Mini Clubman Cooper S (2007)

• Gebruikersreview

• Meer
  • Linkedin
  • Pinterest
  • Print
  • Email
• Whatsapp
• Twitter
• Facebook

Eerste auto/Eerste Mini

• 154.000 km
• 21 juli 2017

Na lang wikken en wegen heb ik dan toch een auto gekocht. Gedurende dit wikken en wegen ook de autoweek site veelvuldig afgestruind op zoek naar reviews van deze auto. Het gemis hiervan was ook de reden voor het schrijven van deze review.

Zolang ik me al kan herinneren ben ik al autofiel. Sinds mijn tiende kan ik het merk en model van elke auto die voorbij komt opnoemen, met vaak ook nog de motorisering erbij. Mijn eerste échte eigen auto moest er dus eentje met een hoge funfactor worden. Mijn zoektocht heeft zo'n twee maanden (af en aan) geduurd. De Megane en Clio RS (F1), de BMW 1 en de Mini (Clubman) Cooper S (JCW) waren vooral de focus van mijn zoektocht.

Uiteindelijk dus is het een Clubman Cooper S geworden. Wel eentje met wat meer kilometers, maar volledig dealer onderhouden. De keuze voor de wat comfortabelere auto (in vergelijking met de Megane en Clio RS) komt omdat ik toch ook langere ritten met de auto ga maken.

Na de proefrit was ik écht verkocht. Letterlijk. 10 minuten later was de auto van mij. Nu, zo'n 1000km en een maand later ben ik nog steeds verkocht. Het is gewoon een geweldig leuke auto, zowel om van buiten te zien, alsmede om te berijden. Ik heb er al verschillende korte en lange ritten mee gemaakt, en nooit verveeld de auto.

In de wat kortere ritten door en naar de stad merk je wel dat het een sportieve auto is, met relatief veel power. De vering is wat stug, en je rijdt al snel harder dan 50km/h. Verder is de ligging van de auto (laag bij de grond) en de voorbumper met splitter soms wat irritant. Een hoop drempels moet ik schuin overheen sturen, of met een slakkengang nemen. Mijn originele plan om een setje verlagingsveren te monteren is hierdoor even in de ijskast geplaatst.
Op de snelweg heb ik het idee dat ik in een veel grotere auto rij. Hij is heerlijk stil, en samen met de goede sportstoelen zijn de langere ritten nooit een straf.

Waar de auto écht geweldig is, zijn de middelsnelle bochten en rotondes. Stuur de auto in, je kan hem geweldig plaatsen (ik heb het idee dat de onderkant van m'n benen en voeten letterlijk tussen de voorwielen zitten) en geef vol gas op de apex.
Ook op rotondes, en vooral de die met twee banen, kan de lol niet op. Op de rotondes met twee banen heb ik al ontelbaar veel auto's ingehaald. Laat remmen, insturen, en bij het afgaan van de rotonde het gaspedaal vloeren. Ik denk dat er bijna geen auto's zijn die je bij kunnen houden. Behalve als er serieus geld in het spel is. De wat langere tweede versnelling helpt hier echt bij.

De sportknop. Bij mijn research kwam ik hier veel verschillende meningen en oordelen over tegen. Naar mijn mening werkt deze knop wel degelijk. Het stuurgevoel wordt een stuk zwaarder en directer. Bij rechtuit rijden wordt dit zelfs ronduit nerveus, maar in de bochten is dit werkelijk geweldig. Ook de respons op het gaspedaal wordt een stuk scherper en het geluid van de uitlaat wordt leuker (al kan ik dat ook "willen" horen).

Qua verbruik valt het mee niet mee noch tegen. Natuurlijk verbruikt de auto meer dan de polo van mijn vriendin, maar wat verwacht je als je 174pk uit een 1.6 trekt. Toch rijd ik ongeveer 6-6,5l/100km, maar dit zijn wel grotendeels snelweg kilometers (gem. 115km/h).

Binnenkort ga ik langs bij Van Beek Racing om de auto te laten chippen, en eventueel een Forge Blow-Valve te laten monteren. Daarnaast zit ik er ook aan te denken om een olie temperatuur meter te laten monteren. Dit is tot nu toe mijn enige gemis van de auto. Metertjes die de stand van de vloeistoffen en andere levenstekens van de motor weergeven. Zeker omdat dit soort temperaturen belangrijk zijn, in mijn ogen, voor een langer leven van de motor. Zo'n gekietelde motor koud op z'n donder geven is voor mij namelijk een doodzonde.

Ik ga proberen updates te geven van mijn geweldige Clubman, dus wordt vervolgd!