Toyota Carina 1.6 GL (1984)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | Carina 1.6 GL |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1984 |
| Jaar van aanschaf | 2019 |
| KM-stand bij aanschaf | 90.500 km |
| KM-stand laatst | 95.750 km |
Iets heel anders
Op 1 augustus ben ik in het bezit gekomen van een origineel Nederlandse (door Autonova in Tilburg geleverde) Toyota Carina II 1.6GL Sedan, ook wel bekend als AT150 (sedan; de hatchback is de AT151). In de garage vervangt deze oldtimer de youngtimer. Ja, de E36 323iA is eruit. Waarom? Gewoon, weer iets anders en, heel graag, iets minder kostbaar als 'auto erbij'. De zoektocht op Gaspedaal beperkte zich tot auto's van 1975 tot heden, te koop bij een garage en geen gas/diesel. Maximaal 5.000,- en dan komt er niet zo heel veel uit. Maar wel deze Carina. Had ik iets met Toyota? Hmm, niet echt. Ook niets op tegen. Heb even een probleemloze Aygo gehad. Opa reed altijd Toyota's die hij bij Autonova kocht. Toch de Carina maar eens bekeken.
Geen nieuwstaat, maar wel goede waar naar zijn geld. Weinig (aantoonbare) kilometers en door de laatste oudere eigenaar uit een garage gehaald waar de auto 17 jaar stond. En zo dus de export en roestduivel is ontkomen. Krasjes en butsen vertellen het verhaal van een 'bread & butter car', niet van een liefhebberij. Maar juist die auto's die op elke straathoek stonden in de jaren '70 - '90 hebben mijn interesse. De auto's van 'de gewone man'. Ascona, Taunus, Sierra, Corolla, BX, 131, 132, Galant, noem maar op.
Deze specifieke metallic rode Carina is in juni 1984 gebouwd en werd op 12 december in datzelfde jaar op kenteken gezet voor een Tilburgse slager. De goede man gebruikte de auto en dat is te zien. Roken gebeurde ook fervent aan boord, hetgeen resulteerde in diverse brandgaatjes en een centrale asbak die heel veel reinigingsmiddelen accepteerde zonder echt schoon te worden. De aansteker is ook intensief gebruikt. Zo ging dat toen. De Carina is na het overlijden van de slager door de weduwe in de garage geparkeerd. Die auto "was van onze pap" en daar bleef hij staan. Zo gingen jaren voorbij en ontsnapte de auto dus aan roest, sloop en/of export naar Afrika. Vergeten en dus overgebleven.
Dus anno 2019 door mij gekocht. BMW verkocht. Dag, climate control, airbags, ABS, ESR, schuifdak, lichtmetaal. Hallo... niets elektrisch. Geen stuurbekrachtiging. Zompig weggedrag. Maar het is toch echt een GL. Dus anno toen was dit inclusief (gaat u even zitten) getint glas, mooie velours bekleding, kaartentassen in de rugleuningen van de voorstoelen, middenarmsteun op de achterbank, twee van binnenuit verstelbare buitenspiegels en bestuurdersstoel met verstelbare hoogte en lendensteun. De DL en DX waren niet zo riant uitgerust... Maar wat ze allemaal hadden en hebben (en dat geldt voor veel tijdsgenoten) is... licht en ruimte. Dunne stijlen, veel overzicht en authentiek autorijden.
Er zijn nog drie Carina II's uit 1984 met geldige APK in Nederland. Van dit model (AT150/151), gebouwd tussen 1984 en eind 1987, zijn er nog 17 over. Van de bijna 10.000 ooit geleverd. Dus ja, het is wat zeldzamer dan menig exoot. Al is dat mooie bijvangst. Want het moet wel gewoon leuk rijden en ja, dat doet het. Maar we begonnen met klussen:
- interieur grondig schoonmaken (was echt heel vies na decennia lang sigarettenrook)
- velgen gespoten
- kunststof buitenzijde van grijs naar zwart
- portier bestuurder bijgewerkt
- diverse lakschades gecamoufleerd
- grote beurt met o.a. nieuwe distributie, filters en vloeistoffen
En zo gaat het feest beginnen. Inmiddels 450km gereden met 1 op 15 gemiddeld (90.950km op 31/8) op V-Power met loodvervanger. Belasting was al betaald over 2019 en de WA-verzekering is goedkoop. Het wordt allemaal net wat leuker voor de knip. De Toyota lekt geen drupje sap en start snel, met wel wat blauwe rook bij koude motor. Kleppensteeltjes en wat ander werk nemen we mee naar 2020. Het hoeft niet op te houden, maar de kosten bepaal ik voor nu even zelf. En perfectie hoef je niet na te streven als dat geen doel op zich is. Het gaat ook gewoon om leuk 'iets anders' rijden. Iets herkenbaars van weleer. Dat is deze Carina II zeker. Stay tuned for more....
Och, een beetje rook
Ja, die koude start is even vijf minuten een milieudelict... De blauwe flarden teisteren het pittoreske Brabantse land nogal met net ontwaakte motor. Echt een gevalletje doelgericht onderhoud na de winterslaap plannen, voor nu is het even prima. En geen drup olie verbruikt op 600km, dus het is vooral optisch een bijzondere gewaarwording. En geen drup olie of ander sap op de vloer in de garage. Hang en sluitwerk, top. Eerste tank 1 op 15. Alles klikt en schuift perfect in het interieur. Het velours op stoelen en deuren is van hoge kwaliteit. Voor de tijd en gezien de prijsklasse echt een kwaliteitsproduct. Of, een "kwaliteitsprodukt", zoals ze toen schreven. "Met kompakte buitenmaten". "Ergonomiese auto".
Heb inmiddels meer gereden dan er de afgelopen vijf jaar is afgelegd. Ga de optische indicaties van gebruik niet aanpakken. Teveel putjes en krasjes en het is geen waardevolle klassieker, ook al is het een rariteit. De plekjes met roest zitten in de Fertan en de techniek krijgt in 2020 voorrang bij het onderhoud. Ja, nog steeds ben ik superblij met deze eenheidsworst uit de jaren '80. De respons onderweg is best behoorlijk. Iedereen had vroeger immers zo'n onbeduidende auto, die nu veel meer betekenis heeft. Nu we terugkijken op een tijd die heel anders was.
Oh ja, was vorige week op het Japfest event bij Louwman in Raamsdonkveer. Hoopte op wat oudere Japanse auto's en zag, zoals eerder, vooral een sterke seniore Mazda delegatie. Prachtig allemaal, maar weinig belegen Toyota's. Hartverwarmend blijft dan als een circa 18-jarige jongeman mijn auto ontwaart in de massa geparkeerd staal (veelal getuned en veel jonger) en roept "heej, een Carina!". Er is nog hoop.
Winterslaap
En de Toyota staat veilig en warm op stal. We mogen de drie minst leuke maanden de weg niet op om de belasting zo goed als nihil (circa 80 Euri) te houden. Ideaal om wat klein poets-en stelwerk te doen en na te denken over 2020. Zo veel ideeën, maar het moet wel gezellig blijven qua kosten. Als eerste de kleppenrubbers laten vervangen en ik vermoed dat de remolie ook nog van voor de tweede Golfoorlog is. Mag dus ook vervangen worden. Beurtje erbij en dat is voor het komende jaar waarschijnlijk genoeg.
In 2021 is de APK in zicht en dan zou ik, als ik de auto nog heb, wellicht wat klein herstelwerk aan het exterieur willen doen. Deukje bij de wielkast en kras kofferbak zouden dan bovenaan staan.
Maar vooral straks in het voorjaar weer lekker toeren.
Nieuwe tijden
Het ontwaken uit de winterslaap ging voorspoedig. Opgeladen accu erin, twee keer goed pompen en gas beetje ingedrukt en al vlug sloeg de motor aan. Banden wat opgepompt en met de volle tank uit 2019 op pad. Al vroeg was er al genoeg mooi weer om te rijden, ondanks corona. Corona was overigens de Aziatische typenaam voor deze Carina. Het kan verkeren.
Wat is er gedaan? De koelvloeistof is ververst nadat het systeem is doorgespoeld. Zat wat viezigheid in, ondanks de grote beurt in augustus 2019. De accu is verder goed vastgezet. Verder is de auto iets 'origineler' gemaakt. Nep pre-GAIK met echte APK-stickers geplaatst (natuurlijk alleen in de garage zichtbaar). Oude stickers op de achterruit op plekken van vergane exemplaren. We rijden weer alcoholvrij en de Efteling parkeerplaats is in 1987 bezocht.
Serieuzer is het werk onder de kap. Middag poetsen met geduld, WD40 en poets en heel veel viezigheid is na 36 jaar verwijderd. Dat soort dingen, je denkt er niet eens aan bij een nieuwe auto. Bij een oldtimer is het therapeutisch en zeer lonend, ook met je pollen tot bloedens opengehaald. Grote troost is dan de oliepeilstok, die ondanks 1000+ kilometers en walm bij koude loop gewoon nog fris en fruitig op de + staat.
Opknapbeurt
Vorige week de auto opgehaald bij ACR in Sprang-Capelle, waar Twan en zijn team echt goed hun best hebben gedaan om de Carina mooier te maken. De velgen zijn gestraald en gespoten, de wielen uitgelijnd en gebalanceerd. De achterklep, onderzijden van beide achterschermen en een stuk voorspatbord zijn uitgedeukt en overgespoten. Gaten in de voorbumper zijn gerepareerd en een deuk in de rechter wielkast achter is verdwenen. Links en rechts is de auto in detail verder verbeterd.
Het kost wat, maar het maakt de auto echt jaren jonger. Ik ben niet voor 'nieuw' gegaan, want de bijna 37 jaar ervaring mag te zien zijn. Een beetje 'dans son jus' in het Japans, als het ware. Maar de Toyota is absoluut veel fraaier geworden! Net of hij dan ook nóg beter rijdt...
Gewoon doorgaan!
En we zijn bijna twee jaar en een paar duizend kilometers verder. Weinig bijzonderheden te melden eigenlijk. Afgelopen voorjaar de banden uit 2012 vervangen door nieuwe Vredesteins. Ook: grote beurt met olie, filters en bougies uitgevoerd. Ook de koppelingsolie en bakolie ververst, plus remvloeistof. APK zit er weer voor twee jaar op tot de zomer van 2025 en de Carina is zonder problemen door de keuring gekomen. In 2025 is de auto 40+ en écht belastingvrij.
Rijden blijft terug-in-de-tijd met het gevoel van toen. Voorlopig rijden we dus door met de Toyotijdmachine.
Verkocht!
Verkocht aan een liefhebber! De Carina krijgt gezelschap van andere oude Toyota's en zal wat (technische) aandacht krijgen die ze verdient.
Voorlopig geen oldtimers meer hier. Andere plannen!
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
