Renault Clio TCe 120 Intens (2017)

autoreview

2 mei 2017 om 22:56

Uitvoering	Clio TCe 120 Intens
Versnellingen	6, Automaat
Bouwjaar	2017
Jaar van aanschaf	2017
KM-stand bij aanschaf	8 km
KM-stand laatst	128.000 km

Eerste ervaringen

600 km
2 mei 2017

Binnen mijn autohistorie is deze Renault Clio een vreemde eend in de bijt. Het is de eerste keer dat ik een tweede model langdurig rij van hetzelfde merk. Het is de eerste vijfdeurs. Het is mijn eerste leaseauto met viercilinder en bovendien is het mijn eerste auto met een automaat met dubbele koppeling. Hieronder de eerste indrukken.

Door de veranderde bijtellingsregels zijn de geforceerde autokeuzes onder leaserijders verleden tijd. Bij het uitzoeken van de opvolger van mijn Citroen DS3 (die ik uitkoos onder andere dankzij de korting op de bijtelling) waren de keuzemogelijkheden dan ook een stuk uitgebreider. Eigenlijk wilde ik weer een driedeurs model, maar de keuze daarvoor is tegenwoordig erg beperkt. Een Polo is mij te saai, een Corsa is niet echt mijn ding en de Fiesta stond op het punt vervangen te worden door een (bijzonder lelijk) model. De SEAT Ibiza is serieus overwogen, maar het werd wel duidelijk dat er ter vergelijking een vijfdeurs model bij moest komen. Uiteindelijk spitste de shortlist zich toe op een Mazda2 en de Renault Clio.

Uiteindelijk is die laatste het dus geworden. Vanwege problemen met mijn linkerknie is koppelen een lastig verhaal; wat de keuze voor de automaat verklaart.
Inmiddels staat er 600 km op de teller en is het tijd om de eerste indrukken op te doen. Om met de buitenkant te beginnen; begin vorig jaar kwam de huidige generatie Megane op de markt en deze zag ik voor het eerst in het echt in Tsjechië, als GT-line in de kleur Blue Iron. De combinatie van de glooiende vormgeving met de blauwe lak en zilveren accenten maakte zo veel indruk, dat het voor mij gelijk duidelijk was dat dat ook de uitvoering van deze Clio moest worden. En het uiterlijk stelt zeker niet teleur. Het glooiende plaatwerk van de Clio leent zich perfect voor de meerlagige lakkleuren die Renault aanbied (rood, bordeaux & dit blauw). Zeker de "schouders" boven de achterste wielkasten komen prachtig uit door deze kleur. Dat in combinatie met de grijze accenten van het GT-line pakket (voorbumper, zijskirts, spiegelkappen & achterbumper) maakt dat er een heel frisse auto staat. De 16" velgen geven 'm nog even dat sportieve accent, samen met de enkele uitlaat. Er staat geen bommetje als een Clio RS, maar een milde explosie is het toch zeker.

Binnenin gaat die sfeer verder, ware het niet dat de accenten hier verfrissend subtiel zijn verwerkt. Uniek voor de GT-line zijn de blauwe randen in de luchtroosters, de blauwe stiksels op stuur, pook en handrem en het heerlijke sportstuur. Dat laatste is onvolprezen, het is heerlijk dik, precies goed van formaat en goed geprofileerd. Ook uniek voor deze uitvoering zijn de sportstoelen en daar moet mee uitgekeken worden. Ze geven extreem veel zijdelingse steun, wat ervoor kan zorgen dat ze niet comfortabel zitten, simpelweg omdat ze te smal zijn. Voor mij gaat het goed (ik zit er met 90kg heerlijk in), maar een dikke trui & jas zorgt voor minder zitcomfort. Zorg dus dat eerst proefgezeten wordt voordat deze stoelen aangevinkt worden!

Qua ruimte heb ik het idee dat het passagiersgedeelte minder ruim is dan mijn voorgaande DS3. Vooral de bijrijder had daardoor zo veel beenruimte, dat deze gemakkelijk verder naar voren kon zitten om de achterbank wat meer ruimte te geven. Dit is niet het geval in de Clio. Mensen van 1,85m zullen dan ook moeite hebben achter elkaar te kunnen zitten. Ikzelf ben 1,95m, waardoor er echt geen passagiers achter mij plaats kunnen nemen buiten (kleine) kinderen. Dat levert wel weer iets winst op in de kofferbak. De Clio levert 15 liter meer dan diezelfde DS3, maar als geheel blijft staan dat de DS3 een ruimtelijker auto is (of in ieder geval zo overkomt).

Die DS3 was een heerlijke auto met een knetter van een achilleshiel; de EGS halfautomaat. In vergelijking met die bak is de aandrijflijn van deze Clio een zaligheid. De 1,2 liter viercilinder heeft met zijn 120pk & 205Nm koppel kracht te over en de EDC automaat weet er prima mee om te gaan. Hij schakelt op de juiste momenten (blijft ook in de versnelling als er gas gegeven wordt) en doet dat zonder noemenswaardige terugval. Ik begrijp de kritiek die er was toen dit model nog geleverd werd als GT (voor de facelift) want daarvoor mag de bak inderdaad nog net iets scherper, maar als "normaal" model is er geen enkele reden tot klagen. Over het verbruik is logischerwijs nog niets zinnigs te zeggen, als er meer kilometers op de teller staan zal ik daar uiteraard verslag over doen. De eerste tank is leeg gegaan met een verbruik van 1:14,7 wat exact hetzelfde verbruik is als de driecilinder in de DS3. Ontzien hebben we 'm zeker niet, dus dat belooft nog veel goeds voor wanneer 'ie ingereden is!

En datzelfde gaat op voor het onderstel. Wat een zalige auto om mee onderweg te zijn. Het onderstel is stug, maar de banden & stoelen vangen de grootste klappen op. Of het nu korte of lange oneffenheden zijn; het ondersteel weet er raad mee en wordt nergens nerveus van. De auto stuurt direct en licht, maar geeft genoeg gevoel in het stuur. Dit ondanks dat 'ie op all-weather banden staat. Het rempedaal is goed te doseren en de automaat weet ook goed raad met de vertraging, in tegenstelling tot eerdergenoemde halfautomaat. Aan alles merk je dat Renault erg haar best heeft gedaan om een sportief maar verfijnd onderstel te maken en dat is zeer zeker gelukt.

Zelfs het R-Link systeem werk helder en intuïtief. Kaartupdates via de computer installeren vergt enige stressbestendigheid (de software laat namelijk nauwelijks zien waar het mee bezig is) maar het werkt uiteindelijk allemaal prima. De navigatie is snel en duidelijk, radiozenders instellen is een eitje en de guilty pleasure R-Sound App zorgt voor net dat beetje humor. Die laatste moet aangeschaft worden (5 euro) maar in mijn optiek is dat het waard. Sinds de installatie is het geluid van de CLio V6 niet meer uit de speakers te slaan. Ja, het is nep, maar wat maakt het ook uit...

Een speciale vermelding gaat nog uit naar de verlichting. Autodesign lijkt de laatste jaren niet veel te veranderen, maar waar echt nog duidelijk te zien is uit welk "era" een auto komt is de verlichting. LED-verlichting zorgt voor veel meer speelruimte voor ontwerpers en lichtingenieurs om goede en herkenbare lichtsignaturen te tekenen en bij de Clio is dit ook het geval. De verlichting is niet zo uitgesproken als die van bijvoorbeeld de Talisman of Megane, maar het geeft het model ontegenzeggelijk een moderne twist. Het feit dat de achterlichten altijd branden maakt dat de kont nog dikker & breder oogt dan normaal. Ook de lichtopbrengst is uitstekend. Het licht is helder en fel, waarbij opvalt dat de lampen erg breed schijnen.

Is er dan niets wat teleur stelt? Welnu, voorlopig eigenlijk niet. Ik ben laaiend enthousiast over de auto en hoewel er met de kilometers en tijd vast ook wat minpunten komen, heb ik er op het moment het volste vertrouwen in dat deze Renault Clio een zeer aangename metgezel zal blijven.

Eerste verbuirkscijfers

2.152 km
17 mei 2017

Na een goede tweeduizend kilometer is het tijd voor een update over het gerealiseerde verbruik. Volgens de fabrieksopgave moet de Clio 1.2 TCE EDC in staat zijn een verbruik van 1:18,5 te halen, de handbak zou met 1:18,9 ietsje zuiniger moeten zijn. Ter vergelijk; de instapmotor van de Clio; de 0,9 TCE, zou als handbak 1:23,8 aan moeten kunnen.

Dat de fabrieksopgave altijd afwijkt van het praktijkverbruik is voor ieder parate kennis, de vraag is echter altijd hoe veel. Op de verbruiksmonitor van AutoWeek zijn er slechts 2 uitgebreide verbruiksmonitoren beschikbaar, een beginnende van ondergetekende en een van een Clio GT Estate uit 2014. Het gemiddelde verbruik van dat voertuig komt op 1:13,4 wat een afwijking van c.a. 27% betekent. Ik was dan ook erg benieuwd naar het verbruik tijdens mijn eerste kilometers (met een niet-ingereden motor) en zeker naar het effect van de grote ECO-knop.

Om met de deur in huis te vallen; het verbruik komt tot nu toe gemiddeld op 1:13,9, waarbij opvalt dat met de eerste tank beduidend zuiniger is omgegaan dat de daarop volgenden. Misschien scheelt het dat met die eerste tank vrijwel alleen snelwegkilometers zijn gemaakt, terwijl het dagelijks forensen bestaat uit een combinatie van landelijke N-wegen en snelweg. Elke tank laat tot nu toe echter een vrijwel lineair hogere dorst zien. Waar de eerste tank nog 1:14,8 scoorde; werd de tweede in 1:14,5 verslonden en de derde met een score van 1:13,4. Hoe dan ook, het benzineverbruik loopt tot nu toe gemiddeld dus in lijn met de andere verbruiksmonitor.

Bij wijze van experiment is de tot nu toe laatste tank alleen verreden in ECO-stand. Deze stand wordt geactiveerd door een grote knop op de tunnelconsole en beïnvloed onder andere de airco, het start-stop systeem en de reactie op het gaspedaal. Zeker het effect op de airco is merkbaar. Met de, op het moment van schrijven, warme temperaturen kan de airco het in ECO-modus vrijwel niet bijbenen. Het is dan snel benauwd in het interieur en er moet naar lagere temperaturen geschakeld worden om koude lucht uit de roosters te krijgen. Waar ik in “normale” stand de airco op c.a. 21 graden heb, is dit in ECO-modus c.a. 18 graden. Een groot verschil dus. Wat betreft het rijden is de invloed minder merkbaar. Het start-stop systeem werkt adequaat genoeg om niet tot “last” te zijn en de marginaal stroperigere reacties op het gaspedaal zijn in mijn optiek nog steeds vlot genoeg om het rijplezier niet in de weg te staan. Wat betreft het rijden totaal geen klachten over deze stand, buiten de astmatische airco dus.

Maar dan de hamvraag; hoeveel is het verbruik gedaald in deze zuinige stand? Zoals benoemd is de tank “hiervoor” in 1:13,4 soldaat gemaakt. De score van een volle tank ECO-stand (zelfde benzinepomp, zelfde bestuurder, zelfde woon-werkverkeer): 1:13,2… Snapt u het snap ik het. Om het verhaal nog mooier te maken; de tank daarna (dus ZONDER de ECO-stand) ging verloren in 1:14,4! Misschien heeft het ermee te maken dat de auto nog niet genoeg ingereden is om echt effect te merken van deze stand, maar voorlopig laat ik de ECO-knop dus voor wat het is om deze proef na c.a. 10.000km nog eens te doen.

Scheuren en sparen

8.500 km
24 juli 2017

Tijd voor weer een update over de Clio. Inmiddels staan er goed 8500 kilometers op de teller dus werd het tijd om de auto eens aan wat “serieuzere” beproevingen te onderwerpen. Zo is er een weekend Nürburgring geweest en is de test met de ECO-knop nog eens uitgevoerd.

Maar eerst de zaken die op het moment opvallen in het interieur. Inmiddels kan ik veilig stellen dat alle functies van het R-link systeem wel onderzocht zijn en daar vallen toch een paar zaken zowel negatief, als positief op. Om negatief te beginnen: de menubediening is af en toe best omslachtig. Om bijvoorbeeld de navigatie te annuleren zit er geen sneltoets in het pop-up “navigatiemenu” maar moet je via dit pop-up menu naar het hoofdmenu om de annuleringsknop te vinden.

Ook de mediaspeler zorgt nog wel eens voor verwarring. Stel je speelt een lijst met nummers af via USB. Je zit bij nummer 9 en de autorit is afgelopen. Als je dan later de auto weer start gaat de mediaspeler vanzelf bij het punt verder waar je gebleven was. Prima in orde. Maar als je toch dat lekkere nummer van iets eerder in de lijst (bijvoorbeeld nummer 6) opnieuw wil horen, dan kun je niet terug scrollen, maar moet je terug naar het afspeelmenu, de lijst opnieuw selecteren en dan het specifieke nummer afspelen. Verder scrollen kan wel, waarom dan niet naar eerder in de lijst? Ditzelfde gaat op voor wanneer je een afspeellijst halverwege begint, je kunt niet terug naar een nummer wat eerder in de lijst voorkwam, als je dan nummer niet al eerder hebt gehoord die rit. Toch vreemd.

Daar tegenover staat echter dat de spraakbediening uitmuntend is en de navigatie steengoed. Bovendien is de geluidskwaliteit van de stereo uitstekend en “vreet” de mediaspeler een hoop bestandsformaten. Het is een tikkeltje ouderwets dat het radiosignaal wegvalt in tunnels (dat zou in 2017 toch opgelost mogen zijn) maar de kwaliteit van de DAB-ontvangst maakt dat voor mij meer dan goed.
Wat dan weer in negatieve zin opvalt is een hinderlijke ratel in het dashboard. Ik dacht eerst dat dit uit het dashboardkastje kwam, maar zelfs als deze leeg is bleef de ratel bestaan. Nog bijzonderder is dat deze ratel alleen te horen was bij de eerste c.a. 10 kilometer na het starten. Uiteindelijk blijkt het uit de middenconsole te komen. Wanneer deze in de rechter bovenhoek samen geknepen wordt is de ratel namelijk verdwenen. Bij een eerste beurt hoop ik dat de garage hier iets aan kan doen.

Rijtechnisch gezien heeft de Clio zijn eerste echte beproeving achter de rug door samen met een Renault Mégane RS F1-Team een weekend Nürburgring te “ondergaan”. De reis naar de “Schleife” verloopt zo comfortabel en moeiteloos als maar mogelijk is. De Clio toont zich hier een heerlijke reisauto en de stoelen (mits je er goed in past uiteraard) zijn subliem in hun ondersteuning en comfort. De besturing vermoeit niet, zelfs niet op lange snelwegritten, en de auto is stil genoeg om niet murw te worden van de omgevingsgeluiden.

Aangezien de Autobahn leeg genoeg was hadden we mooi de gelegenheid om te kijken waartoe de 1.2 TCE in staat is. Uiteindelijk blijft de teller bij 188 km/h steken, een schamele 4 km/h minder dan de officiële fabrieksopgave. Van de rust in de auto is bij die snelheid echter weinig over, de Clio wordt nerveus aan de achterzijde en erg rumoerig. Uiteindelijk is het dus verstandiger om “gewoon” met 120 km/h door te tuffen. Dat is dus precies wat we gedaan hebben.

De Nürburgring zelf staat bekend om zijn uitdagende layout en bochtencombinaties, maar de omgeving van de Nürburgring is ook bepaald niet misselijk. De twee bergwegen die de Nürburgring verbinden met het dorpje Adenau zijn zeer uitdagend voor zowel bestuurder als auto/motor. Met name de Hohe Acht is een aanrader voor de liefhebber van uitdagende bergweggetjes. Hier heeft de Clio zijn dynamische kwaliteiten tentoon mogen spreiden en het werd al vrij snel duidelijk dat deze zeer worden beperkt door de Michelin Cross Climate banden die onder deze auto gemonteerd zijn. Onderstuur ligt dan nog wel ver weg, maar je voelt de banden zoeken naar grip en ze beginnen al vrij snel te piepen. Zoals ook op hoge snelheid te merken is wordt de achterzijde van de Clio tijdens leuk sturen licht. Echt de kont om gooien lukte echter niet, aan de ene kant door de automaat, aan de andere kant omdat ik dat niet verantwoord vind om op de openbare weg op te zoeken, dus de echte limiet heb ik niet opgezocht. Misschien dat dit nog eens gebeurd tijdens een slipcursus op een natte baan. Maar het is veilig om te stellen dat de Clio op een veilig onderstuurd karakter is afgesteld, waarbij de banden nog de grootste limiet blijken.

Dan nog de beloofde update over het verbruik. Gemiddeld genomen haalt de Clio 1.2 TCE EDC een verbruik van 1:14. Niet geweldig, ook zeker niet slecht. Het zal echter niet verbazen dat een rit op topsnelheid richting Duitsland en de bijbehorende boenderritten over bergwegen zijn weerslag hebben op de hoeveelheid geconsumeerde benzine, maar dat het zo erg zou zijn had ik niet durven dromen. De heenreis (inclusief enkele malen topsnelheid) en deze ritten zijn afgelegd met een gemiddeld verbruik van 1:8,7. Zelfs met onze Pontiac Solstice haalden we deze waardes niet…

De terugreis is een ander verhaal. Door op de Cruise Control steevast 110km/h te rijden, goed te anticiperen en een zeer rustige terugreis te hebben (geen wegwerkzaamheden, geen verkeer) kwam het gemiddelde te staan op 1:19,1! Dit motiveerde mij om twee extra testen uit te voeren om te kijken hoe dit verbruik te beïnvloeden valt. Allereerst heb ik een tank leeggereden zonder airco en/of koeling te gebruiken (de timing voor deze test had beter gekund; het was geen pretje met 28 graden). Dit resulteerde in een verbruik van 1:15,2. Een kleine vooruitgang dus ten opzichte van een “normale” situatie. Daarna heb ik de test met de ECO-knop weer uitgevoerd. De auto zou inmiddels ingelopen moeten zijn en deze stand zou daarom beter tot zijn recht moeten komen dan in de eerdere test (toen er in ECO-stand een verbruik van 1:13,2 werd “gescoord”). Deze keer kwam het uit op 1:14,5…

In mijn optiek kan hieruit opnieuw de conclusie worden getrokken dat (buiten hybrides en alternatieve aandrijflijnen gerekend uiteraard) de rechtervoet en actief rijgedrag nog altijd de grootste factor zijn om “besparend” te rijden. Echter, met de huidige drukke spitsen en steeds toenemende mate van asociaal rijgedrag in het verkeer wordt dit steeds lastiger. Dat doet aan de Clio echter niets af. Dat de ECO-stand blijkbaar niet in staat is om echt ECO te zijn is een klein smetje op het blazoen, maar de motor is op zichzelf prima in staat tot goede verbruikscijfers. Zolang je ‘m maar niet de Hohe Acht op draait…

Vervroegd vaarwel

128.000 km
7 januari 2022

Sinds de vorige update zijn er 3,5 jaar en bijna 120.000km extra verstreken. Het is dan ook tijd om een nieuwe update te geven over hoe de Clio het de afgelopen jaren gedaan heeft en het zal gelijk het eindoordeel zijn. Dankzij de aangepaste bijtellingsregels wordt de Clio namelijk een aantal maanden vervroegd ingeruild voor een elektrische auto. De timing daarvan komt echter puur door de financiële stimulans van de overheid, want aan de Clio ligt het zeker niet.

De afgelopen jaren heeft de Clio zich ronduit voorbeeldig gedragen. Dat begint al met het uiterlijk. Uiteraard enorm subjectief; maar ik vind deze versie Clio nog steeds tijdlozer en fraaier dan het huidige model. De glooiingen van het koetswerk en de totale stance van de auto maken dat het nog steeds een moderne en fraaie auto is om te zien. De kleur helpt daar zeker ook bij, al heeft een zanderige wasstraatborstel daar wel een stokje voor proberen te steken. Over de wasstraat gesproken, deze velgen zijn een dusdanig drama om schoon te maken dat ik het op een gegeven moment opgegeven heb. En stiekem vind ik de donkerdere kleur die door het remstof is opgebouwd nog mooier ook...

In het interieur begint de tand des tijds wel te knagen en dat heeft primair te maken met het infotainment. Nu was de menustructuur al niet om over naar huis te schrijven (zoals in eerdere updates al aan gegeven) maar door de erg goede navigatie hoorde je mij niet klagen. Totdat het abonnement op de navi verviel en er schrikbarende prijzen voor een update gevraagd werden. Hollander die ik ben, ben ik op zoek gegaan naar een goedkoper alternatief wat ik gevonden heb ik iemand die de Clio “kraakt” zodat het Android Auto accepteert. Dan pas merk je wat een achterhaald en langzaam systeem het R-Link eigenlijk is. Wat mij betreft is het dan ook een absolute must om het systeem (in welke Renault met deze R-link versie dan ook) te laten “hacken” zodat het Android Auto/Apple Carplay accepteert.

Het infotainment was echter wel de oorzaak dat de auto 1 keer compleet “gereset” moest worden om verder te kunnen. Ongeveer een maand na het “hacken” van de auto besloot hij dat we de hele show van Humberto Tan moesten aanhoren. Of we nu de auto op slot deden, wegliepen, herstartten of zelfs de fabrieksreset toepasten; de radio bleef aan. Op advies van de garage hebben we de accu moeten ontkoppelen en terugplaatsen om de auto weer normaal te laten functioneren. Een echte ICT-oplossing dus; gewoon even de stekker eruit...

Wat betreft de kwaliteit van het interieur geen klachten, op die ene rotrammel na waar ik al 5 jaar naar aan het luisteren ben. Hoewel de kunststoffen op sommige plekken best hard zijn, zijn ze goed bestand tegen een stootje en is van krassen nauwelijks sprake. Het hoogglans zwart op het dashboard en om de luchtroosters is een regelrechte stofmagneet en spiegelt hinderlijk dus dat zou ik voortaan vermijden. Ook is het instrumentarium lastig schoon te maken door de diepe kokers, maar daardoor is het geheel altijd wel goed afleesbaar en dat is toch wat belangrijker.

De dagelijkse inzetbaarheid van de Clio is voor mijn situatie ronduit prima gebleken. De auto heeft zich kranig geweerd tijdens meerdere verhuizingen en vakanties. Zowel zware bepakking als diepe sneeuw is hem niet bespaard gebleven maar in elk van deze situaties viel er op de auto bijzonder weinig aan te merken. Een van die minpunten is de werking van de ontwaseming. Wanneer de buitentemperatuur onder de 4 graden komt heeft de Clio onwijze moeite om de ruiten niet te laten beslaan. Dit schijnt te maken te hebben met een ander programma wat de airco draait wanneer het buiten onder die 4 graden komt, maar het werkt niet lekker. Bovendien beslaan de ruiten ook als de temperatuur na c.a. een uur rijden pas onder die magische grens komt. Maar als ze eenmaal beslaan, dan blijven ze beslaan. Wintersport tripjes naar het buitenland werden daardoor overstemd door de voorruitblower. Niet dat die constant aan moet, maar 1x per half uur is eigenlijk al irritant genoeg.

Een ander punt is het kraken van de rechter voordemper. Hier hebben meerdere garages naar gekeken maar allen zeggen ze dat er niets aan de hand is. Toch is het vreemd dat bij iedere verkeersheuvel een duidelijke kraak te horen is bij het rechter voorwiel. Ook dit is al een tijd aan de hand en het heeft niet tot stilstaan geleid, maar het blijft in mijn achterhoofd zweven dat daar toch iets mis moet zijn.

Als laatste (en grootste) kritiekpunt; de soepelheid van de motor. Sinds de brandstof is aangepast naar E10 loopt de Clio na verloop van tijd duidelijk slechter. Dit is door de garage verklaard als vervuiling van de inspuitstukken, wat eens per half jaar schoongemaakt moet worden. Daarna duurt het echter een week of twee en de onrustige loop is weer terug. Je merkt het aan het bokken van de auto tijdens constant toerental (irritant genoeg precies bij o.a. 50 & 80 km/h). De motor geeft dan om de paar seconden een kleine tik. Volgend de garage een bekend probleem van Renault, maar niet minder vervelend en omdat het een bekend probleem is zou je zeggen dat er inmiddels een oplossing voor moet zijn.

Genoeg gezeurd, want buiten bovenstaande kritiekpunten heb ik van iedere kilometer in de Clio genoten. De stoelen zitten nog steeds heerlijk en hebben niks van hun pasvorm verloren. De rijeigenschappen zijn nog steeds uit de kunst en op bochtige dijkwegen toverde de Clio iedere rit een grote glimlach op mijn gezicht. Wat is het een comfortabele auto op de snelweg en wat kan je er heerlijk mee stoeien als de gelegenheid daar is. De voorwielen leveren veel grip (zelfs met de Michelin all-weather banden) en de hoeveelheid gevoel en precisie van het stuurwiel zorgt dat je al snel veel vertrouwen krijgt en houd in wat de auto doet. Maak je het toch te bont dan grijpt het ESP stevig en resoluut in.

De automaat is een verademing ten opzichte van de bak die ik in de Citroen DS3 mocht ervaren. Helemaal foutloos is hij niet gebleken; heel af en toe blijft hij nog wel eens in een versnelling hangen of schakelt ‘ie juist terug voor een seconde vermogensdip tijdens het inhalen om daarna toch maar te beslissen dat dat niet de meest handige zet was en gelijk weer op te schakelen. Deze voorbeelden zijn echter sporadische en in de dagelijkse praktijk is het een uitstekende metgezel gebleken.

Die laatste zin gaat eigenlijk op voor de hele Clio. De afgelopen 56 maanden heeft de gehele auto zich uitermate betrouwbaar, zorgeloos en plezierig gedragen. Een heerlijke auto en ik weet zeker dat de volgende eigenaar er nog vele jaren een onwijs plezierige en fijne auto aan gaat hebben.