Facelift Friday: Opel Astra F

De eerste Opel Astra maakte in 1991 na bijna 30 jaar een einde aan de carrière van de Kadett. De nieuwe Duitser was in die zin een revolutie, maar designtechnisch bracht het model geen al te grote schokgolven. Alsof dat onderstreept moest worden heette de opvolger van de E-Kadett geen Astra A, maar Astra F. Het feit dat de Kadett in het Verenigd Koninkrijk al langer als (Vauxhall) Astra door het leven ging, speelt daarin natuurlijk ook een rol.

De eerste Astra sloot net als de Kadett naadloos aan bij de smaak van de gemiddelde Nederlander uit die tijd. Tenminste, dat lijkt zo als we naar de verkoopcijfers kijken. De compacte Opel wist in z’n eerste volle jaar niet minder dan 40.000 Nederlanders te verleiden en deed daarmee de gloriedagen van de Kadett, die voor een belangrijk deel verantwoordelijk was voor Opels eerste plek in Nederland, herleven.

Wie met een hedendaagse bril naar de eerste Astra kijkt, wordt waarschijnlijk overmand door nostalgische gevoelens. De Astra is niet alleen bescheiden, maar lijkt er ook nog behagen in te scheppen om die bescheidenheid zo breed mogelijk uit te meten. In een tijd waarin imposante koetswerken met giga-grilles en immense wielen het beeld bepalen, is dat verfrissend nuchter. Toch is de Astra direct herkenbaar als Opel. De gestroomlijnde koets oogt relatief modern en de ietwat afgeplatte vorm van de achterste wielkast is een typisch Opel-geintje uit die tijd.

Drie jaar na de introductie van het model vond Opel het tijd voor een opfrisbeurt. Ook nu werden er geen design-excessen uit de kast getrokken, maar werd er simpelweg gezocht naar een manier om de auto beter te laten aansluiten bij de mode van dat jaar. De eerder in tweeën gesplitste grille werd afgerond en bestond vanaf nu uit één stuk, terwijl de oranje knippers werden vervangen door witte exemplaren. Aan de vorm van de bumpers veranderde niets, maar door ze bij duurdere uitvoeringen in kleur te spuiten oogde de auto toch weer wat frisser. De voorheen in oranje, wit en rood uitgevoerde achterlichtunits kregen donkere accenten en werden bij alle versies behalve de stationwagon met elkaar verbonden door een altijd in zwart uitgevoerde kunststof plaat. Tegelijkertijd werden de opmerkelijk vierkante, niet-inklapbare buitenspiegels vervangen door afgeronde exemplaren die middels een pootje met de auto werden verbonden.

Aan de binnenkant was het stuurwiel de grootste wijziging. Het simpele tweespaaks-exemplaar van de oer-Astra werd hier vervangen door een airbaghoepel van een soort die alleen in de jaren 90 bestond. Het vierspaakswiel oogt door z’n bolle vorm alsof de airbag inwendig al is ontploft.

De eerste Astra hield het nog tot 1998 vol en werd toen afgelost door de Astra G, die het in 1999 nog één keer voor elkaar kreeg om de 40.000 stuks aan te tikken in ons land.