Honda Civic - Rijtest - Uit de Oude Doos
Veelzijdiger
De Honda Civic van de vijfde generatie was wellicht met zijn uiterlijk niet de meest vooruitstrevende, maar op een aantal andere punten was het een behoorlijk bijzonder ding. Precies 30 jaar geleden reden we 'm voor het eerst.
Honda zette in 1991 met de vijfde Civic een eigentijdse auto neer, die weliswaar vooral als driedeurs in grote lijnen nog wel wat van zijn voorganger weg had. Nou ja, 'driedeurs' ... Honda koos voor een behoorlijk opzienbarende manier om je een weg tot de bagageruimte te verschaffen. De reguliere achterklep maakte plaats voor een uit twee delen bestaand systeem, waarbij je een klep en de achterruit in tegenovergestelde richting van elkaar kon openen. Zoiets kenden we eigenlijk alleen uitsluitend van grote terreinauto's. Het idee was dat de achterkant van de Civic daarmee sterker zou zijn, de carrosserie werd immers minder heftig onderbroken dan bij een achterklep het geval was. Overigens kwam Honda er bij de zesde generatie alweer op terug en kwam er weer een gewone achterklep op.
Wat je vanbuiten uiteraard niet zag aan de Civic, maar niet te missen was als je er eenmaal op pad ging, was de VTEC-krachtbron. De VTEC-technologie had in de vierde generatie Civic op de valreep zijn intrede gedaan en was er bij deze vijfde generatie van meet af aan bij. Met deze combinatie van variabele kleptiming en het gebruik van verschillende nokkenasprofielen werd een bescheiden viercilinder plots écht sterk. We reden precies 30 jaar geleden met zowel de Civic hatchback als de Civic Sedan als 1.6 ESi. Hoewel we het in de voorgaande Civic al hadden kunnen merken, bleef de VTEC-techniek indrukwekkend: "Vanaf 2.500 toeren heeft hij al veel trekkracht, maar bij 5.300 toeren krijgt hij er echt plezier in. Hij draait graag 8.000 toeren en als bij 8.500 tpm de toerenbegrenzer in werking treedt, lijkt het alsof hij zich daar slechts met tegenzin bij neerlegt." Het maakte de Civic ook echt snel: 0 naar 100 km/h zat er al in 7 seconden op en bij 204 km/h was de koek pas op.
Behalve over de techniek had Honda duidelijk ook goed nagedacht over hoe alles zich liet bedienen. Het dashboard van de toen gloednieuwe Civic oogde modern en overzichtelijk. De stoelen waren in het kalelverse interieur een minpunt. Die boden weliswaar voldoende zijdelingse steun, maar ons viel op dat de rugleuning wat te kort waren voor Europese maatstaven. Dat maakte het weggedrag echter weer helemaal goed. De vierde generatie van de Civic maakte in dat opzicht al indruk en Honda was erin geslaagd om het bij de opvolger nog wat verder te perfectioneren. "De vorige Civic had al een voorbeeldig weggedrag, maar het kon kennelijk toch weer beter. Dat is nu met de nieuwste generatie bewezen."
Al met al liet de 30 jaar geleden geïntroduceerde Civic een zeer goede eerste indruk achter. Hij was ruimer, groter, reed nog beter dan voorheen en was met zijn prestaties ronduit indrukwekkend. In de verkoopcijfers zou deze Civic zijn voorganger in Nederland bijna evenaren en dat was wel een teken dat Honda opnieuw een succesnummer had neergezet. In het eerste volle verkoopjaar gingen er 6.362 op Nederlands kenteken. Tegenwoordig is deze Civic een behoorlijke zeldzaamheid, niet in de laatste plaats omdat roest 'm toch nog parten speelde en er vanwege de potente motoren aardig wat exemplaren ten prooi vielen aan de meer roekeloze en weinig zuinig ermee omspringende eigenaren.
