BMW M535i (1986) #2

autoreview

1 december 2020 om 20:31

Uitvoering	M535i
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1986
Jaar van aanschaf	2020
KM-stand bij aanschaf	165.268 km
KM-stand laatst	173.844 km

A trip down memory lane

165.268 km
1 december 2020

Recent schreef een journaliste in NRC over de onuitwisbare indruk die de Saab 96 op haar had gemaakt in haar jonge jaren. Dat herken ik, alleen heb ik het met de BMW 5-serie uit de jaren tachtig, oftewel de E28. Van de afgetrapte 528i van de buurjongen via de brave witte 524TD die bij ons op het dorp dienst deed als taxi tot de met veel plastic behangen 520i van een voormalige Oost-Duitser op de camping: op een of andere manier vond ik het een prachtige auto, ingetogen en gedistingeerd maar toch ook krachtig - heel wat anders dan de ouderlijke R4. Maar hoe gaat dat: tegen de tijd dat je zowel een rijbewijs als geld hebt maak je andere keuzes en dus kwam die E28 er alleen in mijn dromen. Tot nu dan.

Want een paar maanden geleden ontstond er ruimte op de oprit omdat ik mijn lease-auto inleverde. En aangezien de E28 de dertig gepasseerd was en ik de veertig, leek het toch wel nu of nooit te worden. Wel graag een M535i dan, met handbak en liefst de katloze uitvoering met 218pk. Toen ik op zoek ging bleek dat er niet zo heel veel acceptabele exemplaren meer over waren. Enkele museumstukken ging voor ruim boven de oorspronkelijke nieuwprijs weg, er was wat dubieuze import en al dan niet deskundig gerestaureerde exemplaren maar zelden 'scheckheft'. Ik had me er dus al bij neergelegd dat het wel Frankrijk, Italië of Spanje zou worden, met een aanschafprijs boven de 30k. En toen... toen kwam op een donderdagavond opeens een zilvergrijze M535i op mobile.de voorbij. Handbak, 218 pk, direct van tweede eigenaar, 165 dkm met historie en bijna 2 jaar APK. Pas toen ik al met de aanbieder aan het mailen was zag ik dat het ook nog een origineel Nederlandse auto was. Voor minder dan de helft van het budget. Nadat ik ook nog een kleine honderd uitstekende en zeer eerlijke foto's had gekregen leek het me verstandig om gewoon de vraagprijs te bieden, dat scheelde iedereen veel tijd en gedoe. Als het heel erg tegenviel zou ik er wel weer een baasje voor vinden, met deze prijs en historie. De uitrusting was Spartaans zoals het heet, maar wel schuifdak, koplampwissers en hoofdsteunen achterin. Helaas geen doglegbak, maar soit. En wat er niet op zit kan ook niet kapot.

En dus stond ik de volgende dag naar mijn nieuwe aanwinst te kijken, op de brug bij de aanbieder. Die had al gewaarschuwd de auto in de laatste jaren nog maar sporadisch buiten was geweest: Tussen 2003 en 2020 had de auto nog geen 9000 kilometer gereden, en vanaf 2015 volgens de APK-rapporten letterlijk voor slechts enkele tientallen kilometers per jaar. Die ritten waren niet naar de wasstraat want de auto was aardig muf en stoffig. Bovendien zat er oude benzine in, waren de TRX-banden wat plat net als de accu, was de hardysschijf niet helemaal 100% en zo nog wat kleinigheden. Ik besloot de auto maar door een bevriende garagist te laten halen om een negatieve eerste ervaring te voorkomen, hem globaal na te laten kijken en er dan maar eens een paar duizend kilometer mee te gaan rijden om te kijken wat er verder nog aan zou moeten gebeuren om hem goed te conserveren.

Bij het doornemen van de papieren werd de hele historie van de auto duidelijk. Nieuw geleverd door Van Breukelen in Gouda in 1986, daar tot 1993 in onderhoud geweest volgens de werkplaats uitdraai, en toen ingeruild. Van Breukelen bood de auto daarna in De Telegraaf aan, volgens de originele krant die ik erbij kreeg, en de advertentie. De man die hem kocht had de auto dus 27 jaar in bezit gehad, er 50 dkm mee gereden , en nu ging hij naar mij. Ik kreeg er een nieuwe hardysschijf en vier extra velgen bij, en iedereen was blij.

Mijn vriendin zeker: die kwam niet meer bij van het lachen toe ik deze aankoop opbiechtte, en alle grappen over midlife crises zijn inmiddels de revue wel gepasseerd. Mijn garagist ook: die is op dit moment bezig met de nieuwe remblokken, tank leegzuigen, her en der wat filters vervangen en Een Hele Grote Poetsbeurt. Daarna ga ik met deze tijdmachine maar eens van Freude am Fahren genieten: bandje met Modern Talking erin, matje strak in de gel en de Wayfarer op de neus, en daarna maar eens samen met de E28-specialist begroten wat het nou gaat kosten om zo'n jongensdroom waar te maken... Wordt vervolgd dus, ter lering en vermaak voor wie het gevoel herkent: bij een Saab 96, W124, E28 of voor mijn part een Ford Sierra.

Freude am Fahren!

166.145 km
25 december 2020

Dat schrijf je dus niet voor niets met hoofdletters! Alhoewel ik maar een paar ritten heb kunnen maken de afgelopen tijd is het nu al groots genieten. Ik heb de auto uit de overgangsregeling gehaald: hij is er toch om mee te rijden. Dat kan heel lui met 60 km/h in 5, maar de auto lijkt me steeds uit te dagen om toch even door te trekken. Het verbruik (E5!) haalde de 1 op 10 dan ook niet maar dat zal wel een kwestie van zelfbeheersing zijn.

Dank voor de leuke reacties op mijn vorige review, voor mij een aanmoediging de rest van de wereld op de hoogte te houden van de ontwikkelingen rond 'Het Oude Hok' zoals de liefde van mijn leven de auto noemt. Nadat ik de auto ongezien gekocht had, is hij opgehaald door mijn garagist zoals ik eerder meldde. Die heeft de auto nagelopen, wat kleinigheden gedaan en goed gepoetst en in de wax gezet. Dat kostte 1200 euro en leverde verder geen verrassingen op. Het poetsen en waxen heeft de auto echt goed gedaan, zie de nieuwe foto's. Om de TRX'en een beetje te sparen had ik ondertussen bij Bandenaxi voor 350 euro een set 'zeitgemäß' BBS Style 5 velgen met prima winterbanden gekocht, en die zitten er nu ook onder. Ziet er goed uit vind ik. Vervolgens heb ik de E28 een aantal dagen zakelijk gebruikt, in plaats van de Passat CC die ik normaal als daily driver heb. Dat was geen straf!

Helaas bleef de rare lucht van oude rook, luchtverfrisser, kauwgom en nog in de auto hangen, ondanks de poetsbeurt. Car-cleaners.nl is aan huis geweest voor een stoom- en shampoobehandeling voor 125 euro. Het scheelt, maar we zijn er nog niet. De stoelen en de hemel zijn wel twee tinten lichter en de auto doet veel frisser aan. Hij was nog wel drie dagen nat.

Op bimmer.cat heb ik aan de hand van de VIN de af-fabriek opties opgezocht: lichtmetalen reservewiel, verwarmde ruitensproeiers, verchroomde uitlaateindes, handbediend schuifdak, hoofdsteunen achter, koplampwissers en hoogteregeling dimlicht van binnenuit. Standaard waren voor de M535i onder meer ABS, centrale vergrendeling, elektrisch verstelbare spiegels en mistlampen. Wat een luxe in 1986!

Tot mijn vreugde hoef ik geen cassettebandjes op te zoeken want ik trof in de kofferbak een heuse Kenwood cd-wisselaar aan. Er is plek voor 10, dus Chris Norman, Nena, Modern Talking, Münchener Freiheit, Mathias Reim en Sandra zitten al achterin. Niet dat ik er vaak naar luister: de sound van de zescilinder is zóóóó lekker... Een tweede leuke meevaller was een mailtje van de vorige eigenaar, die liet weten dat hij de instructie- en onderhoudsboekjes had teruggevonden. Ik ben er (met de E28) gelijk heen gereden, heb hem hartelijk bedankt en inderdaad: alle stempels en aantekeningen van 0 tot 103 dkm, en ik wist dat de auto bij 115 dkm was ingeruild bij de dealer. Erg leuk om er bij te hebben! De oude baas keek me na met vochtige ooghoeken, zo leek het.

Om de auto in goede staat te houden en parkeerproblemen op de oprit te voorkomen heb ik in een parkeergarage in een dorpje verderop een plaats gehuurd. Wel grappig: alhoewel dat dorp bekend staat als streng-christelijk staat de BMW daar nu naast een stel Ferrari's, zie foto. Meer carpe diem dan memento mori dus, maar niemand mag het zien. Wel goed gezelschap voor de E28.

En toen kwam de Grote Dag dat we naar Ivo Christov, de E28-specialist in Franeker, gingen. Ik was al gewaarschuwd voor problemen met de tellerbak en om gedoe te voorkomen wilde ik die sowieso laten vervangen. Bovendien was ik ook wel benieuwd naar zijn oordeel over de auto en wilde ik een afspraak maken om op termijn wat andere dingen aan te laten pakken. De tellerbak duurde twee uur en kostte 135 euro, en daarna zijn we een stukje gaan rijden, en Hij Zag Dat Het Goed Was. De auto kon de goedkeuring van de kenner wegdragen, met wat kleine opmerkingen, adviezen en suggesties. De man weet ècht alles van de E28. Eind januari gaat hij terug voor een wat langer verblijf. Alhoewel ik de auto origineel wil houden, ga ik met het oog het innamepatroon van mijn Beierse drinkebroer en mijn gebrek aan zelfbeheersing dan wel cruise control laten plaatsen. Daarnaast wil ik de bekleding op een paar plaatsen laten herstellen, de uitlaat laten vervangen, wat onderhuidse roestplekjes laten vervangen, her en der wat rubbers en zo voorts.

En dan rijd je dus lekker 350 kilometer op en neer naar Franeker: heen door de polder, terug over de A31 en de A28. Radio uit, lekker genieten van het geluid van de zescilinder, de uitstekende zit en het gevoel dat de auto je geeft. Het is lastig uit te leggen maar in de Z4 G29 die mijn vriendin rijdt heb ik toch meer het idee dat ik in een spelcomputer zit. Ik vind de Z4 echt een perfecte auto maar juist dat gevoel van wat de auto doet mis je daarin. Onderstel, besturing, bak en motor van de E28 ervaar ik als prettig communicatief, en 350 kilometer rijden is dan echt dikke pret!

Al met al, ik ben erg blij dat ik de auto gekocht heb. Wat nou midlife crisis? In deze rare tijden is een escapistische rit in de M535i steeds weer goed voor de brede glimlach, goedkoper dan drugs en gezonder dan drank. Wordt vervolgd!

Er ist wieder da!

168.035 km
17 mei 2021

Zo heel veel kilometers heb ik niet eens gereden sinds de laatste review maar dat wil niet zeggen dat er niets gebeurt met de Fünfer. Zo was ik gewaarschuwd dat het even kon duren vóór je je auto weer terug had, maar ook dat Ivo Christov vakwerk levert en dat kan ik beamen. Eind januari bracht ik de auto volgens plan weg, eind april kon ik hem komen halen nadat alle puntjes op de i waren gezet. De factuur was bijna 4500 euro inclusief BTW, maar daarvoor is ook wel wat gedaan:
• Sensor motoroliepeil vervangen
• Schakelaar grootlicht vervangen (ik dacht al, waarom gaan ze niet aan de kant?)
• Alarm uitgebouwd
• Nieuwe koplampen vanwege condensvorming
• Armlegger linksvoor vervangen vanwege scheuren
• Verstelling rugleuning bestuurdersstoel hersteld (klapte om, niet handig tijdens het rijden)
• Nieuwe aanjager
• Nieuwe kachelmotor
• Nieuwe zwengel voor schuifdak
• Wangen van voorstoelen hersteld en opnieuw bekleed, stoel opnieuw gevuld
• Dinitrol behandeling van onderzijde, Teroson bodembescherming
• Nieuwe pitmanarmen
• Bekleding achterbank hersteld
• Cruise control ingebouwd
• Nieuwe pookknop
• Rechterbuitenspiegel hersteld, trilde
• Deurvangers afgesteld, nieuwe rubbers en doppen
• Lekke uitlaat hersteld
• Her en der wat kleine roestplekjes bijgewerkt
Voor de beeldvorming wat nieuwe foto’s erbij.

Helaas was de hydraulische afstelling van de koplampen niet reparabel… voor nu heb ik me daar bij neergelegd alhoewel er in Duitsland setjes schijnen te zijn om elektrische verstelling in te bouwen.

Om het geheel af te maken kwam er nog een setje nieuwe velours matten bij, en de ontbrekende onderdelen van dat iconische gereedschapssetje onder de achterklep. Toen konden we niet bedenken wat er nog aan gedaan zou moeten worden, op de schokbrekers na. Die zijn nog origineel en lijken hun beste tijd te hebben gehad.

De auto is er natuurlijk enorm van opgeknapt. Nu bovenstaand lijstje met kleine ongemakken is verholpen, ervaar ik eens te meer dat de auto eigenlijk nog in prima staat verkeert. Geen rammels, alles werkt nu naar behoren en dan komt de Freude am Fahren echt goed tot zijn recht. De cruise control is wel een hele goede investering geweest: het verbruik gaat nu gemiddeld richting 1 op 10 en snelwegritten komen al in de buurt van 1 op 15 – met een fluwelen rechtervoet, dat wel. De inbouw is deskundig uitgevoerd: versnellen gaat soepel en zonder schokken. De winterbanden zijn er onderuit, en weer verkocht omdat ze net te hoog waren met alle gevolgen van dien voor de wegligging. Vooralsnog rijd ik rond op de schaarse en dus prijzige TRX-banden. Ziet er wel super uit, dus ik weet nog niet wat ik er mee ga doen.

Leuke momenten genoeg: zoals de motoragent op de A28 die even links achter me bleef hangen en daarna bij het passeren zijn duim opstak, of andere passanten die me complimenteerden met de auto. Of toen ik de auto leeghaalde om hem naar Franeker te brengen en er nog een gulden in de asbak lag. En gek genoeg lijkt het allemaal niet zo hard te gaan maar doet het dat wel: van Tesla’s win ik het niet maar de rest van het verkeer houden we aardig bij, als het moet. De auto heeft ook zonder led-koplampen nog voldoende Überholprestige, zoals het in onvertaalbaar Duits heet.

Auto rijden is wel weer werken, vergeleken met moderne auto’s. Remmen, stuur en bak vragen wat meer spierkracht dan je vandaag de dag gewend bent, nog afgezien van het handmatig openen en sluiten van ramen en dak. Dat dat ooit gewoon was… Je kunt er ook niet mee praten zoals met een Polestar, maar op zijn manier communiceert deze auto ook heel duidelijk: via stuur en onderstel. En géén gadgets leiden ook niet af en wat er niet op zit kan ook niet kapot, om Marco Hof nog maar eens te citeren. En de antenne is elektrisch. Dat dan weer wel.

Ik ben niet van plan de auto in showroomstaat te brengen dus de kleine littekens zie ik als eervolle souvenirs van een lang autoleven. Die houding voorkomt ook dat ik al te krampachtig om me heen kijk als ik hem ergens neerzet. Alles wat kapot of hinderlijk versleten is dan wel schadelijk, laat ik wel aanpakken. Zo zag ik toch een paar roestplekken aan de binnenkant van het schuifdak, komen die schokbrekers dus nog eens aan de beurt en zijn er nog wat kleinigheden zoals betere kentekenplaten.

Op het moment rijd ik weinig dus doe ik dat lekker met deze M535i. Dak open, A-ha of Simple Minds erbij en maximaal genieten: gewoon, omdat het kan.

So lang' man Träume noch leben kann

173.844 km
31 januari 2022

Het waren geweldige maanden… vanaf het moment dat de Reihensechser weer rijklaar was in april tot einde zomer heb ik de auto als daily driver ingezet. Dan wordt het dagelijks leven opeens veel leuker. Ik woon op de Veluwe waar je nog wat van die echte zandwegen hebt en dat is natuurlijk dikke pret met 218 pk op de achterwielen. Goed dat ze die wegen gaan afsluiten. Ik heb er zo’n 5000 kilometer volmaakt probleemloos mee gereden en gelukkig lagen de benzineprijzen toen nog iets lager dan nu. Ook met cruise control is 1 op 10 wel zo’n beetje het best haalbare.

Uiteindelijk komt aan alles een eind, en toen ik begin september toch op vakantie ging heb ik de auto weer naar Ivo Christov in Franeker gebracht. Het was nu echt tijd om de schokdempers te vervangen. Het leuke is dat ik de onderhoudshistorie bijna compleet heb, en de schokdempers zouden nog origineel geweest zijn. Ik had inmiddels nog wat dingen ontdekt: remschijven, remblokken, wiellagers voor, betere kentekenplaten, pedaalrubbers… allemaal van die kleinigheden die je in het gebruik gaan opvallen. En dan dus die roestplekjes aan de binnenzijde van het schuifdak, met veelzeggende bultjes aan de buitenkant. Dat leidde tot een forse ingreep en een bezoekje aan de spuiter. Die kon gelijk wat oppervlakkige roest op de kofferbakrand wegwerken, en wat steenslag op de motorkap. Verder zat het me dwars dat de koplampverstelling niet meer werkte dus heb ik in Duitsland een setje gekocht dat niet meer hydraulisch maar elektrisch werkt. Netjes in Franeker ingebouwd, en ik ben van een kleine ergernis verlost.

Alles bij elkaar weer een factuurbedrag waar je op Marktplaats een 525i uit 2005 voor koopt maar een hervonden jeugdliefde (of therapie tegen een midlife crisis) mag wat kosten. Omdat ik de auto de rest van het jaar toch niet meer wilde gebruiken, heb ik hem uiteindelijk begin december pas opgehaald. Nu staat hij weer op zijn plekje in de garage, tussen de Ferrari ’s van mijn dorpsgenoten.

Tijdens het verblijf in Franeker is de auto ook getaxeerd en op papier is de auto in ieder geval flink in waarde gestegen ten opzichte van de aankoopprijs, voor wat het waard is: vooralsnog had ik geen plannen er afscheid van te nemen. Met het oog op het behoud van de auto wil ik de kilometers wel binnen de perken houden, maar het is toch wel erg lekker er even mee weg te kunnen op een mooie voorjaarsdag… Ik kan niet wachten!

4,3