Toyota Starlet 1.3i Friend (1994)

autoreview

17 januari 2021 om 22:46

Uitvoering	Starlet 1.3i Friend
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1994
Jaar van aanschaf	2017
KM-stand bij aanschaf	177.905 km
KM-stand laatst	199.573 km

Een buitenkansje

177.981 km
6 oktober 2017

Het leek mij leuk om een review te schrijven van mijn eerste auto. Ik ben student en sinds de dag van het halen van mijn rijbewijs verlangde ik al naar een eigen auto. Omdat ik gratis gebruik kan maken van het openbaar vervoer heb ik dit zo lang mogelijk uitgesteld, totdat deze kans zich voordeed. Een vriendin, ook student, was de trotse eigenares van deze Starlet maar studeert een tijdje in het buitenland. In de tussentijd, vijf maanden, mag ik op haar geliefkoosde bezit passen. Auto toch maar even overgeschreven, eigen verzekering aangevraagd en het was geregeld.

En hoe bevalt dat dan?

184.179 km
3 februari 2018

Genoeg over de achtergrond, het gaat immers over de auto. De afgelopen 5 maanden heb ik mogen rondkarren in dit leuke wagentje, en dit zijn mijn ervaringen.

RIJGEDRAG
Een kleine auto uit ’94, die inmiddels ruim 180.000 km ervaring heeft, hoe rijdt dat dan? Om maar met de deur in huis te vallen: best heel goed. Natuurlijk is het even wennen dat de luxe op een ander niveau staat dan dat van een nieuwere auto, maar dat mag de pret niet drukken. Het eerste wat opvalt is dat het autorijden veel directer is. Doordat stuurbekrachtiging schittert in afwezigheid is het wat lastiger in- en uit parkeren, maar hier staat wel tegenover dat het sturen met veel meer gevoel gaat. Ook het schakelen en de reactie op de pedalen is met veel meer gevoel dan in een moderne auto, waardoor je lekker betrokken blijft bij het rijden. Het is dan ook echt een sportieve auto om te rijden (sportiviteit en vermogen zijn mijns inziens twee heel verschillende dingen). De auto staat op B-merk 4-season banden in de maat 165/70R13. Veel grip is er dus niet en dat maakt hem speels, maar het wekt niet echt vertrouwen op hoge snelheid.

COMFORT
Tegenover het leuke rijgedrag staat dat het comfort van een heel andere orde is dan van een moderne auto. Het zou dan ook niet eerlijk zijn om deze vergelijking te maken. Voor een auto van deze leeftijd bevalt het toch allemaal wel prima. Op de snelweg valt het geluidsniveau wel mee, al lijkt het kantelpunt hier rond de 120 km/u te liggen. Hierboven begint het motorgeluid het steeds meer te winnen van de radio. Qua trillingen, rolgeluid van de banden en windruis is het allemaal nog acceptabel, echter wordt op hoge snelheid wel duidelijk er weinig isolatie aangebracht is om het motorgeluid te dempen. Acceptabel voor een auto van deze leeftijd (en dit budget) is het zeker. Wanneer we kijken naar het veercomfort wordt snel duidelijk dat de auto erg stevig geveerd is. Oneffenheden in het wegdek dringen dan ook gemakkelijk door tot het interieur. Hoewel dit in de meeste gevallen geen problemen oplevert, is dit wel iets wat even wennen is op klinkerwegen en asfaltwegen met gaten erin (zoals bij onze zuiderburen). De stoelen bieden niet al te veel steun of comfort, maar voor een jonge gast als ik is dit niet zo'n probleem. Verder is het de vermelding waard dat de auto geen airco heeft, maar omdat ik de auto alleen deze winter gebruik is dit voor mij niet zo’n probleem. Daarnaast heeft de Starlet ook geen interieurfilter. Als je de ventilator wat harder zet komen de takjes, blaadjes en beestjes dus naar binnen.

PRESTATIES
Op de vraag of zo’n auto een beetje mee kan komen in het hedendaagse verkeer, kunnen we simpel zijn. Dat gaat makkelijk, en het houdt zelfs nog wat over. 75 paarden in een auto van nog geen 800 kg is voor mijn gevoel royaal, en ik heb dan ook nooit het idee dat ik iets te kort kom. Natuurlijk trek je er de stenen niet mee uit de straat en een stoplichtsprint tegen een nieuwe BMW (ja ik heb het geprobeerd) ga je dan ook niet winnen. In het dagelijkse verkeer, ook als we met vier of zelfs vijf personen in de auto zitten voldoet het echter prima. Koppel is er ook voldoende, je hoeft niet zomaar een versnelling terug om even wat tempo te maken. Wat prestaties betreft is er dus weinig reden tot klagen.

PRAKTISCHE BRUIKBAARHEID
De mate van praktische inzetbaarheid is wat je mag verwachten van een auto van dit formaat. Vier volwassenen kunnen vrij redelijk zitten. Hoewel er vijf gordels aanwezig zijn, kunnen er dan louter drie kinderen comfortabel op de achterbank zitten. De achterbank kan, zei het in één deel, gelukkig plat om de laadruimte te vergroten. Proefondervindelijk heb ik bewezen dat er dan minimaal vijftien bierkratten in kunnen (ja de auto wordt overal voor gebruikt). Het is echter wel even wennen dat centrale deurvergrendeling ontbreekt waardoor je steeds handmatig beide deuren op slot moet doen. Dit is natuurlijk geen schande voor een auto van deze leeftijd, maar het is toch een van de zaken die ik mis uit de moderne auto. Een klein frustratiepuntje is dat de achterklep alleen met de sleutel geopend kan worden, waardoor de auto altijd van het contact af moet om de achterbak te bereiken. Daarnaast mis ik in de donkere maanden een lampje achter in de kofferbak. Ik merk dat ik vaak met de zaklamp van mijn telefoon de juiste tas aan het zoeken ben.

BETROUWBAARHEID
De Toyota Starlet heeft natuurlijk een naam hoog te houden als het aankomt op betrouwbaarheid, en op het eerste gezicht lijkt daar geen woord aan gelogen. De auto rijdt nog altijd als een trein, hier zou je niet aan zeggen dat de auto al zo veel ervaring heeft. In de zesduizend kilometer dat ik ermee gereden heb heeft de auto dan ook nog geen druppel olie verbruikt. Het enige technische mankement dat ik heb meegemaakt was dat de uitlaat enorm begon te klapperen. Ik had in de Ardennen met de onderkant een steen geraakt, en toen ik onder de auto ging liggen bleek dat er een uitlaatrubber miste. Zo opgelost dus. Toch zijn er ook een aantal zaken die niet meer helemaal werken zoals nieuw. Zo gaat de interieurverlichting niet meer automatisch aan bij het openen van een deur, is de toerenteller niet meer volledig verlicht en is de radio-ontvangst niet meer super. Ook de achterruitenwisser leek af en toe een eigen leven te leiden. In deze periode ben ik dus enkel leeftijdsgerelateerde kleinigheidjes tegengekomen, op de algemene technische staat is nooit iets aan te merken geweest.

KOSTEN
Over het kostenplaatje van de Starlet kunnen we kort zijn: veel goedkoper autorijden wordt het niet. De wegenbelasting bedraagt € 21 per maand en het is ook zo’n beetje de goedkoopste auto die er is om te verzekeren. Het gemiddelde verbruik was 1 op 14,8 (zie ook mijn verbruiksmonitor), waarbij ik moet vermelden dat ik aardig doorrijd. Op één flitsboete bedragen de totale onkosten over de afgelopen 5 maanden € 0,00.

Het onvermijdelijke afscheid

184.360 km
7 februari 2018

Al die tijd wist ik dat dit moment eraan zat te komen, maar toch doet het pijn om afscheid te nemen van de Starlet. De vriendin waarvan ik de auto had geleend is inmiddels weer terug in Nederland, dus de kleine Toyota gaat terug naar zijn baasje. Ik zal met veel plezier terugdenken aan de tijd in mijn (soort van) eerste auto. Om de pijn te verzachten is er gelukkig ook leuk nieuws: inmiddels is de opvolger (mijn echte eerste auto) al aangeschaft! Ik ben gevallen voor een prachtige Alfa Romeo 147 1.6 T-Spark. Nu maar hopen dat deze net zo betrouwbaar is als de Starlet…

Een onverwachte reünie

199.573 km
12 november 2019

Ruim anderhalf jaar na het afscheid heb ik toch nog even een stukje mogen toeren in de Starlet. Sinds mijn afscheid van het autootje ben ik deze nooit helemaal uit het oog verloren, de eigenares is immers een vriendin van me. Noemenswaardige problemen zijn er in de tussentijd (uiteraard) niet geweest. Helaas vertelde ze me laatst dat haar oog op een andere auto was gevallen. De Starlet moest dus in de verkoop. Ik bood aan om de auto nog een laatste keer te wassen en de foto’s te maken. Zo kon ik toch nog één laatste dagje spelen met de liefde waar het ooit mee begon.

3,8