Menu
| Uitvoering | BX 16 TZI |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1990 |
| Jaar van aanschaf | 2016 |
| KM-stand bij aanschaf | 399.350 km |
| KM-stand laatst | 405.868 km |
Een krappe tien dagen geleden besloot ik dat het tijd was om mijn leven te verrijken met een absoluut pareltje van de Franse autoindustrie. Na het verlopen van mijn StudentenOV was het niet langer rendabel om met de trein overal naartoe te gaan. Daarnaast zijn er mooie vakantieplannen in het verschiet en daarbij wil ik graag deze auto gaan gebruiken.
Waarom een BX? Tjah, waarom niet? Je kunt je bijna geen comfortabeler vervoer wensen, Duitse auto's moet ik niet en de BX is misschien wel één van de beter sleutelbare auto's uit deze periode. Rotten doen de auto's niet heel erg veel omdat veel panelen van plastic of redelijke kwaliteit staal zijn. Mijn BX heeft wel wat plekjes, bovenaan de A-stijl, in de dorpels en de bodemplaat heeft een paar gaatjes. Die gaan we dus mooi aanpakken.
De verkoper wist mij te vertellen dat de auto een paar maanden stil had gestaan en dat de vorig eigenaar vier BX'en heeft gehad en deze heeft ingeruild op een Xsara. Na een proefritje, waarbij de auto nog netjes omhoog en omlaag kwam, de koopsom afgerond op 400 euro. Niet veel geld voor nog minder auto?
Enfin, wat heb ik aangeschaft? Het betreft hier een BX 16 TZI met 4 ton op de teller, in Blue Memphis, zonder onderhoudshistorie en met garantie net zo lang als ik mijn leuter in het vuur kan houden. Kortom, ik heb een project gekocht. De auto moet in het najaar een vakantietrip naar Lissabon én terug kunnen overleven en daar ga ik voor zorgen.
Na aanschaf gelijk de auto vanuit Valkenswaard meegenomen naar mijn ouders in Lichtenvoorde om de auto even goed warm te krijgen. Busje injectiereiniger in de tank en rijden maar. Geen enkel vuiltje aan de lucht! Het lijkt bijna alsof ik de koop van de eeuw had gemaakt.
Niets is minder waar; een week verder kan ik de lijst met mankementen (groot & klein) niet meer op een handgeschreven A4'tje noteren. Het aanbod varieert van wat kleine elektrische klusjes (kofferbakverlichting, dashboardlampjes, stadsverlichting, achterruitverwarming) tot grotere klussen zoals algehele inspectie van het veersysteem, olielekkage en ruwe stationairloop aanpakken. Deze dame is dus net als elke andere bloedmooie vrouw niet zonder handleiding.
Over het rijden zelf eigenlijk niets meer dan lof. Ik lach me krom als moderne auto's moeten remmen voor drempels en ik vermaak me kostelijk wanneer verlaagde auto's al stuiterend over 's lands wegen hobbelen. De BX kan nog redelijk goed meekomen met het verkeer, heeft een heerlijke 115 km/h kruissnelheid, verbruikt om en nabij de 1 op 14 en lust momenteel een litertje op de 1000 kilometer.
Ze heeft me al wel één keer laten staan: de koppelstang tussen pook en versnellingsbak viel eraf omdat de balkoppeling op de bak uitgelubberd is. Na vijf minuutjes was ik echter weer op weg, de koppeling vooralsnog geborgd met een beetje ijzerdraad.
Voor de komende maanden staat veel gesleutel op de plank. Hoewel ik over enig gereedschap beschik, mis ik voor veel zaken nog de kennis. Echter, mede door hulp van forumleden van het Citroën Forum geloof ik dat ik het meeste zelf kan doen.
De auto is afgelopen maandag op de brug geweest. Voor mij was dit D-Day: vandaag wordt antwoord gegeven op de hamvraag of ze verrot is en dus een bodemloze put. Een allerminst verrassende avond stond ons twee te wachten.
Ten eerste blijkt de roest bijzonder mee te vallen, er zitten wat gaten bij de achterwielophanging en ik schijn in het bezit te zijn van de enige BX in Nederland met een gat midden in de bodemplaat. Enfin, dat is allemaal prima te behapstukken en zal dan ook spoedig worden aangepakt.
Ten tweede blijken een paar HD-leidingen al plaatselijk last te krijgen van Bastognisering van het ooit zo sterke staal. Daarnaast zijn de retourleidingen van het systeem nogal poreus en her en der gescheurd (kenners weten gelijk dat het hier de grote en kleine octopus betreft) maar dit is nog geen absoluut drama.
De remblokken RV waren totaal versleten, inmiddels vervangen. De ontsteking is (zeker met vochtig weer) nog minder betrouwbaar dan Wouter Bos en de middenpijp is lek.
Maar er was ook goed nieuws! De tellerbak leek mij al niet origineel en blijkt dus van een diesel te zijn (redline 4000). Na het opvragen van een tellerrapport viel alles op zijn plek: de auto heeft tussen 2004 en 2005 volgens rapport 135 duizend kilometer gereden.... Kortom, na terugrekenen en het gemiddelde van die jaren gepakt te hebben, kom ik tussen de 260 en 310 duizend échte kilometers uit voor mijn Bix.
We zijn weer enkele maanden verder. De BX heeft zich de afgelopen tijd zo nu en dan een hoofdpijndossier gevormd. De LHM lekkages werden steeds erger, tot het punt dat de lokale autoshop de klok erop kon zetten wanneer ik weer eens een bezoekje kwam brengen.
De afgelopen tijd ben ik druk geweest met de auto; motorisch gezien heb ik een aantal olieleidingen vervangen, zijn de MAP-sensor, stappenmotor, ontsteking en vloeistoffen + filters vervangen. Daarnaast heb ik alle retourleidingen van de hydrauliek vervangen. De kleine octopus (tussen expansievat, accumulator en hoogteregelaars) had ik er zelf met een tweetal middagen in. De grote octopus heb ik door een expert laten doen (De Snoekfabriek).
Inmiddels beschikt deze BX dus over een solide technische basis, loopt het motortje als een naaimachientje en is het een betrouwbaar beestje gebleken!
Helaas ga ik haar wel spoedig in de verkoop doen omdat ik mijn financiën moet aanwenden voor een aanstaande (tijdelijke) emigratie.
Helaas, een dag die ik lang huiverde is uiteindelijk toch gekomen. De BX is verkocht, ze is niet meer van mij. Doordat ik nog student ben, is autorijden simpelweg te duur. De APK verloopt in februari en daarom had ik besloten haar nog met enkele maanden APK te verkopen. Hiermee was de auto nog enigszins verkoopbaar en heeft de koper er nog de mogelijkheid mee om tot de APK haar problemen op te lossen en d'r weer goedgekeurd te krijgen. In de laatste fase heb ik voornamelijk wat zaken aangepakt die nog lagen; de roest op de A-stijlen heb ik behandeld en gelijk met nieuwe laklagen beschermd voor de langere termijn en het interieur heb ik nog eens extra goed schoongemaakt. Helaas was met name de roest aan de dorpels en het achterste subframe substantieel dat de kosten (een paar honderd euro) niet door ondergetekende opgebracht konden worden.
Op moment van schrijven is het alweer een paar weken verder, maar de BX is onverminderd aanwezig in herinneringen en het is mij overduidelijk dat er ooit weer eentje op de oprit/in de schuur komt te staan. Wat een ontzettend fijne, comfortabele en toch nog redelijk moderne auto's zijn het.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
