Audi A8 2.8 FSIe (2008)

In Den Haag lopen de monden al een tijdje over van het milieu. Automobilisten worden om de oren geslagen met slurptaks, milieulabels, roettoeslagen voor diesels en onheilstijdingen over CO2. Maar wat blijkt: de dames en heren politici zelf laten zich massaal in dikke diesels met oranje en rode energielabels rondrijden. En dat hoeft echt niet meer, want er zijn genoeg relatief zuinige alternatieven. Zo heeft Audi de A8 2.8 FSI e, standaard met Multitronic-bak en uitsluitend verkrijgbaar als voorwielaandrijver. De fabriek geeft voor deze auto een gemiddeld verbruik van 8,3 liter per 100 kilometer op (1 op 12,0) en een CO2-uitstoot van 199 g/km. Daarnaast kunnen we melden dat ook deze A8 bepaald geen stakkertje is. Met een acceleratie vanuit stilstand in acht tellen en een topsnelheid van 238 km/h zitten de prestaties wel snor, zeker voor zo'n 'spaarmodel'.

Mwah-gevoel

Wanneer je de motor start, hoor je ergens ver in het vooronder de V6 beschaafd zoemen en bijna geruisloos komt de A8 van z'n plek. Ook het onderstel blijft keurig stil, zelfs op klinkerweggetjes. Zodra we de bebouwde kom verlaten, trappen we het gaspedaal wat verder in en krijgen we een beetje een mwah-gevoel. De reactie van de V6 is nogal lauwtjes en pas als je onbeschoft zwaar op het rechterpedaal stampt, komt er een adequate versnelling. We zetten de bak in de S-stand en vervolgens reageert de transmissie stukken vlotter; vanaf zo'n 3.000 tpm voel je de 280 newtonmeters en 210 pk hun werk doen. Allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar die prestaties zie je waarschijnlijk terug in de verbruikscijfers. Klopt, maar bij een vlotte rijstijl zijn we met een gemiddelde van 1 op 9,6 zeker niet ontevreden.

Ook de instap-A8 is uitgerust met instelbare, elektronisch geregelde luchtvering. Deze kent drie rijstanden: automatic, comfort en dynamic. Daarnaast is er de stand lift, bedoeld om met beperkte snelheid slecht begaanbare wegen te bedwingen. In de stand automatic wordt de hardheid van het systeem automatisch aan de omstandigheden aangepast. Zo gaat bij snelheden boven de 120 km/h de auto uit zichzelf iets door de knieën en in bochten zou het overhellen tot een minimum beperkt moeten worden. Desondanks signaleren we tijdens stevig afremmen en in vlot genomen bochten nog wel de nodige carrosseriebewegingen. Aan de andere kant is de auto op lange snelwegritten heerlijk comfortabel en strijkt het onderstel vrijwel alle oneffenheden glad. Zet je de vering op dynamic, dan is het hellen en duiken minder, maar voel je vooral kleine oneffenheden duidelijker. Al met al ligt de A8 fenomenaal op de weg en ondanks het gewicht van 1.690 kilo doet-ie vrij lichtvoetig aan. Minpuntjes zijn er ook, want wie op de achterbank in het midden zit, heeft nauwelijks beenruimte en de toegang tot de kofferbak is nogal smal; een flinke doos krijg je er niet in.

Het klinkt ongeloofwaardig: een toplimo met een lichtgroen B-label. En eigenlijk is het dat natuurlijk ook. Maar oké, de overheid gaat bij de energielabeling uit van relatieve zuinigheid, waarbij het verbruik gerelateerd wordt aan de buitenmaten van de auto. En in die context is de Audi A8 2.8 FSI e absoluut een geslaagde auto. Het is gewoon een érg vlotte kar, die je tot ongekende verwenniveaus kunt opleuken met mooie en zinvolle extra's. Dus, heren en dames ministers: het licht staat op groen!