Deze topsedan van Nissan uit 1985 was geavanceerder dan de Audi V8

Japanse auto’s waren in de jaren 80 al flink ingeburgerd in Europa. De concurrentiedruk die zij de Europese merken bezorgden was in de compacte en middenklasse het grootst, terwijl de hegemonie in de 4x4-markt allang door de Japanse mastodonten onderling werd bevochten. De sportwagens die alhier aan wal kwamen werden met toenemend respect bejegend, omdat ze tegen prikkelend lage tarieven konden presteren als Porsche’s. 

Later pas Lexus en Infiniti

Nog helemaal vrij van enige Japanse inmenging was het segment der grote, luxueuze en snelle zakensedans, dat Lexus pas later met succes zou penetreren. Dit wil allerminst zeggen dat Japan voordien geen interesse had in deze lucratieve uithoek van de markt. In het land waar status en onderscheidend vermogen in het verkeer extreem belangrijk zijn, voelt een beetje topman zich pas echt prettig wanneer hij in een stedelijke verkeersopstopping minimaal vijf strekkende meter aan glanzend plaatwerk voor zichzelf kan opeisen. Op de achterbank van een Toyota Century bijvoorbeeld - een uiterst conservatief gestileerd icoon van luxe en verborgen hightech. Aan het technische vernuft van de Japanse autobouwers twijfelde toen al helemaal niemand meer; wat uit Nippon kwam stak niet alleen slim in elkaar, maar bleef ook gewoon heel. Het grote probleem van Japanse limo’s was dat zij kampten met een beperkt vermogen om zich in esthetisch en dynamisch opzicht te kunnen meten met de auto’s van Audi, Mercedes, BMW en Jaguar.  

CUE-X met V6 biturbo, 300 pk en variabele 4x4

En toen liet Nissan de spectaculaire CUE-X aan de wereld zien. Een grote vierdeurs sedan, die met zijn spitse neus, gestrekte lijnen, lage dak en grote wielen een zelfverzekerde indruk maakte. Hij was competent bovendien: hij had een 3-liter V6 met twee variabele turbo’s waarin keramische turbinewielen draaiden. Vermogen en koppel piekten op 300 pk respectievelijk 400 Nm, waarmee de Nissan een topsnelheid van 250 km/h kon bereiken. De wegligging zal opperbest zijn geweest, gezien de variabele vierwielaandrijving (0-60% van de trekkracht vóór en 40-100% achter) en vierwielbesturing die Nissan had ingebouwd. Als ze ‘m in productie hadden genomen dan had deze Japanse sedan zelfs de Audi V8 afgetroefd die in 1988 met veel bombarie werd voorgesteld omdat hij een 3.6 V8 met 250 pk had en vierwielaandrijving. 

Het interieur hield gelijke tred. Bijzonder is dat er geen handles aan de stuurkolom te vinden zijn, omdat de functies van richtingaanwijzer en ruitenwissers zijn ondergebracht in het hart van het stuurwiel. Dat maakte het royale aantal knoppen, schuiven en schakelaars nog groter, ook al zijn er onderhand modale middenklasser die de luxueuze Nissan hier overtreffen. Nooit meer te evenaren is in elk geval de prachtig verouderde boord-telefoon. Mooi eigenlijk, hoe zo’n klein detail onbedoeld de werkelijke leeftijd van deze auto van de toekomst prijsgeeft.

Nissan CUE-X

De lijnen van de CUE-X hebben tot inspiratie gediend voor de eerste Nissan Maxima.