BMW 325td - Test - Uit de Oude Doos

In het laatste deel van de vorige eeuw maakte de dieselmotor een behoorlijke transformatie door. Eerder stonden diesels nog bekend als lawaaiige en trage auto's, maar door onder meer het steeds meer voorkomende gebruik van een turbo kwam daar verandering in. Zo ook bij BMW, dat in navolging van de laatste lichting E30's ook van de E36  dieselversies met druklading op de markt bracht. De 325td was de topdiesel, later zou er ook nog een 318td in het aanbod komen. De 325td was echter de versie die je wilde. Die had namelijk twee cilinders en 25 pk meer.

Een 2,5-liter zes-in-lijn dieselmotor met turbo zou tegenwoordig een beul van een machine zijn, maar in 1992 leverde die bij BMW nog slechts 115 pk. Voor die tijd was dat echter heel behoorlijk. Genoeg om de dieselmotor in zijn geheel in een ander licht te zetten. Nog meer dan bij zijn voorganger, de 324td E30, deed de motor namelijk bepaald geen afbreuk aan de auto. We waren echt onder de indruk: "Zoals het een dieselmotor betaamt, levert hij vanaf stationair toerental een imponerende trekkracht, maar even indrukwekkend is het topvermogen van maar liefst 115 pk."

Vooral het geluidsniveau was haast ongekend voor een diesel: "Het allermooiste is wel dat je de soepele zespitter bijna niet hoort. Alleen bij koude start klinkt even het metaalachtige knikkergeluid, maar zodra de motor op temperatuur is, gedraagt hij zich uitermate beschaafd. In de 325td merk je bij stationair toerental hooguit dat er een vrij zware machine in het vooronder draait, buiten de auto moet je bijna met je oor op de motorkap gaan liggen om te horen dat er een diesel aan het werk is."

Waar het in oudere dieselauto's soms best hard werken was om de gang er een beetje in te krijgen en te houden, was daar volgens ons in de 325td geen sprake van. Hij presteerde vergelijkbaar met een 318i, vonden we. Tegenwoordig zou zo'n vergelijking het schaamrood op de kaken brengen bij BMW, maar toen was dat echt een compliment. Op sommige vlakken was hij zelfs fijner dan die viercilinder benzineversie: "Ondanks zijn gewicht van ruim 1.300 kilo trekt hij vanaf stilstand bijna even hard weg als een 318i en op de grote weg verloopt de inhaalsprint van 80 naar 120 km/h zelfs heel erg rap. Het verschil tussen '4' en '5' is daarbij gering: een duidelijk bewijs voor de grote souplesse van de motor. Die elasticiteit verleidt je gemakkelijk tot een gezapig schakelgedrag: zelfs als het toerental tot 1.500 daalt, is het nog steeds niet nodig om terug te schakelen."

Dat de tijd niet stil heeft gestaan, wordt wel duidelijk als we het testverbruik van de BMW 325td terugvinden. Dat was namelijk 1 op 11,4. Bij een moderne diesel mag zou je dan denken dat er een lek in de brandstoftank zit. Wie het wat rustiger aan deed, kon 1 op 15 halen. Dat leek er al wat meer op. Maar, zo concludeerden we, de auto nodigde eerder uit tot een rijstijl waarbij je dat verbruik niet zou redden. Dat kwam ook omdat hij verder qua weggedrag eigenlijk niet onder deed voor zijn benzinebroers. En de E36 was nou eenmaal een auto die daarmee uitnodigde tot wat sportiever rijden. Al met al vonden we de combinatie in ieder geval een dikke pluim waard: "In zijn totaliteit is de BMW 325td een verrassend levendige rij- en reisauto, die veel van de bekende dieselnadelen mist." Als we toen eens hadden geweten dat een jaar later de 143 pk sterke 325tds aan het aanbod toegevoegd zou worden.

We lezen niets terug over een ander belangrijk verschil tussen zo'n dieselmotor en een benzine-alternatief, namelijk de vaak langere levensduur. Dat was zo vroeg in het leven van de E36 weliswaar ook nog wat lastig in te schatten. De latere ervaringen met de M51-motor van de 325td lopen uiteen. Het bleken motoren die met goed onderhoud (met betrekkelijk korte intervallen) aardig oud konden worden, maar ze waren tegelijkertijd ook vrij kwetsbaar als je er teveel van vroeg of onderhoud uitstelde. Opvolger M57, die onder meer in de E46 verscheen, heeft wat dat betreft een veel betere staat van dienst. De 325td die AutoWeek in 1992 voor deze test gebruikte, hield het in ieder geval op zijn minst 12 jaar vol, toen is hij geëxporteerd. Wie weet hoe lang z'n leven daarna nog geweest is...