Waarom de Alfasud zulke klunzige achterklepscharnieren had
Mooie hatchback maar koffers moesten passen
Bij zijn introductie in 1971 zijn vriend en vijand het erover eens: de Alfasud is een schitterende auto. Over een ander ding zijn ze het ook eens: hoe krijgt Alfa het in hemelsnaam voor elkaar om zo klunzig zulke zichtbare achterklepscharnieren te monteren?
De geestelijk vader van de Alfasud is de Oostenrijker Rudolf Hruska. Hruska heeft een indrukwekkend track record, hij is onder andere lid van het team dat de baanbrekende Fiat 128 ontwikkelt. Eind jaren 60 krijgt Hruska de kans van zijn leven. Hij wordt gevraagd de leiding te nemen bij de ontwikkeling van een splinternieuwe auto, inclusief een nieuwe fabriek in het zuiden van Italië, voor Alfa Romeo.
Alfasud voor het arme zuiden
Het project, genaamd Alfa-Sud, is een idee van de Italiaanse staat, eigenaar van het merk, en moet voor economische groei zorgen in het arme zuiden. Hruska denkt niet lang na en om het project snel vlot te trekken draait hij lustig aan zijn oude Fiat-rolodex. De ene na de andere Fiat-ingenieur vertrekt naar Alfa. Tussen al die technici zit ook een jonge designer: Giorgetto Giugiaro. Hruska kent Giugiaro nog uit diens tijd bij Fiat en Bertone. Giugiaro is ondertussen voor zichzelf begonnen en Hruska bezorgt hem zijn allereerste opdracht: project Alfa-Sud.
Kofferset past niet
Hruska is extreem pünktlich. Hij werkt ieder detail van het project nauwkeurig uit en het is niet de bedoeling dat daarvan wordt afgeweken. In de opdracht aan Giugiaro staat de complete maatvoering van de Alfas-Sud tot op de millimeter nauwkeurig beschreven. Inclusief de kofferruimte: daar moet een flinke kofferset in passen, waarvan Hruska de maten exact voorschrijft. Giugiaro gaat aan de slag en tekent de beeldschone lijnen van de Alfasud zoals we die nu kennen. Maar Hruska keurt het ontwerp af. De kofferset past niet.
Noodgreep
Het scheelt maar een paar centimeter, maar er is geen discussie mogelijk: de koffers moeten en zullen erin. Er zit niets anders op dan een noodgreep te doen. Er komen andere achterklepscharnieren, zichtbaar aan de buitenkant van de auto. Ze maken de benodigde centimeters vrij, en Hruska kan zijn gang gaan met zijn koffers.
In een interview, jaren later, herinnert Giugiaro zich het voorval nog altijd goed. “Ik let nog altijd op de koffersets als ik langs een winkel met reisbagage kom. Maar in de twintig jaar dat ik de wereld rondreis, heb ik nog nooit een set gezien die aan de eisen van Hruska voldeed …”
