Schaarste

14 januari 2006 om 09:00

Le Dakar is een evenement met grote contrasten, niet alleen in sociaal opzicht, maar ook technisch. Sta je met je fototoestel de top van het klassement vast te leggen, dan ben je al snel high-tech machines van enkele tonnen zo niet miljoenen aan het fotograferen. Alles aan die auto's is tot het uiterste doordacht en alsof dat niet genoeg is kun je ze thuis achter je computer tot op de kilometer nauwkeurig in real time volgen. Zodra dit soort machines 's avonds in hun tentjes staat, is er een horde hoog gekwalificeerde technici die zich over het mechaniek en de elektronica ontfermen.

En wanneer zo'n monster onverhoopt stilvalt in de woestijn duurt het meestal niet lang voor er een servicetruck ter plaatse is.

Hoe anders is het als je je met je fototoestel even omdraait en de wedstrijdbolides de rug toekeert. Dan zie je auto's die letterlijk en figuurlijk met touwtjes aan elkaar hangen. De toewijding van de 'monteurs' is minstens zo groot als bij de fabrieksteams van Mitsubishi en Volkswagen, alleen de middelen zijn beperkt. Zo raakte ik aan de praat met een Mauritaniër die onder de motorkap bezig was met het bijwerken van de bougies van z'n Renault 12. Wat me opviel was dat hij het luchtfilter had vervangen voor een klein conservenblikje waar een paar gaten in geslagen waren. De man wist me te melden dat er zoveel zand in zijn land is en dat blikje met die grote gaten kon daar tenminste niet door verstopt raken.

Niet zelden rijden er in Afrika auto's waarvan het oorspronkelijke hang- en sluitwerk heeft plaats gemaakt voor sloten en scharnieren van het type dat je bij de bouwmarkt aantreft op de afdeling tuinhekken. En wat te denken van auto's waarbij de originele koplampunits al jaren niet meer aanwezig zijn en de verlichting nu verzorgd wordt door een centraal op de grille geplaatste fietslamp? Creativiteit kent geen grenzen als het materiaal schaars is. Maar het meest raakte ik verwonderd toen een Toyota Hi Lux uit onze stoet oververhit raakte: er werd door de lokale chauffeur een jerrycan water over de radiator leeg gegoten en dat moest genoeg zijn. Met grote ogen keken de chauffeurs dan ook toe hoe één van de Nederlandse passagiers de dop van de radiator draaide en er een fles water in leeg goot. Ik dacht dat naast onderdelen water ook schaars was, maar blijkbaar is er genoeg om over de radiateur in het zand te laten stromen...

Cornelis Kit (1971) behaalde in 1996 z’n diploma aan de HTS Autotechniek na het met succes afronden van een afstudeerproject bij NedCar in Born. Na z’n studie kwam hij al snel in de journalistiek terecht. Sinds 1999 is hij full-time autojournalist. Naast de praktische inzetbaarheid van auto’s gaat z’n aandacht vooral uit naar nieuwe technologieën en in het bijzonder naar alternatieve aandrijving. Brandstofcellen, hybride aandrijflijnen, eind vorige eeuw reed hij al met prototypes en nog steeds volgt hij de ontwikkelingen kritisch, sinds 2004 voor de tijdschriften AutoWeek en GTO. Misschien tegenstrijdig, maar z’n warme belangstelling hebben ook klassieke auto’s (veel ‘moderne’ techniek stamt vaak al uit vervlogen tijden) en de autosport (met name de techniek om zoveel mogelijk prestaties uit een druppel brandstof te halen, in wezen hetzelfde wat gebeurt bij het zuiniger maken van auto’s).

5 Bekijk reacties