Porsche Cayman (2015) #2
autoreview
Signalement
| Uitvoering | Cayman |
|---|---|
| Versnellingen | 7, Automaat met dubbele koppeling |
| Bouwjaar | 2015 |
| Jaar van aanschaf | 2025 |
| KM-stand bij aanschaf | 107.000 km |
| KM-stand laatst | 107.000 km |
Quarter Life Crisis Pre-Ambule.
Je kent het wel. Je bent een volwassen mens met verantwoordelijkheden, kinderen (of in elk geval een hypotheek), en een elektrisch geweten. Je rijdt keurig een Tesla Model Y — zeven zitplaatsen, want je weet maar nooit wie er allemaal mee moet naar de voetbaltraining. Alles onder controle. Totdat het gebeurt: de quarterlife crisis sluipt binnen, gehuld in benzinedampen en nostalgie naar mechanisch geweld.
En ineens… wil je geluid. Echte verbrandingsgeluiden. Geen kunstmatig geprogrammeerde whirr-whirr, maar een ouderwetse atmosferische zescilinder die ademt, gromt en soms een beetje pruttelt als hij afkoelt.
Het besluitproces (of: hoe ratio verloor van emotie)
Mijn auto carriere begon onschuldig. Een VW Polo 1.2 diesel BlueMotion— prima karretje, betrouwbaar, zuinig, maar qua beleving vergelijkbaar met een magnetron: doet wat ‘ie moet doen, zonder enige emotie. Daarna volgde een Volvo V60 met D6 Penta-motor uit 2013— half elektrisch, half turbo-Scandinavië. Dat voelde even volwassen: krachtig, comfortabel, en met een vleugje responsible adult.
Toen kwam de Tesla-fase. Eerst één in 2022, toen nog één een inruil in 2024— want wie wil er niet in een rijdende iPad zitten die zichzelf kan voortbewegen met het nodige fantoom remmerij? Fantastisch spul. Totdat je op een zondagmiddag bij een collega in de auto stapt: een 718 Cayman. Slecht idee. Echt, doe het niet. Want vanaf dat moment is er geen weg meer terug.
Je hersenen beginnen te ratelen: “Eigenlijk is dit toch wel een rationele keuze… het is compact, sportief, relatief zuinig (toch?)… en ach, de waarde blijft best goed!” Ondertussen weet je diep vanbinnen dat je gewoon een excuus zoekt om eindelijk een sportwagen te kopen zonder dat iemand “midlife” zegt.
Design: strak, gespierd en nét niet fout
Laten we eerlijk zijn: Porsche weet hoe ze een vorm moeten tekenen die tegelijk elegant en agressief is. De Cayman is het toonbeeld van balans — de proporties kloppen gewoon. De 981-generatie, in het bijzonder, is wat mij betreft de sweet spot: klassiek Porsche met moderne lijnen met een knipoog naar het verleden (luchthappers en kontje van een carrera GT en koplampen van de lemans Porsche racerij, zonder de ‘saaie perfectie’ van de latere 718 (982 wat in feite een 981 is maar dan met downsize motor voor de basis uitvoering. 718 GT4 nog wel overwogen, maar daar moest ik nog voor doorsparen (misschien midlife?) en wat me een beetje tegenstond is dat de 3 van de 6 cylinders wanneer er geen vermogen wordt gevraagd wordt uitgeschakeld. Het is gissen, waarschijnlijn om de emissie terug te dringen.
De luchthappers op de flanken? Geinspireerd door de Carerra GT en pure testosteron met een vleugje aerodynamica. Ze lijken te zeggen: “Ja, ik ben hier om te ademen, en ja, dat is nodig voor 6 cilinders pure aspiratie.”
Na een decennium vol stilte in semi-elektrische cocons voelt dit mogelijk als een hergeboorte. Niet efficiënt, niet praktisch — maar heerlijk menselijk.
De Porsche Cayman is geen rationele keuze. Het is een besluit uit de onderbuik, een mechanische reactie op het idee dat je ooit “te oud” zult zijn voor lol.
Het is de auto die fluistert: “Doe het nu. Voor het gezin uitbreidt. Voor je rug niet meer wil. Voor het leven te stil wordt.”
Dus ja, misschien is dit mijn quarterlife crisis. Maar eerlijk? Als dit een crisis is, laat het dan vooral een heel lange duren.
van woestijnzand naar Nederlandse klei
Prima, ik heb dus daadwerkelijk een Cayman uit Koeweit gekocht. De auto staat op dit moment nog ergens tussen de oliedampen en zandstormen in een container te wachten — zie de foto in de bijlage, nog netjes vastgesjord in een 20-foot zeecontainer. Binnenkort zet hij koers richting Rotterdam, waar hij zal worden gelost tussen containers vol serieuze handelswaar van de Action en andere Chinese meuk… en dan staat daar ineens mijn quarterlife-crisis op vier wielen.
Na aankomst zal ik ‘m moeten invoeren — en ik ben er eerlijk gezegd nog niet uit of ik dat heldhaftig zelf ga doen, of dat ik het overlaat aan iemand die niet in paniek raakt van douaneformulieren met driehandige handtekeningen.
Stap voor stap wil ik de reis van Koeweit naar Nederland vastleggen. Van de container tot de keuring, van het eerste startmoment tot het moment dat ik besef dat de benzineprijs geen grap is. Ik ben wel blij dat het geen diesel is, want vandaag is een litertje diezel op het hoogste niveau sinds begin dit jaar. :)
Ik hoop maar één ding: dat ik geen lemon heb gekocht.
Maar goed — als dat zo is, dan heb ik in elk geval een goed verhaal.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
