Rover 200-serie (1999)
autoreview
Signalement
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
|---|---|
| Bouwjaar | 1999 |
| Jaar van aanschaf | 2022 |
| KM-stand bij aanschaf | 118.218 km |
| KM-stand laatst | 131.535 km |
Rover 200 BRM, het begin
De Rover 200 BRM. Een vrijwel vergeten hot hatch van eind jaren '90 van de vorige eeuw. Een vreemde verbintenis tussen een vrijwel vergeten racemerk en een desperate Britse autofabrikant in Duitse handen.
Het heeft een aparte auto opgeleverd.
Maar hoe komt ie nou bij C5Chauffeur terecht? Die had toch al twee Britten op de oprit?
Tja, de twee Britten. De ouwe trouwe Jaguar S-Type die me dagelijks supercomfortbel door het land vervoert en de MGF. Het puppy dat altijd wil spelen. Twee auto's die elkaar ook prima aanvullen, doordat ze compleet tegengesteld zijn.
Maar ook auto's met overeenkomsten. Totaal niet praktisch zijn is de grootste. Zodra er iets doosvormigs meemoet dat iets groter is als een schoenendoos heb je al een probleem. Een voertuig met een meer praktische instelling was welkom.
Daarbij had ik het in het eerste jaar van de MG zó naar mijn zin in dat ding, dat er in 1 jaar 12.500km op gezet is. Bij een auto die in zijn lange verleden nooit meer als 5000 per jaar reed.
Zoveel wil ik er ook niet meer mee rijden en ik ben erachter gekomen dat het rijden in andere omstandigheden als "kap open" weer eigenlijk niet fijn is.
Ik zocht dus iets dat naast de Jaguar als "tweede" auto, zodat de MGF naar de positie van "derde" auto kan.
Een leuk, klein, praktisch, Brits, zuinig hatchbackje.
Dan is de keuze redelijk beperkt als je niet in de echte klassiekers wilt komen. Een Metro of Austin A40 Farina is ook leuk, maar ik wil wel iets enigzins moderns.
Een Rover 200 / 25 heb ik altijd al leuk gevonden en had er ooit al eerder naar gekeken.
Die BRM kende ik wel, maar had er nog nooit een in het echt gezien. Heel incidenteel stond er wel eens een op de bekende advertentiesites, maar het fijne ervan was me niet heel bekend.
Er stonden regelmatig leuke 25's te koop, maar ik vond ze maar saai. Gewoon hatchbackjes.
Ook stonden er nu twee BRM's te koop, maar die liggen qua prijs nogal ver ten noorden van wat een normale 200 of 25 kost.
Ik heb een afspraak gemaakt met een van de verkopers, ben gaan rijden en besloot na bedenktijd dat ik het niet ging doen.
Echter...
Ik kon het ding niet loslaten en na een maand wikken en wegen en nog eens nadenken besloot ik er toch voor te gaan en nu staat ie hier.
De zoektocht naar een leuk, klein, praktisch, Brits, zuinig hatchbackje is bijna geheel gelukt. Op zuinig na, denk ik.
De Rover 200 BRM is ontstaan toen Rover eigendom was van BMW. In de Rover 200 range was een snelle versie, de Rover 200 Vi, met de 145pk 1.8 K-series VVC motor.
Qua uiterlijk was het ding vrijwel niet te onderscheiden van een reguliere 1.4, op iets grotere velgen na.
Not very sexy...
BMW vond dat er een meer sexy versie moest komen.
De Standard Operating Procedure in het Handboek "Sportieve Britse Auto Maken" schrijft dan voor dat men onmiddelijk naar het magazijn loopt, er wat achthoekige badges met de letters MG uit haalt en die op de auto plakt.
Maar nee... Niet dit keer.
BMW had namelijk besloten dat MG alleen nog voor Echte Sportwagens gebruikt mocht worden, zoals de MGF, en niet meer voor opgeleukte hatchbacks.
De oplossing: BRM.
In de jaren '50 en '60 dacht Rover nog dat gasturbines de motoren van de toekomst waren en omdat het gezegde "racing improves the breed" in die tijd nog echt gold, werkte Rover samen met BRM (van de legendarische V16 en H16-motoren) waarbij Rover de gasturbine deed en BRM de racewagen er omheen.
Er lagen dus duideijke links. Maar wel van zo'n 25-30 jaar oud. De naamsbekendheid was dus wel een dingetje...
Men kreeg toestemming de naam te gebruiken en vervolgens ging zowel de afdeling interieurdesign en de afdeling transmissies en onderstellen helemaal los.
Knalrood leer, overal aluminium, het kon niet op.
Alles wat metaal lijkt, is metaal. Tot de roosters voor de speakers aan toe. De deurpanelen zijn aangepast voor de roodleren handgrepen. Prachtige gedraaide aluminium knoppen voor de verwarming.
Feitelijk een bijna handgemaakt interieur.
De motor werd met rust gelaten, die was prima.
Maar er ging een kortere overbrenging in, voor nog meer close ratio overbrengingen en pittiger accelaratie. Nog 20mm meer verlaging. Iets stuggere vering. En een peperduur TorSen sperdifferentieel.
Men besloot er een gelimiteerde oplage van te maken. 795 rechtsgestuurd, 350 linksgestuurd.
Het kostte járen om er van af te komen, ik meen dat de laatste in de UK pas ergens in 2003 op kenteken ging. Met een enorme korting op de oorspronkelijke nieuwprijs. Want het ding was door alle technische en optische lekkernijen natuurlijk veels en veels te duur geworden. Ik meen dat de verkoopprijs in Nederland (een van de weinige landen die ze kregen, 77 stuks) zo'n FL. 50.000,- was.
Daar kocht je ook een leuke Rover 600 of Rover 75 van.
De mijne is een van de 77 origineel Nederlands geleverde.
Mijne is de 32-DV-DR, ik weet dat de 31-DV-DR en de 33 DV-DR ook BRM's zijn, de 33 stond heel even gelijktijdig te koop. Naar verluid zouden er nog 23 BRM's over zijn van die 77. Toch bijna een derde.
In de UK is de overlevingsgraad dramatisch. Van de 795 zijn er nog 89 over.
Dus: Een overpriced Rover? Of een very cheap zeer zeldzame BRM?
EERSTE INDRUKKEN
Ik heb de auto nou twee weken en heb er een paar honderd kilometer mee gereden.
Het is een wat vreemde wagen, en ik kan me voorstellen dat de autojournalisten destijds er ook geen chocola van konden maken en het ding volledig de grond in schreven.
Er zijn twee karakters verenigd die niet heel goed bij elkaar passen. Er zit een hele hitsige motor voorin, die als ie lekker op temperatuur is, het heerlijk vind om joelend naar de 7000 toeren te klimmen. In bochten met gas erop voel je het TorSen differentieel werken in het stuur en het is een uiterst vermakelijk ding.
Anderzijds zit je in uiterst comfortabele zetels met niet bijster veel zijdelingse steun. In een interieur dat een weldadig gevoel geeft, alsof je in een budget-Bentley zit. Mooie materialen, weliswaar allemaal "over the top" maar dan op die nog net smaakvolle manier die alleen door Britten kan worden bereikt.
En als dit een verlaagd en stugger onderstel is, dan wil ik niet weten hoe zacht dat bij een reguliere 200Vi is. Want de BRM is uiterst comfortabel. Het is geen S-Type, maar wel dichter bij de S-Type dan bij de MGF.
Eigenlijk is het karakter meer "pocket_Grand Turismo" dan hot hatch. Alleen voor een GT had de versnellingsbak niet zo close ratio moeten zijn. Een zesde versnelling zou ook een oplossig geweest kunnen zijn. Nu maakt ie tamelijk veel toeren.
Inmiddels begin ik er aan te wennen en vind ik het een geweldig karretje.
De eerste tankbeurt gaf tegen de 1:12, dat was een mix van snelweg, binnenwegen en wat stadswerk. En wat gegooi en gesmijt en gillend K-series motorblok.
Volgende week vervangt ie de Jag, die voor beurt, distributieriem en nog wat dingen naar de garage gaat.
Met wat lange ritten voor de boeg. Kijken hoe dat gaat.
Een beetje pech…
Vandaag wat pech.
Voor het eerst met een Britse wagen op de vluchtstrook gestaan. Je zou toch zeggen dat dat een vertrouwde plek moest zijn voor iemand met een voorliefde voor oude Britse wagens, maar nee. Dit was voor het eerst. De laatste keer was met mijn zwarte C5, 12 jaar geleden, met een gat in de zuiger.
Al een paar dagen ging bij stationair toerental het acculampje branden. Met een tikje gas ging die uit. Vanavond was ik op weg naar een hotel in de kop van Noord Holland voor een bezoek aan een klant aldaar.
Tijdens de rit werd het branden erger, werd constant en op de A5 was het zo’n beetje gebeurd. Koplampen minder, toerenteller en snelheidsmeter uit, ABS lampje aan…
Dus aan de kant en de Wegenwacht gebeld. Al 30 jaar lid en uitgebreid abonnement (je rijdt tenslotte oude Britse auto’s). Binnen 20 minuten een plateauwagen en na korte inspectie werd de Rover opgeladen. Naar het ANWB station in Amsterdam, terwijl onderweg de vervangende auto werd geregeld en de dynamo besteld.
Even later mijn bagage in de vervangende Kia Ceed stationwagen geladen en doorgereden naar de bestemming, alwaar ik nu ben. Totaal maar 45 minuten later als gepland. Complimenten voor de Wegenwacht!
Morgenmiddag is de Rover weer klaar.
En weer klaar
Geweldige service van de ANWB!
Vanmorgen om 09:00 kreeg ik al een telefoontje dat de Rover weer klaar was. Ze waren er om 07:00 meteen aan begonnen.
De kosten vielen me ook mee, minder als de opgave, dus helemaal tevreden.
Kilometervreter
Zoals aan de kilometerstand te zien, heeft de Rover niet stilgestaan.
Doordat de werkzaamheden aan de Jaguar langer duurden dan gedacht, heb ik een maand mijn werk gedaan met de Rover. Hij heeft alle hoeken van het land gezien, Zeeuws Vlaanderen, Zuid-Limburg, de kop van Noord Holland en zelfs Winschoten is aangedaan.
En ik moet zeggen: ik heb er geen moment tegenop gezien om weer een paar uur in de Rover te klimmen, dat in tegenstelling tot de MG vorig jaar. Dat was echt geen pretje, maar de Rover heeft me zeer positief verrast.
Zeer comfortabel, goede stoelen, prima ding.
Om er echt een langeafstandscruiser van te maken zou er een zesbak en een cruise control in mogen zitten. Dat zal ook het verbruik wat terugdringen, je kúnt richting de 1:13,5 komen, maar wel met veel moeite. Rond de 1:12,5 komt eerder, maar onzuiniger is ook geen punt. Het is een hoogtoerig ding, met zo’n 3250 toeren bij 100km/u.
Maar het is zo’n lekker autootje, dat ik hem voor de kerstdagen bij familie aan de andere kant van het land heb gekozen in plaats van de gerevitaliseerde Jaguar. Ik had gewoon zin om met de BRM te rijden!
De laatste 40 kilometer ben ik binnendoor gereden, waar ik het ding heerlijk vlot door zijn close ratio bakje heb gejaagd, waarbij de 7000 toeren ook wel een keertje is gehaald. Misschien twee keer. Of drie, denk ik….
In de afgelopen weken heb ik een diepe bewondering voor het karretje gekregen.
Comfort, rijplezier, luxe en mooie afwerking in een compact pretpakket.
Het uiterlijk moet je liggen, en als ik de reacties onder de video van deze auto in de rubriek Blits Bezit zie, dan is het een redelijke Marmite-auto. Je vindt hem geweldig of je vindt het helemaal niks.
Overigens ben ik niet de eigenaar uit dat filmpje, ik heb de wagen van deze man gekocht.
Een van de reageerders gaf aan dat je met zo’n ding nooit bij een klant aan zou kunnen komen rijden of iets in die geest. Nou, ik heb een maand niet anders gedaan. En je krijgt óf geen reactie omdat de auto om de hoek staat of het ze niets interesseert, óf ze zijn benieuwd wat het is en heb je een stukje small talk om wat ijs te breken. Veel klanten van me weten al jaren dat ik in wat aparte auto’s rij en de meest gestelde vraag is: “Waar is je Jaguar? En wat is dat voor een ding waar je nu mee bent?”
Een leuk iets is dat ik benaderd ben door de eigenaar die de 31-DV-DR én de 33-DV-DR in bezit heeft, beide ook BRM’s. Ik heb moeten beloven dat ik hem contact als ik de wagen ooit verkoop, omdat het streven voor hem is om de drie opeenvolgende kentekens in bezit te hebben.
We gaan eerst eens afspreken om ze naast elkaar te zetten.
Wordt dus nog vervolgd…
Een hoop te vertellen
De BRM is nog steeds geweldig!
En dat is maar beter ook, want de liefde heeft een knauwtje gekregen, hoewel dat niet de schuld van de wagen was. Of wel, eigenlijk. Maar ook weer niet...
Alfijn, lees verder als u het raadsel opgelost wil zien.
De BRM had toen ik hem kocht wel enkele kleine plekjes en op enkele punten begon wat roest te komen. Door mijn contacten met de eigenaar van de 31 en 33 wist ik dat roest op bepaalde plekken ineens hard kan gaan. De scharnieren van de achterklep bijvoorbeeld. en het kleine plekje op het dak boven bij de linker A-stijl was ook niet bevordelijk.
Er moest dus wat gebeuren.
Het toeval wil dat ik ergens in maart 2023 de Jaguar ophaalde bij de specialist en de BRM bij me had. De jongens daar vonden het een gaaf ding en ik had het erover dat er wat aan moest gebeuren. Niet alleen de roest, maar ook de remmen mochten wel eens vervangen worden en er waren nog wel wat dingetjes.
Nou, dat wilden zij ook wel doen, het was een gaaf autootje en ze hadden ook de contacten om het goed te doen. Ze zouden een offerte maken en kijken wat het ongeveer zou kosten.
Ik kreeg al snel een opgave en besloot de auto te brengen.
Tja, en wat je vaak hoort van restauratie (want het is een behoorlijke deelrestauratie geworden) is geheel waar. Het loopt al snel helemaal uit de hand.
Bij het demonteren van de achterklep bleek de bedrading van de uit elkaar vallende knijpstekkertjes aan elkaar te hangen. Dus mijn opdracht: solderen die handel.
Om het dak goed te kunnen bewerken moest de voorruit eruit. Het was mijn risico als die brak. Juist. Dus een nieuwe voorruit erin.
Nou alles toch los lag: dat hemeltje gaat ook hangen.
Ja, doe maar opnieuw bekleden.
Die achterschokdempers zijn ook erg slecht.
Doe ook maar.....
De voorschermen beginnen ook van binnen te rotten. Dus hier nieuwe op is ook een goed idee. Oh, de imitatie die we hebben ontvangen passen voor geen meter en zijn ook beschadigd. De plaatwerker kan wel de jouwe handmatig herstellen, maar dat kost wel meer.
Tja, kan ik nog terug dan?
Overal telkens netjes prijzen bij in de appjes, maar toch de draad wat kwijt en niet opgeteld. Ook arbeidsloon wat onderschat.
Dus toen de auto werd opgehaald kreeg ik een rekening die alle rekeningen die ik ooit van de Jaguar had gehad deed verbleken.
Ik weet nog dat ik de rekening op het scherm zag met het bedrag onderaan en nog een grapje wilde maken over dat je dag echt enorm verpest was als je zo'n rekening kreeg, zelfs al was het voor je dure klassieke Jaguar. Tot ik me realiseerde dat het mijn rekening was....
Het was ruimschoots meer dan ik had betaald voor de hele auto, enkele maanden ervoor. Zo'n 50% meer zelfs.
Toen ik mijn BRM kocht, stond er ook een andere te koop, een volledig gerestaureerd exemplaar in nieuwstaat. Die was toen € 9500 of zoiets.
Mijn aanschafprijf + rekening was ruimschoots meer.
En de mijne is niet volledig gerestaureerd. Auw....
Goddank had ik het geld, maar ik heb ernstig overwogen de MG te verkopen.
Het is nu bijna een jaar terug, en pas de laatste maanden begin ik weer lol in het ding te krijgen. Ik stap nu niet meer in met het idee dat het ding me zoveel geld schuldig is.
Het is nog steeds een geweldige auto en ik kan er nu weer van genieten.
Dus we gaan er nog maar even mee door.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
Lees ook
Ferrari stelt komst tweede EV uit 'omdat niemand erop zit te wachten'
Je kan straks een elektrische bestelfiets van Honda kopen
Deze Volkswagen ID Buzz kan helemaal zelf rijden, maar mag dat nog niet
Chevrolet Corvette ZR1X: met dik 1.250 pk de bruutste Corvette ooit!
