Facelift Friday: Suzuki Swift

De tweede Suzuki Swift verscheen in 1988 op de markt. De auto kreeg een design mee dat we met de kennis van nu zouden omschrijven als ‘typisch jaren 90’ en oogde zeker voor een compacte, goedkope hatchback behoorlijk sportief. De herkenbare verschijning ging zeker niet overal als ‘Swift’ door het leven, maar kende net als z’n voorganger tal van merk- en typenamen. Daarbij bleven de verschillen niet beperkt tot de logo’s, maar kregen de verschillende Noord-Amerikaanse, Europese, Aziatische en Australische versies vaak daadwerkelijk een eigen front aangemeten.

In Europa stond deze generatie van de Swift van 1989 tot 2003 op de prijslijsten. De auto verscheen als drie- en vijfdeurs hatchback en als sedan, waarbij de laatste twee varianten over een langere wielbasis beschikten. De hatchbackversies kregen aanvankelijk geblokte achterlichtunits met een daartussen geklemde kentekenplaat, maar die maakte al begin jaren 90 plaats voor een doorlopende achterlichtbalk met een door vier pitten erg herkenbare lichtsignatuur.

Dat is echter niet de vernieuwingsronde waar het vandaag over gaat. Acht jaar na de introductie besloot Suzuki dat het nog niet nodig was om met een compleet nieuw model te komen. In plaats daarvan werd de Europese Swift in 1996 voorzien van een geheel nieuw front, met kleinere koplampunits en een grotere, meer in het oog springende grille. De richtingaanwijzers verhuisden van de bumper naar de plek waar voorheen de stadslichten in een aparte unit waren ondergebracht. Aan de achterkant werd de achterlichtpartij wederom onderbroken, ditmaal door een meegespoten stuk kunststof dat onderdeel was van de bumper. De voorheen keurig rechthoekige lichtunits werden vervangen door schuin afgesneden exemplaren.

Met dit uiterlijk, opgewaardeerde techniek en een stevig gemoderniseerd interieur hield de dappere Swift het nog tot 2003 vol, waarna de veel modernere en minstens zo markante derde generatie volgde. De sedanversie verdween bij de laatste facelift overigens van het toneel in West-Europa, maar bleef verder naar het Oosten wel behouden. In plaats van de vierdeurs maakte Europa kennis met de zoveelste afgeleide: de vierwielaangedreven, maar verder nagenoeg identieke Subaru Justy.