Uitvoering

Civic 1.7 CTDi LS

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2003

Jaar van aanschaf

2003

KM-stand laatst

0 km

ERVARINGEN

1 februari 2005

In de zomer van 2003 ging ik als autoliefhebber op zoek naar m’n eerste écht eigen auto. De Volvo 440 1.6i waar ik al enkele jaren mee reed, had ik overgenomen van m’n moeder. Na ruim 210.000km zonder grote problemen, leert m’n broer er nu mee rijden. De auto lijkt er helemaal geen moeite mee te hebben.

M’n eerste écht eigen auto moest en zou vooral de autoliefhebber in míj aanspreken; niet de buurman of -vrouw. Laat een leek de méérprijs maar betalen van een Audi t.o.v. een technisch nagenoeg identieke Skoda. Het prestige van de individuele, gezonde menselijke ratio gaat overigens (ver) boven dat wat de goegemeente als leek om hoge prijskaartjes en inferieure betrouwbaarheid en zelfs technologie toedicht aan vier snob-ringen of een Jhonny-blauwwitte rotor.

Op m’n verlanglijstje stond: functioneel, veilig, uiterst betrouwbaar, mooie en moderne technologie, zuinig, comfortabel mét een plezierig weggedrag én mooi en stevig afgewerkt. Een sportieve auto is niet een auto om de paljas mee uit te hangen, maar één die je toelaat zélf een actief en sportief vrijetijdsleven te leiden, niet?

Na testritten met concurenten die min of meer aan die criteria voldoen, koos ik voor de Civic. M’n oma had al eens (tot een ’perte-totale’) 250.000km met een Civic II gereden.

De Civic VII (vijfdeurs) vond ik de eerste keer een aanslag op en miskenning ván de Civic-geschiedenis. Mooi vond ik "m niet.

Aan ’t uiterlijk van de Civic VII vijdeurs raakte ik gewend en eens ik er de binnenkant én de rijkwaliteiten van leerde kennen, was de Civic verkocht. Het design ga ik steeds méér appreciëren, als subtiel i.p.v. saai. Maar goed, de één vindt een archaïsch gestyleerde Alfa 147 mooi en de ander vindt een arrogant én ’soit disant’ sportief gelijnde Audi A3 schitterend: ’beauty is in the eye of the beholder’.

Ik woon in het hart van de Vlaamse Ardennen, waar de Ronde van Vlaanderen het zwaarst is. Op de bochtige weggetjes met kasseien (of soms met asfalt), is de Civic fantastisch, temeer daar het weggedrag en het comfort kennelijk niet erg afhankelijk zijn van de belading. Als fervent wielerliefhebber waardeer ik de ruimte van mijn Civic welhaast wekelijks voor verplaatsingen mét fiets (rechtop(!), met de linker rugleuning van de achterbank plat en het voorwiel van de fiets eruit) naar de Ardennen, Frankrijk of Nederlands Limburg. Ook voor ritjes voor Ikea-aankopen of andere doe-het-zelf zaken is de Civic een aanrader.

Over de voorbije 52.000km bedraagt het gemiddelde verbruik 5,8 liter/ 100km. Op een rit met 4 volwassenen met bagage naar Frankfurt en terug verbruikte de Civic ook effectief iedere 100km 5,8 liter; ondanks de Duitse snelheden van 160 tot 195 km/u (op teller uiteraard).

In de test-verslagen over de Civic las ik steeds over een gebrek aan gevoel in het stuur. Dát heb ik in het begin ook effectief als dusdanig ervaren. ’t Went echter. Desalniettemin is het voor verbetering vatbaar. Het chassis lijkt alles aan te kunnen en is tot uiterst hoge bochtsnelheden in staat; érg communicatief is het echter niet. Daar staat dan wel tegenover dat iedere passagier steeds weer aangenaam verrast blijkt door het comfort. Laatst voor een rit van Ieper naar Antwerpen en terug voor een vergadering, had zelfs m"n cliënt er alleen al omwille van de ruimte geen spijt van dat we voor m"n Civic kozen en niet z"n X-type.

De Honda Civic 1.7ctdi is natuurlijk niet perfect. Zo zou de motor bij het optrekken wellicht nog wat beter gedempt mogen zijn. Voor het geluid van de banden op slecht wegdek geldt mutatis mutandis hetzelfde (al lijken de zopas gemonteerde Turanza"s van Bridgestone stiller dan de originele Potenza"s). Ook mocht de draaicirkel wat kleiner zijn uitgevallen. Géén van die gebreken heeft me echter verrast. Ze blijken uit een testrit én uit testverslagen. Voor de kwaliteiten van deze Honda geldt hetzelfde. Ik houd hout vast, maar bovendien bevestigt de betrouwbaarheid wat daarover blijkt uit de statistieken: foutloos.

PROBLEMEN

1 februari 2005

Mijn Civic heeft tot dusver één ’probleem’ gekend: een rammeltje van bij kilometer één. Niemand leek het te horen. Wat me in de Volvo steevast ergerde, waren echter precies rammeltjes. Na herhaalde ritten over slechte wegen hoorde ook de Honda-verdeler het rammeltje. Na het eerste onderhoud was het weg. Sedertdien heb ik geen rammeltje, laat staan kraakje of piepje meer gehoord.

9,5