Naast Walter

Sinds Porsche auto's bouwt als de 911 GT3 is de vierwielaangedreven 911 Turbo misschien niet meer de Porsche voor de echte puristen, maar groots blijft die turbomachine wel. Gisteren kreeg een aantal Nederlandse autojournalisten de gelegenheid om met de jongste generatie van de 911 Turbo te sturen. Jagen over verlaten snelwegen: geweldig. Sturen over bochtige binnenwegen in desolate berggebieden: nog mooier. Je waant je net een WRC-coureur, een geweldige sensatie die auto. Als attractie bij de koffiestop halverwege de door Porsche uitgezette route stond er een ritje naast Walter Röhrl - de voormalige rallykampioen - op het programma over een afgezet stuk bergweg. Ik heb inmiddels al met een aantal grootheden mee mogen rijden, maar dat was altijd op circuits (of in elk geval parcours die voor dit soort activiteiten zijn aangelegd). Dit maal ging het over een slingerende bergweg zonder escapes. Maar ach, de man is geen 18 meer, er viel niets te winnen, de route was vrij onoverzichtelijk en de auto gewoon standaard. Ik dacht dan ook niet dat het heel veel harder zou gaan dan dat ik eerder op de dag zelf had gereden op vergelijkbare wegen. Een misvatting van de eerste orde. Spraakzaam was de lange, afgetrainde Duitser niet, relaxt wel. Bijna met twee vingers in z'n neus stuurde Röhrl de auto over het weggetje dat nauwelijks breder dan de auto was. Hij wist precies wat hij deed. Heel rustig knikte hij naar de snelheidsmeter en zei tegen me: "zweidreiunddreißig". Pas toen realiseerde ik me hoe hard het ging, 233 km/h over een weggetje waar ik me eerder op de dag al een held voelde bij 140-150. De auto gaf geen krimp. Of het door Röhrl kwam of door de 911 Turbo, ik voelde me geen tel onveilig, m'n maaginhoud bleef waar het hoorde, maar wel was ik onder de indruk, diep onder de indruk van dat ritje van nog geen vijf minuten. De 911 Turbo niet voor puristen? Het zal wel...