op is geweest, wordt vandaag bewezen. “Er zijn genoeg sporen van recent onderhoud. Hierin is tot op het laatst geld gestoken. Zelfs de remvloeistof is redelijk vers. En als ik de olie peil, blijkt dat er netjes tot aan het maximum is afgevuld. De olie is zelfs nog mooi schoon.” Daar komt nog eens bij dat er in het dashboardkastje een keurig afgestempeld boekje ligt. Kortom: een occasion zoals je hem graag zou willen hebben.

Of toch niet? Wanneer we de brug omhoog zetten en we de onderkant van de auto kunnen bekijken, komt er evengoed nog de nodige kritiek. “De radiateur is zó oud en ingezakt, dat je er haast om vraagt dat hij gaat lekken.” Verder is er aandacht voor de roest op het subframe. “Daar is het roesten al aardig begonnen, maar het is er nog wel een stuk minder dan wat je tegenkomt op een zes of zeven jaar oude Volvo”, lacht hij.

Wat een stuk ernstiger is, is dat Joep met zijn schroevendraaier met het grootste gemak door de veerschotel rechtsachter prikt. En met een beetje krabben komt er al gauw een flink gat. “Dat is dus een apk-afkeurpunt omdat de veer nu kan losschieten. Deze auto had dus nooit goed gekeurd mogen worden. Aan de andere kant zien we dat het subframe, en dus ook de veer schotel die daaraan is bevestigd, in 2017 nog is vervangen. Dat is bij deze auto kennelijk een bekend probleem.”

Tel daar nog eens bij op dat Joep in de achterbanden kraters vindt die je waarschijnlijk vanaf de maan kunt zien, dan weet je dat deze apk-keuring met de ogen dicht is uitgevoerd. “Ik vind het echt een schande dat deze auto rondrijdt met een nieuwe apk-keuring. Ik snap dat het voor jullie ver halen voor de Barrelbrigade koren op je molen is. Maar je zult deze Ford Mondeo maar met een krappe beurs voor je gezin hebben gekocht …”