Zo zuinig is de Suzuki Swift: op één tank tot diep in Zwitserland

Opmerkelijk hoeveel verschil 10 kilometer per uur gevoelsmatig kan maken. Eerder reden we met een andere duurtester, een Mercedes EQE, op één acculading van Nieuwegein naar Polen. Dat lukte, maar het betekende wel dat we de hele weg achter vrachtwagens moesten hangen. Met de Swift pakken we het iets minder extreem aan en is (dik) 100 km/h waar mogelijk de kruissnelheid. Dat scheelt dus niet eens zoveel, maar levert een totaal andere ervaring op. Met 90 ben je echt een rijdende chicane, met 100 ‘gewoon’ een van de langzamere verkeersdeelnemers. Dat de meeste mensen op een blij-groene Swift ook anders reageren dan op een dikke Mercedes speelt natuurlijk ook een rol. Van zo’n EQE verwacht niemand die lage snelheid, van de Swift eigenlijk iedereen.

Het inhalen van vrachtwagens is de uitdaging bij deze zuinigheidsrit. Toch is het zeker in Duitsland nog wel anticiperen geblazen. We weten uit eigen ervaring hoe irritant het is als iemand op een ongelimiteerd stuk eindeloos links blijft hangen met 105, dus dat soort situaties willen we voorkomen. We halen dus alleen vrachtwagens in als de verkeersstroom op de linkerbaan ongeveer onze kruissnelheid heeft, of als er in geen velden of wegen iemand te zien is. Dat gaat prima zo, en dat al honderden kilometers lang. We zijn vanmorgen vroeg vertrokken uit Swifterbant. Waarom? Tja, toch vooral omdat er ‘Swift’ in zit en het zo lekker combineert met ‘Zwitserland’. En je moet ergens beginnen. En ergens eindigen, maar met de Zwitserse grens nemen we wat dat betreft geen genoegen. Omdat we bergen willen zien, maar ook omdat het halen van die grens op één tank van 37 liter met de Swift gewoon niet zo moeilijk is.

Vroege 'tank leeg'-waarschuwing maakt het lastig

Om er wat uitdaging in te brengen, kiezen we voor Sparenmoos als doel. Dat past goed bij de geest van deze reis, want we zijn immers lekker zuinig op weg in onze lichte, spaarzame en voordelige Japanner. Want zuinig, dat is-ie. In Nederland is het al erg eenvoudig om boven de 1 op 20 uit te komen. Met een tank van 37 liter en een totale afstand van 894 liter moeten we 1 op 24,2 halen. Voor vertrek gooien we in Swifterbant de tank vol, en dat levert wel meteen een complicatie op. Er gaat namelijk maar 29 liter in, terwijl het brandstoflampje al even brandt. Het laatste stuk van de brandstofmeter is dus onbetrouwbaar, wat het wel lastig maakt om het onderste uit de tank te halen.

Herfstkleuren

Het uiterlijk van de nieuwe Swift krijgt met zijn wat treurig kijkende koplampen en vreemd afgesneden achterlichten niet alle handen op elkaar, maar aan boord zie je daar niets van. Lichtgrijze en zilverkleurige accenten geven het binnenste van iedere Swift-versie standaard wat sjeu, de stoel is prima en de zitpositie achter het stuur gelukkig ook. Wel missen we de middenarmsteun, die Suzuki trouwens wel als accessoire aanbiedt. Handige en veilige hulpjes als adaptieve cruisecontrol en een actieve rijstrookassistent zijn gelukkig standaard, wat juist op deze lange reis erg prettig is. De herfst is ongeveer op de helft, maar na wat kleine Flevolandse buien blijft het droog en komt zelfs de zon er nog bij. Dat rijdt veel prettiger en levert ook visueel vermaak op, want in herfstkleuren gehulde bomen langs de weg komen zo optimaal uit de verf.

Blij met Baustellen!

De beruchte Duitse wegwerkzaamheden zijn net als bij de EQE-trip ineens onze vriend, want zo valt het snelheidsverschil met het overige verkeer mooi weg en kunnen we zonder anderen te hinderen lekker zuinig rijden. Met het echte oponthoud valt het gelukkig alles mee. Er is wel wat verkeer en hier en daar stroopt het even op, maar grote files blijven ook bij de grensovergangen uit. Het streefverbruik van 1 op 24,2 staat al bij de Nederlands-Duitse grens op de boordcomputer, maar bij de volgende grens – inderdaad, Duitsland-Zwitserland – wordt het toch nog spannend. Direct bij het binnenrijden van het Alpenland licht het brandstoflampje met een luide piep op. Anders dan eerder in Nederland gooit de boordcomputer ook maar meteen de handdoek in de ring, zodat er in plaats van een resterende rij-afstand alleen nog drie horizontale streepjes zichtbaar zijn. Daar hebben we dus niets aan, Suzuki! Uit het verbruik – inmiddels bijna 1 op 26 – en de tankinhoud weten we dat de auto nog lang niet leeg kan zijn. We gaan dus vrolijk door, maar tanken vanwege het gebrek aan informatie wel even 5 liter in een jerrycan. Beter mee verlegen dan om verlegen.

200 kilometer ‘leeg’

Het nadeel van zo’n trip in het late najaar is het gebrek aan daglicht. Er moeten ook nog foto’s worden gemaakt, dus een overnachting op een halfuur voor het einddoel is onvermijdelijk. De vele haarspeldbochten en lichtjes in de diepte doen vermoeden dat het hier erg mooi moet zijn, maar veel krijgen we daar in de laatste uren niet van mee. Dat we nog rijden is best bijzonder, want de auto geeft inmiddels al 160 kilometer aan dat er geen meter meer gereden kan worden. De volgende ochtend is het zoals bij iedere start even goed nadenken, want meteen wegrijden is niet verstandig in de Swift. Het systeem dat zoals in iedere nieuwe auto waarschuwt als je te hard rijdt, kan namelijk alleen via een ingewikkelde procedure en bij stilstand worden uitgeschakeld. Heel vermoeiend, maar na een minuutje tobben kunnen we weer op pad. Omhoog, welteverstaan, want Sparenmoos ligt zo’n 800 meter hoger dan ons overnachtingsadres.

Op de binnenwegen is het doorgaans wat veiliger om stil te vallen dan op de snelweg, maar bij bruggen en tunnels knijpen we ‘m inmiddels toch wel een beetje. De omgeving biedt gelukkig wat afleiding, want de Jaunpas in de kantons Fribourg en Bern is prachtig. Sparenmoos zelf blijkt een soort teletubbielandschap met opvallend afgeronde, met gras begroeide heuvels. In de winter is het hier naar verluidt fantastisch langlaufen, maar in afwachting van de eerste sneeuw zien we hier en daar een fietser of wandelaar.

1,7 liter meer benzine getankt dan mogelijk is

Nadat fotograaf Willem zijn werk heeft gedaan, is het hoog tijd om te tanken. Precies 200 kilometer na het oplichten van het brandstoflampje meren we aan bij een klein, charmant tankstation in Schönried, met de jerrycan veilig en ongebruikt achterin. Er gaat maar liefst 38,7 liter in, 1,7 liter méér dan wat Suzuki zelf beweert wat mogelijk is. Daar hebben we liefst 954 kilometer mee gereden en dat resulteert in een verbruik van 1 op 24,7. Tot riant in Zwitserland was dat 1 op 26, maar de koude start en de bergpas maken het laatste stuk relatief onzuinig. Evengoed een prestatie van formaat voor de kleine Swift, die ons geen moment heeft laten afzien en goed blijkt voor een comfortabele, stille en prettige rit. Klasse!

We waarderen het als je wilt bijdragen door het bijhouden van de AutoWeek Verbruiksmonitor of door een gebruikersreview te schrijven waarin je jouw ervaringen met de auto deelt. Daarmee help je potentiële kopers echt vooruit!