Uitvoering

504 Cabriolet

Bouwjaar

1971

Jaar van aanschaf

2004

KM-stand laatst

0 km

ERVARINGEN

10 augustus 2010

Vreemd om in deze grote verzameling reviews geen verslag van een Peugeot 504 cabriolet aan te treffen! Hierbij maak ik dat gemis goed met een review over mijn exemplaar, een 504 cabriolet automaat uit 1971.
Om de leesbaarheid van het verhaal te vergroten heb ik wat hoofdstukjes gemaakt.

Iedereen vindt hem mooi.
Smaken verschillen maar ik ken niemand die de Peugeot 504 cabriolet niet mooi vindt. Het model is gebouwd van 1971 tot 1983. De eerste exemplaren (ook het mijne) hebben achterlichten die uit drie separate delen bestaan, en chromen bumpers. Later veranderde de vorm van de achterlichten en nog later werden ook de bumpers vervangen door niet-chromen exemplaren. Maar de fraaie lijn bleef altijd.

Who needs a DS?
En deze oude machine rijdt voortreffelijk. Heerlijk zachte stoelen en zeer soepele vering maken slechte wegen of wegen met verkeersdrempels een genot om overheen te zoeven. Het is mij een raadsel waarom moderne auto’s steeds stuggere vering hebben en hardere stoelen. Misschien om met een rotvaart klaverblad Badhoevedorp te kunnen nemen? Cool, met al die files. Nou ja, ik houd nu eenmaal van soepel geveerde auto’s en ik kan bijna niet geloven dat een Citroën DS nog beter geveerd is dan mijn Peugeot.

En hoe of dat het rijdt....
Nou, soepel dus maar zeker niet zwabberig! De automaat is van ZF en staat als duurzaam bekend. Ja, drie versnellingen vooruit is in deze tijd weinig, en bij 120 kilometer per uur maakt de motor 3.500 toeren. Maar omdat ook de motor mooi loopt en relatief stil is, stoort het niet. Met 112 pk is deze auto natuurlijk geen racemonster maar het gewicht is met 1200 kg relatief laag dus je kan vlot meekomen met het verkeer. Automaat (’automatique’, staat op de achterklep) en het Kugelfischer injectiesysteem helpen daarbij.
Eigenlijk mis ik (althans mijn echtgenote) alleen stuurbekrachtiging.
Extra sjiek bij zo’n auto zijn de electische raampjes, de gele koplampen en de lichtmetalen velgen (die eigenlijk op een 504 cabrio van zeven jaar nieuwer horen, maar ja). En het houten Nardi stuur past er ook helemaal bij, ook al komt het uit een Saab 900. Tenslotte, voor mij als nummerbordenfan: een origineel Nederlands kenteken!

Vier/vijfpersoons?
I.v.m. mijn kinderschare heb ik door mijn garage na aankoop laten voorzien van drie heupgordels op de achterbank. Het is maar goed dat we ook nog een gewone gezinsauto hebben (nou ja, een oude landrover) want echt ruim is het niet achterin. Maar met wat proppen kunnen er achterin toch drie kinderen in de lagere schoolleeftijd meerijden. Bij aankoop in 2004 was dat een must en hoevel de kinderen inmiddels groter zijn en meer mopperen als ze achterin meemoeten, is het nog steeds handig om met meer dan twee mensen in de auto te kunnen rijden. Er zijn niet veel fraaie en betaalbare cabrio’s uit de jaren zeventig waarin dat kan....

Aan te bevelen?
Ik ben zo blij met mijn Peugeot en hij is zo mooi dat ik zou willen zeggen dat iedereen er een zou moeten hebben. Maar dat zou onzin zijn. Het blijft een oude auto en hoewel hij veel betrouwbaarder is dan ik ooit dacht, weet je maar nooit of de boel heel blijft. Een plek waar je de auto kan stallen is natuurlijk ook wel prettig want de roestgevoeligheid blijft een item. De cabrio trekt bovendien nogal veel oudere dames aan. Die kennen de auto nog uit hun gloriedagen toen hij en zij nog nieuw waren...
Het al genoemde ontbreken van stuurbekrachtiging kan lastig zijn (nieuwere 504 cabrio’s hebben dat wel) en een echte ruime familieauto is het natuurlijk ook niet. Maar onmiskenbare pluspunten zjn de fraaie lijn en het comfortabele karakter. En natuurlijk de relatief behapbare onderhoudskosten: tenslotte is deze auto gebaseerd op een ’bread and butter’ model (de gewone 504 sedan) waarvan er vele honderdduizenden geproduceerd zijn. Hierdoor zijn technische onderdelen goed vekrijgbaar en is de auto ook door niet-specialisten goed en dus goedkoop te onderhouden als er dan toch een keer wat kapot gaat.
En het blijft een cabrio. Open rijden geeft een goed gevoel dat niet is te omschrijven zonder clichés te gebruiken, dus daar begin ik maar niet aan. Opgemerkt zij nog dat open rijden ook kan als het regent, zolang de snelheid maar boven de 80 kilometer blijft. Dus als je in die omstandigheden in een file verzeilt, moet je de vluchtstrook op om de afdekhoes los te peuteren en de kap op te zetten. Dat gepruts in de regen komt je steevast te staan op de hoon van de Kiarijder, die je op dat moment inwrijft dat hij de verstandigste keuze heeft gemaakt. Maar stijlvol autorijden blijft stijlvol autorijden. Ook in de regen op de vluchtstroook!

PROBLEMEN

10 augustus 2010

Wat er mis ging
Niet veel, als je tenminste kijkt naar het aankoopbedrag van zo’n 6 mille in 2005.
Het lastigste probleem (want keert steeds terug) is vastzittende remmen achter. Voor de garage is het niet eenvoudig om hier een blijvende oplossing voor te vinden.
Niet zo milieuvriendelijk maar ook niet echt lastig is dat de versnellingsbak en radiateur een beetje lekken. De bak lekt olie, de radiateur lekt koelvloeistof en ook een beetje olie, omdat er onder de radiateur een oliekoeler zit voor de versnellingsbak.
En dan nog wat klein leed: het uurwerkje werkt alleen in de lente en in de zomer, de schakelaar van het electrische raampje rechts doet het soms wel maar meestal niet. De middenconsole moet er eigenlijk nog een keer uit, omdat de laatste keer de bedieningsknopjes voor ventilator en verwarming niet zijn aangesloten. En na vervanging van de uitlaat mis ik de dubbele uitlaatpijp met het bijbehorende beschaafd-diepe geluid toch wel erg. Maar ja, niet alle onderdelen zijn altijd direct verkrijgbaar. De meeste overigens wel.

Poolse restauratie
Toen ik de Peugeot kocht wist ik wel dat ik geen auto met Volvo-roestbescherming in huis haalde. Deze Franse wagens zijn in de jaren zeventig in Italië (bij de ontwerper Pininfarina) gebouwd van goedkoop ingekocht Russisch staal, dus tel uit je winst.
Ondanks dat de auto overdekt werd gestald en volgens de verkoper rond 1990 gerestaureerd zou zijn, diende zich al snel allerlei onderhuids ongerief aan. Ik kon, kortom, tijdens het rijden steeds meer van de straat zien zonder dat het daarvoor nodig was om door een ruit te kijken.
Ik had al een paar keer advertenties gezien van een bedrijf in Vijfhuizen dat auto’s in Polen liet restaureren en ik heb toen de gok maar genomen om ook de Peugeot daar onderhanden te laten nemen. De mensen daar doen een offerte na de auto gezien te hebben. Voor 500 euro extra kan je je auto ook nog in een andere kleur laten spuiten. Veel grappen op mijn werk als ik vertelde dat mijn auto op een vrachtwagen naar Polen was vervoerd (’die ziet-ie dus nooit meer terug!’) maar het resultaat is prima, voor een prima prijs. De auto was binnen de afgesproken tijd (half jaar) terug en ik kon tjdens de restauratie elke week via een internetlink het work in progress bekijken. En ja, de digitale foto’s waren echt van mijn auto want ik zag er nog een zakje chips inliggen dat ik ooit kwijt was geraakt.
Het resultaat is een auto die niet concours is (dat zegt het bedrijf er ook duidelijk bij) maar die er wel weer prima uitziet doordat echt nieuw plaatwerk is ingelast ipv dat de boel is dichtgeplamuurd. Ook nu, drie jaar na de restauratie, ziet de Peugeot er nog steeds erg mooi uit.

7,0