Hoe veilig is een 18 jaar oude Hyundai Getz? Crashtest!
Crashtest met een oude auto
Een Hyundai Getz die echt aan het einde van zijn leven is zou wellicht interessant zijn voor export naar Afrika, maar wat als we hem laten eindigen tegen de muur? Een treurig einde, maar het geeft ons wel antwoord op de vraag hoe veilig een 18 jaar oude auto eigenlijk nog is.
Het geluid doet denken aan het gejank van een oude tram. Door de ramen van de beschermde ruimte zien we een compacte Hyundai Getz op een betonwand af rijden. Een staalkabel in de vloer zorgt ervoor dat de oude Koreaan een snelheid van exact 50 km/h bereikt. Het geluid komt snel dichterbij en zwelt aan tot het niveau van een luchtalarm, waarna er een ongekende klap volgt. De dampen van de airbag hangen voor de fel verlichte muur, de plotselinge stilte doet bijna spookachtig aan. De Getz heeft net zijn laatste adem uitgeblazen. De kleine Koreaan, die vroeger vooral kopers over de streep trok met zijn lage prijs en overtuigende uitrustingsniveau, deed vele jaren dienst als dagelijks vervoermiddel, tot de apk-keuring vorig jaar een einde aan de pret maakten. De vooras was aangevreten door roest, reparatie daarvan was in financieel opzicht de moeite niet meer waard. Na bijna 270.000 kilometer naderde zodoende het einde voor de Hyundai. Nu had hij natuurlijk een derde leven kunnen krijgen in Oost-Europa of Afrika, maar we hebben de Getz vandaag ingezet om antwoord te geven op een spannende vraag: hoe lang werken veiligheidssystemen als airbags en gordelspanners eigenlijk? In zo’n tweedehandsje vraag je jezelf toch weleens af hoe veilig je nog onderweg bent en hoe goed of slecht de inzittenden bij een aanrijding worden beschermd.
Om het antwoord op die vraag te vinden, bevinden we ons vandaag in het Crashtest-Center van testorganisatie Dekra, in het Duitse Neumünster, dat onder leiding staat van Thilo Wackenroder. Samen met zijn team nam hij de voorbereiding voor deze occasioncrash voor zijn rekening.
Uitstekend werk
De explosierook van de beide airbags is inmiddels opgetrokken, de glas- en kunststofsplinters vormen geen gevaar meer. De gecrashte Getz heeft wel een paar tranen op de vloer achtergelaten. Of is het misschien toch koelvloeistof? Maar het zou natuurlijk ook kunnen dat auto’s een kleine, niet-roestende ziel hebben.
De hoofdrol is bij een aanrijding natuurlijk weggelegd voor de airbags en de gordelspanners, die in dit geval uitstekend werk hebben verricht. Vier highspeed-camera’s hebben elk 1.000 foto’s per seconde gemaakt en leveren duidelijk zichtbare bewijzen: 17 milliseconden na de botsing gingen de gordelspanners aan de slag, twee milliseconden later openen de airbagafdekking in het stuur en het dashboard. Vlak daarna bevinden de airbags zich als beschermende kussens voor de hoofden van de dummy’s. Al na 37,9 milliseconden is het hele spektakel voorbij. Ter vergelijking, het knipperen met je ogen duurt bijna 100 milliseconden!
De geruststellende conclusie die we kunnen trekken: bij deze aanrijding met 50 km/h zouden de inzittenden slechts lichte verwondingen hebben opgelopen. Dat de gordelspanners hun werk goed hebben gedaan, wordt duidelijk gemaakt door het slijtagepatroon op de gordelband. De gordel werd door het aanspannen eerst ongeveer 10 centimeter korter, waarna hij op gecontroleerde wijze weer 15 centimeter langer werd om de druk op de borstkas te verminderen. Daardoor komen de inzittenden er goed vanaf.
Dat neemt echter niet weg dat een iets hogere snelheid, een andere aanrijdingshoek of een crash tegen een boom tot zware schade en daarmee zwaar letsel zou kunnen leiden.
Nu is het tijd om een blik te werpen op de carrosserie van de gecrashte Koreaan. Het mantra van carrosserieën luidt: energie verwerken, energie verwerken! En het liefst zoveel mogelijk, zodat de lichamen van de inzittenden zo zacht mogelijk worden opgevangen. De voorzijde van de carrosserie moet zodoende dienstdoen als een soort buffer, het stuur en de pedalen mogen niet te ver het interieur in komen. De Getz heeft deze zware taak zichtbaar goed uitgevoerd. Op de hogesnelheidsbeelden van de vier camera’s is zelfs te zien hoe de bots-energie wordt verdeeld. Aan de zijkanten schiet die als een zichtbaar wordende krachtige geluidsgolf van voor naar achter. De gehele carrosserie verwerkt zo de bots-energie. En daar komt nog een aspect bij. “Bij kleine auto’s is de carrosserie steviger”, constateert crash-opperhoofd Wackenroder. “Bij grotere auto’s is er namelijk meer overlevingsruimte voorhanden, oftewel grotere auto’s hebben een grotere kreukelzone.”
Schouderklopje
De Getz blijkt behoorlijk stevig te zijn, ook na 18 jaar en aantasting door roest. Projectleider Markus Groer loopt samen met ons om de auto heen en wijst daarbij naar bijvoorbeeld de spatborden en de portieren. De voorspatborden zijn drie jaar geleden nog vervangen omdat de oude exemplaren roestsporen hadden, maar dat heeft geen negatieve uitwerking gehad op de botscapaciteiten. Bij de aanrijding is er geen spatbord voor de portieren geschoven, alle vier de deuren kunnen bovendien na de klapper nog probleemloos worden geopend. De inzittenden hadden na de aanrijding nog moeiteloos kunnen uitstappen of door hulpverleners kunnen worden geholpen. Expert Wackenroder laat in het interieur de door de dummybenen ingedrukte of gescheurde bekledingsdelen onder het stuur en het dashboardkastje zien. “De kunststof componenten absorberen ook energie, waardoor ze de benen beschermen.”
Zodoende hebben ze, zoals de kleursporen van de dummyhoofden en -benen op het dashboard laten zien, op een uitstekende manier de klap van de onderbenen opgevangen. Ons rest maar één ding: de Hyundai een laatste schouderklopje geven. Dat heeft de oude Getz echt wel verdiend na dit resultaat.
