Mercedes-Benz 230 W123 (1977)

• Don Daimler11
• Gebruikersreview

19 augustus 2007 om 00:00

• Meer
  • Linkedin
  • Pinterest
  • Print
  • Email
• Whatsapp
• Twitter
• Facebook

• 110.000 km
• 24 november 2013

Introductie

Deze W123 230 carburateur op benzine (handgeschakeld) uit 1977 is geimporteerd uit Zwitserland.
Overduidelijk geel (no.624) met bruin interieur is fris en typisch jaren '70.

Deze kleur is maar 3 jaar geleverd op de w123. Ik wilde ook echt zo'n typische kleur, hoewel ik wel getwijfeld heb,.....het is echt geel,...
Maar het heeft zo juist zijn charme en ben er na 6 jaar nog niet op uitgekeken. Bovendien is het een makkelijke kleur voor herstelwerkzaamheden t.o.v. metallic-lakken. Het interieur is 'bamboe' kleurig, wat goed combineert met het chroom in het interieur en het zwarte dashboard.

Er zijn vele W-123's geproduceerd en de laatste jaren geimporteerd. Het is dus geen exclusieve oldtimer. Maar voor de w123 waren ongelofelijk veel kleur- en interieurcombinatie's mogelijk. Ik heb mijn combinatie nooit een tweede keer gezien! Ik ben dan ook bij elke andere w123 even benieuwd welke combinatie het is tussen carrosserie-kleur, interieur en type motor.

Andere favorieten

Andere favorieten als hobby-auto waren een rijtje Citroen's, van DS, CX tot 2CV en Ami. En de sportievere MG-B GT en de Jaguar XJ-6/12, of iets anders Engels. Ik hou ook wel van die oldtimer-liefhebbende Britten die hun 'heritage' zoo koesteren.

De 'Jag' vind ik een prachtig sierlijke sedan. Ongekende schoonheid. Maar kost zoveel extra hobby-uren (en geld!)....
En dan het rijtje Citroens ; puur uit nostalgie; ben zowat geboren in een Citroen. Daarbij natuurlijk het comfort en de sfeer. Maar ik heb een kwalijke eigenschap dat ik mij enorm kan storen aan onlogische constructie's en rammeltjes. Met zo'n karaktereigenschap is het toch beter een oude Duitser te kiezen dan Engels of Frans. Maar wie weet ooit, als ik groot ben; want het blijven verleidelijke auto's,....

1e indruk
Het interieur van deze w123 is eigenlijk als nieuw. Geen enkel scheurtje of verkleuring te bekennen. Tijd en zon lijken geen invloed te hebben gehad. En de "Becker Monza" radio-cassettespeler maken het plaatje compleet. Dit is een klassiek aandoende radio die perfect in het interieur past met chroom en draaiknoppen van kwaliteit. Hoewel weinig vermogen geeft het een warm en nostalgisch geluid. Ooit stond deze radio in de prijslijst voor 800 DM, die tijd erg veel geld.

Verder is de auto zeer kaal uitgerust; zoals Mercedes in die tijd ook wel bekend stond. Optie's konden gemonteerd worden, maar wel voor een forse meerprijs. Omdat ik deze auto zelf onderhoud wil ik ook geen overbodige toestanden; knutselen aan de motor is mooi werk, knutselen aan een electronisch probleem laat ik liever aan anderen over.
De carrosserie is hard, zonder roest, de apk-keurmeester was erg onder de indruk van de staat van de bodem. Maar de auto is wel deels gespoten, naar mijn menig zou dat nog wel netter kunnen, maar alleen een als je erop let zie je de nieuw gespoten delen.

De kilometerstand van 99.000 toen ik 'm kocht lijkt te kloppen. Bij de koop zaten de onderhoudsboekjes erbij. En ook de taxateur geloofde in de kilometerstand. De auto is dus uit Geneve, Zwitserland. Ik kom her en der in de auto, tussen de bekleding, nog oude Zwitserse en Italiaanse munten tegen met jaartallen voor '80; grappige details als je een oude auto koopt.
De eerste eigenaar was een Pakistaan. Via de originele (Zwitserse) papieren kwam ik achter een adres in Karachi (Pakistan). Dit adres bleek midden in een buurt met alleen maar juwelen/sieradenwinkels. Zou de eerste eigenaar een welgestelde juwelier geweest zijn en vervoer nodig had bij zijn zomerresidentie in Suisse? Wel een logische keuze; deze 230 is handgeschakeld en heeft veel koppel; ideaal voor in de bergen!

De w123 werd geintroduceerd toen ik 8 jaar oud was. En volgens mij speelt dat mede een rol van de keuze. Ik heb toen vaak met mijn hand boven de ogen door het raam gekeken naar het interieur, en de grote duidelijke klokken en degelijke knoppen die voor de eeuwigheid gemaakt leken te zijn sprak me toen al aan. Dit was het schoolvoorbeeld; zo hoort het dus, een goede auto bouwen! Elke andere auto werd daarna langs de w123 meetlat gehouden.

De bedoeling is de auto technisch weer zgan te krijgen. En dat kan: het prettige is dat de onderdelen nog makkelijk te krijgen zijn, en bovendien schappelijk geprijst. Een compliment waard aan Daimler-Benz; wat een goede logistiek! De meeste onderdelen heb ik vanuit Duitsland meestal in twee dagen in huis. Dat Daimler-Benz ook de oude Sterren niet vergeet is toch kenmerkend. Weinig merken doen dat na. En ik denk dat ik dat ga belonen door in de toekomst er een Benz bij te nemen.

Een onverstoorbaar slagschip

Ik had al een tijd niet meer in een W123 gereden toen ik de proefrit ging maken. Hoewel de w123 makkelijk rijd, geeft het je toch wel een klassiekergevoel. De rondingen op de lange motorkap, rechte vooruit en kleine ruitenwissers versterken dat gevoel.
Wat me opviel is dat het nu toch echt een oudere auto begint te worden; het grote stuur, de lange schakelwegen van de pook, enkel 4 versnellingen en een motorgedrag wat uitnodigt tot rustig rijden. Maar het viel absoluut niet tegen.

De w123 heeft nog het echte Mercedes-gevoel. Dat begint al met het openen en dichtdoen van de deur. Dat is je eerste contact met een auto. Na ruim 30 jaar nog steeds een speciaal strak Mercedesgeluid zonder rammeltjes of blikkerig geluid. Het is met recht een bevestiging van degelijkheid. De auto is ambachtelijk ontworpen en in elkaar geschroefd.

De w123 spreekt me aan omdat het een no-nonsense auto is; een trouw en edel werkpaard. Het gaat vooral om het rijden; dat geeft een gevoel van zekerheid en onverstoorbaarheid, door de lange deinende neus geeft je een gevoel met een 'echte' auto op stap te zijn.
Mijn w123 wordt met regelmaat van stal gehaald. Staat maximaal 2 weken stil, maar ik heb wel een Citroen C1 erbij voor pekelweer en korte ritjes. Het is dus echt mijn zondagse auto. Maar gebruik 'm ook graag als ik echt een eind moet rijden. 300 Km in een Mercedes, ook al is hij 35 jaar oud, rijdt toch ontspannender dan wanneer je dit in de C1 doet. (hoewel de Citroen C1 trouwens een geweldig auto'tje is, maar dit terzijde).

De auto laat zich in de stad erg gemakkelijk besturen; panoramisch zicht rondom, duidelijke neus en kont, en een opvallend korte draaicirkel en sterk werkende stuurbekrachtiging dragen daar aan bij. Parkeren gaat erg eenvoudig. En een prettige bijkomstigheid van het comfortable onderstel; die onnodige verkeersdrempels die her en der worden opgeworpen kunnen soepel worden genomen. Het valt me op dat ik in veel nieuwere auto's toch de rust en het comfort mis van de w123. Moderne Audi's / BMW / Volvo's zijn geen partij; stuiterbakken in mijn gevoel, alleen een nieuwe Mercedes rijdt beter! En dit is een auto welke begin jaren '70 ontworpen is!
Maar het is geen auto om dynamisch en snel te berijden; daar presteert de moderne concurrentie natuurlijk beduidend beter. 'Ze' kan het wel, maar 'ze' heeft daar allemaal niet zo zin in !
Op de buitenwegen en snelweg is het weggedrag comfortabel. Korte hobbels, richeltjes, of lange hobbels; de auto neemt over de obstakels op de Mercedes-manier; comfortabel en gecontroleerd. En een per ongeluk snel genomen bochtje is ook al geen probleem. Een prima uitgebalanceerd onderstel doet het werk goed. De Benz tolereert goedmoedig een foutje van de bestuurder. En op slechte wegen is het enige wat kraakt de MB-tex-skai bekleding. Wat een onverstoorbaar slagschip!



En in het begin vond ik het wel jammer dat de auto 4 versnellingen had. Maar je moet de motor en de versnellingsbak even leren kennen. De afstanden die je moet overbruggen met de pook zijn lang; maar de bak schakelt ongekend soepel. Je zou kunnen zeggen dat de 4-bak eigenlijk handig is; je hebt dan toch minder schakelmomenten en op de snelweg snel kracht paraat om een inhaalmanoeuvre te maken. Je kan vlot meekomen met het moderne verkeer. Maar eigenlijk toch vreemd dat ze bij MB pas later tijdens deze serie met een 5-bak zijn gekomen; deze motor zou de 5e versnelling toch wel aan kunnen?
Verder is over de positie's van pook, pedalen en stuur goed nagedacht; ergonomisch is de auto bijzonder goed in orde en de auto voelt snel eigen aan. Dankzij het enorme stuur en de sterk werkende stuurbekrachtiging stuur je licht. Op de snelweg moest ik daar wel aan wennen omdat je bij het minste geringste beweging van het stuur een koersverandering hebt. Met de toppen van je vingers houdt je de auto op koers.
Voordat ik de motorkap had geisoleerd was het stampen van de 230 motor boven de 100km/u goed te horen. Nu de motor is geisoleerd is dat duidelijk minder. Nu is het geluid eigenlijk best laag voor zo'n oude auto; de oude Becker-radio hoeft echt niet schetterend hard aan te staan om er iets van te horen.

De M115.954 motor
Ik heb gekozen voor een 230 carburateur (officieel de M115.954 motor) vanwege de duurzame eigenschappen en de makkelijke ombouw naar LPG (wellicht in de toekomst met de toenemende strengere milieuregels). En bij dit klassieke blok kan je onder de motorkap overal erg makkelijk bij; de ideale motor om de autotechniek te leren.
De m115 motor met carburateur is een oude bekende afkomstig uit de w115, maar en is verre familie van de m121 uit de 190 sl (1955!). Aldus beproefd en oerdegelijk!
Bovendien voldoende vlot voor gewoon gebruik. Niet bij het optrekken in zijn 1e versnelling; dan lijkt het net een vrachtauto. Lijkt alsof je zoveel koppel hebt in de eerste versnelling dat je rechtop tegen een muur omhoog kan rijden. Daarom trek ik vanuit stilstand vaak op in de 2e versnelling. Dat gaat met veel gemak, zonder heel lang de koppeling te hoeven gebruiken.
De 3e versnelling kan al bij 30km/u worden ingeschakeld. Een rustig bochtje of rotonde met warme motor is in de 3e versnelling zonder protesten te doen. De 4 is al vanaf zo'n 50 km in te schakelen en pakt dan soepel op. Het versnellen tussen 80km/u naar 120km/u in de 4e versnelling gaat eigenlijk behoorlijk 'rap'. Dus even inhalen of invoegen is geen enkel probleem. De motor begint dan wat te grommen, het gevaarte zet zich in gang, en je zoeft comfortabel naar hogere snelheden.

Al met al is de auto dus lui te berijden, snel naar zijn 4, en dan lekker cruisen. Dit gedrag komt oa door het behoorlijke koppel bij lage toeren (185nM/3000tpm). Misschien geen spectaculaire waarde voor moderne auto's, maar zeker voldoende om met gemak mee te rijden met het moderne verkeer.
Het is geen zoevende 6 of gorgelende 8 cilinder, maar op legale snelheden produceert de 230 een rustige mooie brom. Wil je een beetje opschieten dan is 140 km/u als kruissnelheid goed te doen; de motor laat zich meer horen, maar klinkt op deze snelheid eigenlijk voor korte tijd ook wel lekker. En een enkele keer laat ik de teller even gaan richting de 180km/u (als excuus om de motor eens schoon te blazen,...ahum), en deze snelheid wordt redelijk gemakkelijk bereikt, maar wordt het rijden voor zowel baasje als auto vermoeiender.
De auto verbruikt amper olie, en het brandstofverbruik is gemiddeld 1 op 9. Ik vind dat voor zo'n zware bak met een motor die halverwege vorige eeuw werd ontworpen eigenlijk heel netjes.

Het klussen
Ik heb de 230 nu 6 jaar in bezit. Toen ik de auto kocht leek er weinig op aan te merken; maar wanneer je een oude auto koopt kom je natuurlijk altijd wat tegen wat aandacht verdient.
Dit is de eerste auto waar ik zelf aan werk en heb in 6 jaar mede door internet/boeken/en andere w123 rijders, ontzettend veel geleerd, inclusief het afstellen van de motor en carburateur (Stromberg 175 CD), maar de techniek van de w123, zeker deze m115 motor, is erg duidelijk. Echt 'Old-school' autotechniek.

De Stromberg-carburateur was voor een beginner zoals ik wat lastig. Vele avonden even een rondje rijden door het Brabantsche polderland om dat ding te begrijpen. Om er overigens achter te komen dat een revisie nodig was.
Ik was vroeger het kind dat alles uit elkaar haalde (en niet altijd meer precies wist hoe het terug te zetten,...), en dat gevoel kreeg ik toen ik de Stromberg carburateur in heulveul deeltjes voor me zag liggen. Wat een heerlijk moment was het toen de carburateur eenmaal terug gemonteerd was, de 230 binnen 5 seconde tevreden zijn rondjes draaide,...Hallelujah!
Een carburateur is een interessant ding, met mooie fijnmechanische deeltjes. Doet me wat aan een ouderwetse klok denken. Vroeger was dan misschien niet alles beter, maar wel mooier! Zo werd de Stromberg een uitbreiding van de hobby en een projectje waar ik mijn tanden even in kon zetten.

Verder heb ik nieuwe Bilstein schokbrekers eronder gezet, en een reaktie-arm vernieuwd. Dankzij buitenlandse forums viel het me op dat elders in de wereld de Bilstein Comfort bij Mercedes-rijders meer gewaardeerd en gebruikt werden boven Monroe/Koni/Sachs enz. Dit ivm vermeende hogere kwaliteit en comfort. Deze zijn in Nederland behoorlijk duur (rond de 800,- euro voor 4 stuks) dus die heb ik op internet in Engeland (!) gekocht.
Het weggedrag is een stuk stabieler geworden, de oude originele schokbrekers waren dus echt op. En ik heb nu nieuwe banden laten monteren, Vredestein Sprint Classic. De oude Michelin´s die overigens nog steeds de APK doorkwamen waren toch al 22 jaar oud, dus mochten wel eens vervangen worden. De Vredestijn's bevallen overigens goed; stil en stabiel. Wel begint het wat te trillen bij 150 km/u, misschien toch opnieuw laten balanceren. Maargoed, meestal rij ik tussen 100 en 130 km/u.

Het leuke klussen

Je hebt klussen die nodig zijn, en klussen ter verbetering van het comfort;
-Stoel opgevuld en voorkant hoger gezet zodat mijn lange benen meer rusten
-Deur aan rijderkant opnieuw voorzien van deurrubber en opnieuw afgehangen; met extra isolatie zodat er nu geen windruis meer is, en hij valt weer mooi met een kloeke plof dicht
-Motorkap geisoleerd; MB heeft een keurig passende 'deken' , kan je gewoon nieuw kopen
–Spelling op het stuur: met de stelbout op het stuurhuis kon ik dit verhelpen (dit moet wel met beleid gebeuren, niet te strak)
-Voorste deel van hemeltje geisoleerd, ook daar het windgeruis teruggedrongen
-Schakelstangrubbers vernieuwd, want we houden niet van rammeltjes en speling,....

Die bekleding van de stoelen is van ongekende kwaliteit, maar als je zoals ik 1.86m ben en vrij slank is het zitcomfort vergelijking met bijvoorbeeld een oude Fransoos zoals de CX/DS eigenlijk matig....De stoelen ziet er massief en groot uit, maar als je eenmaal zit lijkt het alsof ze die alleen ontworpen hebben voor 1.60m dikke Deutsche mannetjes. Na wat extra opvulling, en verandering van hoek zit de stoel overigens wel comfortabel. Ik ben laatste in een ruk teruggekomen uit Bretagne; een kleine 1000 km in 12 uur gereden inclusief en file's. Maar dit alles zonder rugpijn of oververmoeid te worden!
Het lijkt alsof de w123 gemaakt is voor het rijden over de hobbelige bochtige landwegtjes in Bretagne, daar danst 'ze' prettig overheen.

Problemen

Een keer heeft het gele gevaar mijn in de steek gelaten. Het bleek wat oxidatie te zijn in de verdeler, uitgerekend een week voordat ik had een afspraak had om electronische ontsteking (123 ignition) in te bouwen!
De 123-ignition bevalt overigens goed. De 'laufcultur' lijkt wat beter. En je kan de vervroegingscurve's zelf wijzigen, wat handig kan zijn bij veranderde samenstelling van benzine's en mocht ik ooit op LPG willen gaan rijden.

En groter probleem begon bij een lekje in de uitlaat. Makkelijk te verhelpen zou je zeggen, maar dit was het niet alleen; een van de zes bouten op het spruitstuk naar de uitlaat bleek ooit afgebroken te zijn. In het spruitstuk lekte de hotspotklep (heizklappe), en inmiddels lekte de pakking ook tussen spruitstuk en motorblok. Gelukkig kon OOTO in Tilburg, een bedrijf eigenlijk meer gericht op exclusievere oldtimers en inbouwen van electronische stuurbekrachting bij oldtimers, mij goed helpen; 2 Rechterhanden en een lasapparaat hebben het spruitstuk nieuw leven ingeblazen!

Een ander probleem had te maken met de remcilinder en remklauw. In het eerste jaar heb ik een remklauw moeten vervangen, en in 2010 verloor ik langzaam maar gestaag druk op de remcilinder. Verder geen echte problemen van betekenis. Het laatste probleem wat ik bij de hand had te maken met een onderdeel wat ik het minst gebruik; namelijk de alarmlichtschakelaar! Deze gaf storing op de richtingaanwijzers. Nu met een 'nieuwe' a 40 euro, is het probleem over.

De auto start onder alle omstandigheden snel; automatische choke actief door het gas een keer in te trappen, een tikje met de sleutel, en voordat je ook maar de startmotor hoort, loopt hij al. Bijna had ik een tweede keer stilgestaan met startproblemen; dit ontstond met mijn vorige (te kleine) oude accu en -18 graden. Maar even de handen op de accu voor wat warmte en weer 1 tikje met de sleutel was genoeg voor een tevreden spinnende 230. Dit terwijl er werkelijk amper leven te bekennen was. Dat geeft vertrouwen; die ouwe trouwe Benz toch,....met zo weinig al tevreden!


Nadelen

De w123 is niet heilig dus voorruit,....

geen airco
de Stromberg-carburateur moet je zelf begrijpen, want de meeste hedendaagse monteurs hebben daar geen verstand meer van
ook al is het een Mercedes-Benz uit de beste jaren van Daimler Benz; altijd kans op roest, zoals alle auto's uit die tijd
is geen 'dynamische' auto, de 230 motor is echt jaren '70
het verbruik (een diesel/LPG-variant rijdt goedkoper)
jaren '70 veiligheidsvoorzieningen

Veiligheid is wel een absoluut minder punt. Het Nederlandse verkeer is hectisch en druk. De Mercedes is solide gebouwd en geeft gevoel van veiligheid maar mist wel de moderne veiligheidssnufjes. Heb veel meer het gevoel dat je met een 1400 kilo stuk metaal over de weg suist. Ik probeer dan ook net zoals een motorrijder defensief te rijden. Eigenlijk rijdt dat heel ontspannend dus beschouw het zelf minder als nadeel.

Op de snelweg met veel wind en hogere snelheid (120 km plus) wordt de koets iets zoekerig, maar dat komt mede doordat de w123, zeker de mijne, hoog op zijn poten staat. Een lichte verlaging kan wellicht helpen. Ik zou het liefst nieuwe veren monteren die het comfort intact laten en de windgevoeligheid wat zouden temmen, tips zijn welkom !!

In de zomer is komt er een ander minpuntje naar voren; mijn w123 heeft geen airco. Met een lichte kleur van de auto en de steile ramen valt het toch best mee. Het verwarmingssysteem daarintegen is top. De ontwaseming gaat snel en de kachel kan je erg hoog opstoken.

Conclusie

• 24 november 2013

Al met al erg tevreden met de keuze. Maargoed, dat mag ook wel want ik heb destijds een behoorlijke aanschafprijs betaald en ben niet zuinig met onderhoud. Wil alleen het beste voor de Benz, met liefst alleen 'original-teile' van das Haus!
Maar de auto is het waard en over 6 jaar gezien vallen de kosten erg mee. Maar dat komt mede omdat ik alles zelf doe. Ik heb alles gedaan in een normale garage zonder electriciteit en brug. Van te voren dacht ik dat ik elke klus zou laten uitbesteden, maar gaandeweg ga je verder in het oplossen van klusjes. En hoewel het soms vloeken is, haal je er toch voldoening uit. Is toch een beetje Fischer-Technick/ Technisch Lego / Mecano voor grote jongens.
De volgende stap is het reviseren van een complete motor, wat ik heel graag eens zou willen doen. Maar deze motor is nog goed en ik heb gewoon geen plek om dat uit te voeren.

Het grappige is dat de auto steeds 'nieuwer' tov wanneer je een auto nieuw aanschaft deze steeds ouder wordt. Windgeruis en rammeltjes die eigenlijk wel horen bij een bijna 40 jaar oude auto zijn zoveel mogelijk weggewerkt. En zeker na onderhoud aan het onderstel kwam het typische Mercedes rijden eindelijk naar voren. Ik ben nog niet 100% tevreden over de loop van de motor, maar ik ben de enige die dat merkt.
Inmiddels zijn de belastingregels aangescherpt zodat ik wel wat wegenbelasting zal moeten betalen vanaf 2014 tot 2017, maar rij op benzine en de auto is bijna 40 jaar dus daar heb ik geluk bij, want dat kost geloof ik iets van 100 euro per jaar, dus niet echt om wakker van te liggen.

Zoals zoveel oude-Benz-rijders kan ik beamen; je gaat vanzelf onthaasten in deze auto en dat is een prettig gevoel. De w123 is betrouwbaar in de bochten, heeft met slecht wegdek geen enkele moeite en de 230 voelt als een rustige krachtige motor.
Op de snelweg lach je een beetje om het neurotische weggedrag van andere (laat ze maar) en rijd je lekker verder in rust met op de achtergrond het warme geluid van de Becker-radio en ver weg op de motorkap de deinende ster.