Uitvoering

Forester 2.0 X AWD Comfort

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2007

Jaar van aanschaf

2012

KM-stand bij aanschaf

50.000 km

KM-stand laatst

130.000 km

review Forester 158 pk

49.000 km

7 november 2015

Het betreft hier een Forester van bouwjaar 2007. Ik werd 2e eigenaar in 2012. Na flink wat speurwerk kwam ik deze zwarte non-turbo tegen bij een Toyota-garage in Emmen. Wat je ver haalt is lekker. De auto zag er goed uit en had net nog geen 50.000 km gereden. Gelukkig kocht ik de auto met garantie, want binnen een week na de aankoop ging de rechter buitenspiegel een eigen leven lijden, althans elektronisch. Bij elke start klapte de spiegel helemaal naar voren. Reparatie bleek niet mogelijk. Dit was een grap van E 520,- voor een nieuwe spiegel. Dit werd vergoed door de garage. Mijn vorige Forester verkocht ik toen deze 170.000 km had gereden zonder noemenswaardige problemen; ik heb er 8 jaar met plezier in gereden. Vandaar dat ik weer voor een Forester viel. De vorige Forester was van 2001 en had nog geen niveau-regeling in de achterste schokdempers; desondanks was dit een hele fijne auto met onze 1400 kg zware caravan. De auto bleef altijd stabiel en op vlakke stukken kon er in de 5e versnelling worden gereden. De “nieuwe” Forester was met dezelfde caravan niet zo stabiel; bij wat hogere snelheid tijdens bv inhalen met circa 100 km/h en met wat verkeerde zijwind, begon de combinatie toch wat te slingeren. Na montage van progressieve achterveren van Carsupport kreeg ik het oude vertrouwen helemaal terug en is de combinatie weer stabiel; ook bij hogere snelheden. Meestal blijf ik in de vierde versnelling rijden rond het maximum koppel-toerental van 3200 toeren. In z’n 5e versnelling kan de auto de combinatie misschien wel aan, maar dan moet ik veel te hard rijden om bij dat koppel te blijven. Met de Avento 1400 kg had de oude Forester geen enkele moeite; de nieuwere ook niet, maar 33 pk’s meer kan ik bijna niet merken.
De nu gemonteerde Bridgestone Turanza-zomer-banden bevallen mij beter dan de glibber- Geolanders. Bij mijn speurtochten naar een mooie Forester, viel het me wel steeds op dat de onderzijden van de Subaru’s flink geroest waren. Het plaatwerk van de bodems ging nog wel, maar al het stangenwerk en de bouten waren niet om aan te zien. Nou zal dat de meeste mensen een worst wezen, maar ik doe het meeste onderhoud zelf en dan stoort me dat toch. Dus de onderzijde van mijn auto heb ik zoveel mogelijk van roest ontdaan en met beschermmiddel bewerkt.
Wat me erg tegenviel was het feit dat ik de motor van de auto niet meer hoorde tijdens het rijden. Het leek wel een gewone auto; waar was de boxer-roffel ? Een Prodrive achterdemper bracht na wat laswerk echter weer wat leven in de brouwerij en de rijvreugde steeg gestaag. (niks geen herrie, maar wel de roffel weer terug). De achterste ophangbeugels moesten wel wat gewijzigd worden.
De zwarte Forester is wat moderner dan de vorige; onder meer wel een fijne cruisecontrole. Er werd en wordt wel eens geklaagd dat de remmen te weinig kracht leveren, maar het is geen scheurijzer. De remmen leveren voor normaal gebruik voldoende remkracht. Als iemand het te weinig vindt, dan is daar zeker wat aan te doen. Voor de veeleisende remmers is er veel prachtig remspul te koop. Volgens de folders moest deze 2007-Forester “veel” zuiniger zijn dan de oude modellen. Zowaar rijd ik nu gemiddeld 1 op 10,5/11 ipv eerder 1 op 10 km/l. Op grote afstanden is de auto wel zuiniger.
Er zijn nog wel wat ongemakken van de oude Forester geerfd, zoals het wat hakerig rijden in de file; ook het inschakelen van de achteruitversnelling vindt de auto nog niet fijn.
Voor de rest is het een heerlijk soepel rijdende auto; geen trillingen en/of andere ongemakken. Als de auto net zo betrouwbaar is als de vorige, dan blijf ik in mijn sas.
Helaas, op vakantie in Zweden begon de auto plotseling te stotteren. De motor bleef eerst wel lopen, maar toen ik wat gas bijgaf, begon het motorstoringslampje te branden en sloeg de motor af. De motor wilde daarna niet meer toeren draaien dan stationair. Dus bleef er niet veel anders over dan de hulpdienst in te schakelen; een Forester op een opraapwagen, te gek voor woorden. Na een week (feestdag en een weekend) was de auto 120 km verderop eindelijk gerepareerd. De Denso-hoofdlambdasonde was de boosdoener en wij waren E 500,- armer. Dan denk je dat het klaar is. Een paar honderd kilometer verder/later begon het motorstoringslampje weer te branden. De auto bleef wel goed lopen, maar de cruisecontrole doet het niet als dat lampje brandt. Bij een Bosch-service garage in Zweden werden we buitengewoon vriendelijk geholpen. De computer werd gereset en we gingen vol goede moed verder. Echter het lampje ging weer aan; toen dacht ik: “rijden maar, als de boel in de soep wil draaien, dan moet dat maar”. Echter toen we thuis de straat inreden, ging het lampje uit. Het ding had natuurlijk gewoon heimwee. Bij mijn dealer werd de 2e lambdasonde uit de uitlaatgasstroom gemonteerd in een verhoogd hulpstukje. Lampje heeft niet meer gebrand. Het heeft wel even geduurd, maar ik kreeg toch weer plezier met de auto. De auto had tijdens deze pech nog maar 70.000 km op de teller.
Bij 80.000 km zag ik dat de linker achterschokdemper olie had gelekt. Het heeft maar kort geduurd en ik denk niet dat er veel uit is, want de lekkage is gestopt en de demper werkt nog prima.
Voor we dit jaar (2015) met vakantie naar Italie reden, beloofde ik de auto dat hij nieuwe schijven en blokken zou krijgen als hij ons niet in de steek liet. Hij heeft geluisterd.
Wordt vervolgd.