Daihatsu Cuore 1.0 12V Kyoto (2005)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Cuore 1.0 12V Kyoto
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2005
Jaar van aanschaf	2009
KM-stand bij aanschaf	80.000 km
KM-stand laatst	130.000 km

Probleemloos ruimtewonder

130.000 km
16 februari 2017

Mijn echtgenote kon maar niet wennen aan de bromfiets die we tweedehands hadden aangeschaft - de Cuore is er voor in de plaats gekomen.

Reden voor de keuze: Compromisloos zuinig, wegenbelasting en verzekering zijn een lachertje, en een goed ontwerp (vierkante doos met op elke hoek een wiel). De enige tegenvaller die wij ervaren hebben is dat ongeveer een jaar na de aanschaf het plaatwerk onder de deur (hetgeen de kokerbalk afdekt - zeg maar de zijkant van de dorpel) in 2011 begon te roesten. We hebben dit professioneel laten overspuiten. Na zo'n 120 duizend kilometer begon er een achterwiellager te "zingen", omdat dit een geheel vormt met de naaf en de ABS schijf was dit schreeuwend duur (200,-).

Voor de rest is het onderhoud eveneens een lachertje: de distributieriem werd bij 90.000 km vervangen, en dat was minder dan een uur werk: ruimte zat in de motorruimte. En het lampje van de katalysator brandt: uitlezing via de OBD poort leert dat de verwarming van de lambda sensor defect is. Geen APK afkeurpunt, en alleen slecht vor het millieu als de motor nog koud is. Olieverbruik is nog steeds nihil en de auto is bere-betrouwbaar.

Het veercomfort is prima, de zijwind gevoeligheid zo-zo, en snel genomen bochten geven een "omval gevoel" vanwege de op comfort afgestemde vering. Omdat we niet op scherp rijden vinden wij het prima! Het niet bekrachtigde stuur is lekker direct: alsof je een fietsstuur in je handen hebt: je hebt 1:1 wegcontact, en het sturen gaat licht. Prima, hoewel mijn vrouw bij het parkeren toch wel jaloers is op bekrachtigde exemplaren. De ABS doet haar werk goed, zo hebben wij in de sneeuw bemerkt, maar er zit niet zoiets als ESP op: ben je jong en wild dan kan dit je met de weke vering lelijk opbreken.

Starten - ook in de winter is probleemloos, en de motor komt binnen een paar honderd meter al op temperatuur. De motor is goed hoorbaar, en de vijfde versnelling...dan is de auto ronduit sloom. op de snelweg schakelen we bij 70..80 km per uur op naar z'n 5, en daar blijft de auto in. Inhalen op secundaire wegen vereist echt terugschakelen naar z'n 4e versnelling. In de stad komt de auto prima mee. Soms is erin het injectiesysteem een dood punt merkbaar: zo rond de 1600...2000 toeren bij weinig gas geven houdt de motor soms hinderlijk in. Dat kan soms oncomfortabel zijn bij rustig optrekken. Maar hé.. in de praktijk rijdt mijn vrouw er 1:20...1:21 mee, en zonder dure hybride toestanden onder de motorkap.

De voorstoelen zitten slap en geven geen steun in de onderrug. Achterin heb je ruim plaats voor twee personen. Als achterpassagier uitstappen bij onze driedeurs uitvoering is ronduit een bezoeking. De beenruimte achterin is echter weer prima.

Met twee knopjes klap je de achterbank leuning makkelijk neer en kan je een studentenkamer in de auto kwijt. De achterklep is niet voorzien van dempingsmateriaal: dichtklappen gaat gepaard met een blikkerig geluid. De voordeuren zijn licht, doch stevig. Alleen: de auto is zo klein qua volume dat je bij het dichtslaan merkt dat de luchtdruk de deur tegenhoudt. Extra harde zwaai vereist.

Samengevat overtreft de auto onze verwachtingen en is compromisloos qua zuinigheid, gewicht en betrouwbaarheid. Maar de blits maak je er niet mee.

4,0