Opel Senator A / Opel Monza - Facelift Friday
Een warrig geheel
Grote Opels, je kunt er een boek over schrijven. Dat doen we vandaag niet, maar een verhandeling over de facelift die de eerste Senator in 1982 kreeg, zit er wel in. Coupé-broertje Monza doet gezellig mee.
Voor wie geen actieve herinneringen heeft aan de jaren 70 en 80, is het Opel-gamma van destijds even ongelofelijk als onbevattelijk. Voorgangers van de huidige Insignia, die trouwens zelf inmiddels ook op losse schroeven staat, vinden we in de vorm van de Vectra en de Ascona. De laatste Vectra was (met de Signum) in feite ook de opvolger van de Omega. Die was op zijn beurt weer de opvolger van een hele reeks grote modellen. De Rekord was op dat vlak lange tijd het volumemodel, de zescilinder Commodore was iets groter en helemaal bovenaan de ladder vonden we vanaf 1978 de Senator.
Chroom
De Senator A was een grote, luxueuze sedan en droeg dat uit met een flinke lading chroom. Vierkante koplampunits, niet zelden uitgerust met heuse wissers, worden bij deze auto bijgestaan door een opvallende, glimmende blokjesgrille. Het ging kort door de bocht om een verlengde versie van de Rekord, maar daarmee doen we deze auto toch wat te kort. Kijk maar eens goed naar die zijruitpartij, die met zijn extra ruit na het achterportier duidelijk anders is. Ook kop en kont zijn uniek voor dit model, als we coupé-broer Monza even niet meetellen althans. Die Monza zag er van voren en achteren nagenoeg hetzelfde uit en dat bleef ook na de facelift het geval.
Heckblende
Die facelift bracht in 1982 een heel nieuwe neus, waarin we al duidelijk zien welke kant het zou opgaan met het Opel-design. De wat meer afgeronde koplampen en ver naar beneden doorgetrokken motorkap zouden later bijvoorbeeld terugkeren op de Kadett E. De grille was wat kleiner, de hoeveelheid chroom werd iets beperkt. Dat laatste komt onder meer voor rekening van de kunststof schildbumpers, die een stel traditionele verchroomde exemplaren vervangen. De aanpak van de achterkant lijkt een knieval naar een tuning-trend uit die jaren. De achterlichten mochten blijven, maar werden met elkaar verbonden door wat de Duitsers zo mooi een ‘Heckblende’ noemen. Daarmee ontstond een visueel doorlopend geheel en werd de kentekenplaat naar de bumper verwezen.
Overigens is er met de auto op Foto 5 (bovenaan) iets vreemds aan de hand. Deze Senator, een pre-facelift ‘A1’ , heeft de achteruitrijlichten bovenin de achterlichten in plaats van onderin. Dit lijkt niet accuraat, want op alle andere foto’s van zowel de A1 als de A2 zitten ze onder de chroomstrip. Bovendien is er met deze auto wel meer aan de hand, want een tankdop ontbreekt en de rechterspiegel lijkt niet origineel. We hebben de foto vanwege een gebrek aan alternatieven toch maar gebruikt, maar dus wel met deze kanttekening.
