De onbekende rallymonsters van Group B - De Vluchtstrook

'Group B' werd in 1982 door de FISA, de toenmalige afdeling van de FIA die ging over de reglementen in de autosport, in het leven geroepen als vervanger van de klassementen Group 4 en -5. Wat Group B zo aantrekkelijk maakte, was dat de regels een stuk soepeler waren. Het minimumaantal auto's dat fabrikanten voor homologatie moesten produceren ging bijvoorbeeld omlaag van 400 naar 200 exemplaren. Dat mochten voortaan ook tweezitters zijn. Group B bestond uit verschillende klassementen, gebaseerd op cilinderinhoud. Voor atmosferische auto's liep dat van 2.000 cc op tot 4.000 cc, voor auto's met een supercharger of turbo van 1.397 cc tot 2.857 cc.

Bij die verschillende klassementen hoorden regels over de breedte van de wielen en het minimumgewicht. Een limiet op het vermogen was er niet. Bij de FIA dacht men namelijk dat een restrictie op de cilinderinhoud voldoende zou zijn om het vermogen binnen de perken te houden. Dat was dus nadrukkelijk niet het geval: fabrikanten leerden hoe ze uit turbomotoren met een relatief lage cilinderinhoud astronomische vermogens konden persen, waardoor de klasse in 1986 na een aantal dodelijke incidenten als te gevaarlijk werd bestempeld. In de vier jaar dat de klasse bestond, ontwierpen autofabrikanten de meest bizarre rallyauto's. Daar zitten ook een aantal namen tussen die je wellicht niet zou verwachten in de meest vrije klasse van de rallysport.

Citroën BX 4TC

Citroën BX 4TC in actie.

Citroën was niet bepaald een onbekende in de rallywereld: met de Visa nam het merk al deel aan Group B. De Visa zat als voorwielaangedreven rallyauto met relatief kleine motor echter in de onderste klassementen van Group B. Citroën wilde meer en begon daarom met de ontwikkeling van de BX 4TC, die in 1986 gehomologeerd werd. Helaas is dat meteen het jaar waarop de klasse werd afgeschaft, waardoor het 380 pk sterke rallykanon van Citroën slechts een kort leven beschoren was. Citroën kocht daarna veel straatauto's die het merk had geproduceerd voor de homologatie terug om ze te vernietigen, waardoor er nu naar verluidt nog ongeveer veertig straat-exemplaren over zijn.

MG Metro 6R4

MG Metro 6R4

Austin Rover had ambities in de rallysport. De MG Metro 6R4 moest het allemaal gaan waarmaken in Group B. De Metro, normaal gesproken een relatief anonieme compacte hatchback, werd verbreed en kreeg een 2.991 cc metende V6 achter de voorstoelen. Die krachtbron was, in tegenstelling tot de auto's van de concurrentie, atmosferisch. Met 410 pk en 366 Nm koppel was de Metro echter behoorlijk krachtig, zeker aangezien de rallyauto slechts 1.040 kilo woog. Een veelbelovend pakket, zeker in combinatie met vierwielaandrijving, maar op internationaal niveau kwam hij niet verder dan de derde plaats. Op nationaal niveau was de 6R4 succesvoller: nog tot in de jaren negentig werd de auto gebruikt in diverse rallycross-evenementen.

Lada Samara EVA

Lada Samara EVA

Lada in de rallysport? Jazeker! Het merk deed al mee in de lagere regionen van Group B met de 2105 VFTS, maar wilde ook graag meedoen aan de top. De bizarre Lada Samara EVA moest die rol gaan vervullen. De creatie was gebaseerd op de Lada Samara, maar had daar weinig meer mee van doen. De auto had een 1.860 cc viercilinder middenmotor met turbo, die 300 pk op de achterwielen moest overbrengen. Helaas voor Lada was de Samara EVA te laat: de ontwikkeling begon namelijk pas in 1986. Lada ging verder met het project onder de naam S-Proto voor het Group S-klassement, dat in plaats Group B moest komen. Dat feest ging echter ook niet door, waardoor het rallykanon van Lada nooit mee kon doen aan een competitie.

Talbot Sunbeam Lotus

Talbot Sunbeam Lotus

In een tijd waarin de meeste compacte hatchbacks voorwielaandrijving kregen, had de Talbot Sunbeam nog achterwielaandrijving. Dat maakte hem behoorlijk geschikt als rallyauto. De hoekige en vrij eenvoudig ontworpen Sunbeam kreeg in 1979 een 2.174 cc viercilinder turbo van Lotus met 245 pk onder de kap, de aandrijflijn en het chassis werden verstevigd en de Sunbeam kreeg bredere wielkasten. Hij was in eerste instantie bedoeld voor Group 4, maar kreeg later ook een homologatie voor Group B. Daarmee kon de Sunbeam Lotus meedoen aan de top, maar hij werd echter al snel overschaduwd door Peugeot met de 205 T16, die wel een legendarische status kreeg in Group B. De Sunbeam Lotus werd daarna vooral veel ingezet in nationale evenementen.

Daihatsu DeTomaso Charade 926R

Daihatsu Charade 926R. Bron: rallygroupbshrine.org

Daihatsu zag hatchbacks met middenmotor als de Peugeot 205 T16 en de Renault 5 Turbo in de rallysport en moest hebben gedacht: dat kunnen wij ook. Het merk was al actief in de rallysport met de Charade 926 Turbo, maar kwam in samenwerking met De Tomaso met nog wat extremers op de proppen. Op de Tokyo Motor Show van 1986 presenteerde het de Charade 926R met middenmotor. Het getal 926 verwijst daarbij naar de cilinderinhoud van de driecilinder turbo. Met 118 pk kwam de Charade 926R niet aan de vermogens van de auto's hierboven, maar in de lagere regionen van Group B was het speciaal ontwikkelde model een recept voor succes. Helaas mocht het nooit zo zijn: door het einde van Group B werd het project bij Daihatsu afgeblazen.

Onbenut potentieel

Door het relatief korte bestaan van Group B waren veel fabrikanten net te laat met hun 'inzending' voor het klassement. Zo was Lamborghini bezig met een rallyversie van de Countach en had Porsche de 959 klaarstaan. De 959 nam wel deel aan de Paris-Dakar Rally, maar de homologatie van de auto was te laat voor Group B. De 650 pk sterke Ferrari 288 GTO Evoluzione is hier ook een voorbeeld van. Kortom, het verbieden van Group B was omwille van de veiligheid begrijpelijk, maar heeft er wel voor gezorgd dat veel geweldige projecten van fabrikanten nooit volledig tot wasdom zijn gekomen.