Ferrari SUV avant la lettre

Het voordeel van een verzameling oud papier (waarop autoverhalen zijn gedrukt) is dat je, op zoek naar het een, iedere keer onverwachts weer op een ander juweeltje stuit. Zonder risico op een muisarm trouwens. In een oude Road & Track vond ik bij toeval een verhaal over een van de auto's van Bill Harrah. Voormalig hotdog-verkoper William F. Harrah uit Reno, Nevada, wordt in Amerika wel de vader aller autoverzamelaars genoemd. Hij werkte zich vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw op tot casinokoning en liet de ultieme jackpot op zijn eigen bankrekening vallen. Het aardige was echter dat hij in ieder geval een groot gedeelte van dat geld investeerde in auto's. Bijzondere auto's natuurlijk. Vooroorlogse Duesenbergs en zestiencilinder Cadillacs, maar ook exotische tractors en bussen. In 1962 waren het er al ruim 600. Bij zijn dood in 1978 ruim 1.500. Maar Harrah hield anno zestiger jaren ook van modern spul. Hij opende in die periode een Rolls-Royce-, Jaguar- en Ferrari-dealerbedrijf in Reno en deed ook daarin plezierig zaken. Goed. Het mag duidelijk zijn dat Harrah in het leven was geslaagd. Vraag is dan waarin zo iemand dagelijks moet rijden. Waar het nieuwe geld vandaag de dag massaal voor een SUV van Porsche kiest, was het in Harrahs geval een SUV van Ferrari. Echt waar. "Bill had always wanted something jazzy", schrijft Road & Track. En dus liet hij doodleuk een 320 pk V12 uit een Ferrari 365 GT in zijn Jeep Wagoneer lepelen. De vierwielaandrijving bleef behouden, evenals de automatische bak, maar van binnen en buiten werd de hoekige Jeep stevig onder handen genomen. Met een (echte) Ferrari-neus, een interieur met het bekende driespaaks stuurwiel, sportstoelen en VDO-metertjes. En natuurlijk: 'Jerrari'-badges. Goeie grutten, een Ferrari SUV avant la lettre!