Update: Rover 800
Daags na aanschaf van de Rover staat er een rit op het programma met drie passagiers die nieuwsgierig zijn naar het project dat ik op de kop heb getikt. Ik heb drie cynici aan boord, stuk voor stuk ingestapt met de stille hoop dat er van alles mis is met de auto; klaar voor een motie van afkeur. Vooroordelen over Engels spul moeten hier en daar altijd bevestigd worden, ik heb er mee te leven. En die bevestiging krijgen ze, sneller dan verwacht zelfs. Geen knop of schakelaar wordt door het ad hoc testpanel onberoerd gelaten. Zo ook niet die van de ramen, de zijruiten 'moeten' namelijk open omdat ze op die warme herfstdag al snel doorhebben dat de airco het niet doet. Wanneer na een paar minuten het tempo omhoog gaat en het achterin begint te tochten willen de ramen echter niet meer dicht. Ook de stoelen laten zich niet meer verstellen. Hilariteit met een hoog "Zie je wel"-gehalte. Verder spelen met de knoppen leert de drie dat het schuifdak (gelukkig nog dicht) ook geen enkel teken van leven vertoont, net als de elektrisch verstelbare buitenspiegels. Over de stoelverwarming durven ze geen uitsluitsel te geven, wellicht dat het leer gewoon te dik is om warmte door te laten…
Na het iets te snel nemen van een verkeersdrempel blijken alle knoppen het spontaan weer te doen. Snel de ramen dicht voordat het systeem zichzelf weer buiten spel zet. Het reisdoel - een uitspanning met een terras – wordt verder zonder problemen bereikt. Wanneer we na de nodige consumpties weer instappen en verder rijden lukt het niet meer de ramen te openen. Zo eigenwijs als ze eerder niet omhoog wilden, willen ze nu niet naar beneden. Geen flauw benul hoe dat kan. Ik besluit voorlopig de knoppen van de ramen en het zonnedak niet meer aan te raken, stel je voor dat de boel niet dicht wil wanneer het begint te regenen. Wel probeer ik zo af en toe de spiegels te verstellen, dat kan weinig kwaad. Soms lukt het, net zo vaak ook niet. Weken lang zoek ik naar een oplossing, maar een systeem kan ik er niet in vinden.
Op de Facebook-zelfhulpgroep voor Rover 800-bezitters blijken er meer te zijn bij wie de auto vergelijkbare kuren vertoont. Volgens lotgenoten is het falen van de elektrische systemen doorgaans te wijten aan scheurtjes in de soldeerverbindingen aan de achterkant van de zekeringkast. Omdat het vrijwel niet te achterhalen is om welke verbinding het gaat wordt aangeraden meteen maar alle verbindingen op nieuw te solderen. En wanneer je toch bezig bent is het verstandig ook de verbindingen onder de knopjes in het bestuurdersportier mee te nemen. Heb ik een keuze? Vast wel, maar ik besluit toch de soldeerbout te zoeken. Na het nodige wroeten onder het dashboard (niet alle stekkertjes werken in één keer mee) heb ik uiteindelijk de hele zekeringkast in m'n hand. Op de achterkant staat met grote letters 'Lucas'. Inderdaad, de Prince of Darkness. Een uur later hebben alle verbindingen een druppel tin op hun kop en mag het kastje weer terug onder het dashboard. Na een eerste check blijkt alles weer te werken. Dit geeft voldoening.
Maar helaas … Al snel keren de problemen terug. Wat nu? Bij de zelfhulpgroep lees ik toch echt blije berichten van lotgenoten die na het solderen weer alle functionaliteit terug hebben gekregen. Ik twijfel geen moment aan m'n eigen soldeerkunst. Tja … Heb ik soms een verbinding over het hoofd gezien? Heb ik alle stekkertjes wel goed teruggedrukt? Zit er ergens een slechte zekering tussen? Niets van dat al. Hoofdbrekers. Inmiddels ben ik ook de trotse eigenaar van de map 'Electrical Fault Finding – Rover 800', een even dik als onmisbaar deel uit de originele serie werkplaatsdocumentatie zoals die destijds door Rover aan de dealers werd verstrekt. Bladerend door de map leidt het spoor naar een grote stekker in de kabelboom op een lastig te bereiken plek onderaan de A-stijl, vlak voor het bestuurdersportier. Het grootste deel van de systemen die af en toe dienst weigeren wordt aangestuurd met draden die allemaal door die stekker lopen. En inderdaad, een snelle check leert dat – wanneer er geen raam open wil – alles anders wordt wanneer ik even tegen de kabelboom duw. Probleem gelokaliseerd: de stekker zat niet lekker. Even morrelen achter de bekleding en alles doet het weer zoals het bedacht is. En wanneer er onverhoopt toch even geen functionaliteit is, volstaat het nu doorgaans om even met de linkervoet tegen de kabelboom te drukken. Het leven is soms simpeler dan het lijkt.

Cornelis Kit
Autojournalist
Cornelis Kit (1971) behaalde in 1996 z’n diploma aan de HTS Autotechniek na het met succes afronden van een afstudeerproject bij NedCar in Born. Na z’n studie kwam hij al snel in de journalistiek terecht. Sinds 1999 is hij full-time autojournalist. Naast de praktische inzetbaarheid van auto’s gaat z’n aandacht vooral uit naar nieuwe technologieën en in het bijzonder naar alternatieve aandrijving. Brandstofcellen, hybride aandrijflijnen, eind vorige eeuw reed hij al met prototypes en nog steeds volgt hij de ontwikkelingen kritisch, sinds 2004 voor de tijdschriften AutoWeek en GTO. Misschien tegenstrijdig, maar z’n warme belangstelling hebben ook klassieke auto’s (veel ‘moderne’ techniek stamt vaak al uit vervlogen tijden) en de autosport (met name de techniek om zoveel mogelijk prestaties uit een druppel brandstof te halen, in wezen hetzelfde wat gebeurt bij het zuiniger maken van auto’s).