Aston Martin V12 Vantage (2009)

De V8 Vantage is de mooiste, elegantste sportwagen ter wereld, maar hij is niet snel genoeg en meer een gespierde GT dan een pure sportwagen. Door er een zesliter V12 van 520 pk in te stoppen, heeft Aston Martin dit probleem in één overweldigende klap opgelost.

Al snel zie je dat dit niet zomaar een Vantage is, zoals aan de vele luchtsleuven in de koolstofvezel motorkap, die is voorzien van een grote power bulge. Onder de voorbumper priemt brutaal een koolstofvezel splitter naar voren, aan de zijkant zijn dikke sideskirts te vinden en de achterbumper is getooid met een diffusor die samen met de achterspoiler de benodigde downforce op moet wekken. Er zijn weinig geluiden die mooier zijn dan het diepe gegrom van een Aston V12. Het is een zware mechanische sound, waarbij de kleppen, zuigers en andere onderdelen elk hun eigen bijdrage leveren aan de symfonie. Geef je gas, dan schiet de toerentellernaald in een oogwenk over de tegen de klok in lopende schaal.

Snelheden boven de 250 km/h zijn in  no time bereikt met een paar korte tikken tegen de  vlezig aanvoelende versnellingshendel. Mochten de bypass-kleppen, die openen bij 4.000 tpm, nog niet genoeg zijn voor je, dan is er altijd nog de sport mode-knop op de middentunnel. Die verbetert de gasrespons merkbaar en opent de kleppen in de uitlaten.

Het lijkt dan wel alsof je een versnelling hebt teruggeschakeld; de motor draait een snufje meer toeren en produceert daarbij een waanzinnig geluid. Op die manier kun je desgewenst doorhalen tot 305 km/h.

Uitstekend bochtgedrag

Boven de 250 km/h begint de neus een beetje licht aan te voelen. In bochten is de auto geweldig, met dank aan de meest straffe afstelling die Aston Martin ooit toepaste. Ook de 19-inchwielen dragen zeker hun steentje bij. Het uitstekende bochtgedrag is echter ook een gevolg van het dieet waaraan de V12 Vantage is onderworpen. Met 1.680 kg is de auto maar 50 kilo zwaarder dan de V8. Dat is te danken aan de lichtgewicht kuipjes van de DBS, de keramische remschijven, koolstofvezel deurgrepen binnenin, composietpanelen onderhuids en zelfs lichtgewicht vloermatten. Het resultaat is dat de gewichtsverdeling over voor- en  achterzijde nauwelijks is verstoord. Geen wonder dus dat je hem vol overgave een bocht kunt ingooien.

Doordat er geen spoor van overhellen valt te bespeuren, kun je hem simpelweg  de bocht in  smijten en die enorme achterbanden hun werk laten doen. Binnenin vinden we een welhaast decadent interieur met comfortabele stoelen. Toch vergt het even tijd om een prettige plek in de kleine Aston tevinden. Een goede zitpositie is feitelijk niet mogelijk door de enorm brede transmissietunnel en de te ver naar achteren geplaatste versnellingspook. Gelukkig is de bak zelf prettig in de omgang, even afgezien van de afzichtelijke pookknop.

Deze V12 is een sportwagen volgens oeroud recept: motor voorin, aandrijving op de achterwielen en een motorgeluid alsof hemel en aarde vergaan. En hij voelt net zo stoer en gespierd aan als hij oogt. Voor hardcore bestuurders is dit een feest, juist omdat hij qua techniek niet zo geavanceerd is als de concurrentie.