Volvo V70 2.4D Edition II (2006)

Stationcars bouwen is voor Volvo de praktijk van alledag. De huidige V70 verscheen al in 2000, maar het model doet het met lichte wijzigingen aan de koplampen, de achterlichtunits en de grille nog altijd goed. Onder de kap huist een 2.401 cc-dieselmotor. Feitelijk is deze krachtbron een oude bekende met een nieuwe naam. Achter de typenaam 2.4D gaat namelijk de vorige generatie van de D5-motor schuil. Dat wij de 'oude' D5 onder de motorhuif van de Volvo hebben, ervaren we niet als een zwaktebod. We hebben de 163 pk sterke common-raildiesel leren kennen als een van de fijnste op de markt. Hij draait zonder meer smeuïg zijn toeren en zijn geluid heeft veel weg van dat van een turbine; de sound is imponerend en vertrouwenwekkend.
Deze krachtbron ontwikkelt een maximum koppel van 340 Nm, en dat is al bij 1.750 tpm beschikbaar. De V70 2.4D zet opmerkelijk grote stappen, en dat doet 'ie moeiteloos. De enige dissonant is de automatische transmissie. De vijftraps Geartronic krijgt de grote Volvo maar moeilijk van z'n plaats. We verwachten een grote sprong voorwaarts als we 't gaspedaal enthousiast intrappen, maar die blijft in eerste instantie uit. In het vooronder van de Zweed begint weliswaar de diesel-motor te loeien, maar de krachtige voorwaartse beweging laat verrassend lang op zich wachten. Maar als de Zweedse diesel eenmaal onder stoom is, valt hij nauwelijks meer te houden. In 10,3 seconden dendert de V70 naar de 100 km/h.

Comfortabel
Z'n elegante lijnen kunnen niet voorkomen dat de V70 tamelijk zwaar overkomt op het netvlies. In korte, snel genomen bochten gooit de Volvo V70 nadrukkelijk z'n gewicht in de strijd, en hij heeft de neiging meer te rollen over z'n lengteas. De besturing werkt vrij zwaar, maar van overcorrigeren is daardoor minder snel sprake. In communicatieve zin is de besturing van de Volvo niet de beste in z'n soort. De installatie werkt nogal afstandelijk. Het gevoel in de besturing is in lijn met het comfortabele karakter van de Volvo. Hij is niet extreem hard geveerd.
Comfortabel is ook het woord dat in gedachten springt zodra je plaatsneemt in de forse zetels. Het interieur is in ergonomisch opzicht goed voor elkaar. Lichte kleuren hebben de overhand. De strakke middentunnel, waarin twee beker-houders zijn opgeborgen achter een aluminium schuiflaatje, geeft 't binnenste van de V70 een steriel en zakelijk tintje. De brede, naar de bestuurder gerichte middenconsole bevat nogal wat bedieningsknoppen, maar deze zijn allemaal logisch geplaatst. De stoelen zijn erg breed, maar de zijdelingse steun is voor verbetering vatbaar. Dat geldt ook voor de steun die de voorstoelen aan de onderrug verlenen. De V70 scoort daarentegen het maximale aantal punten bij lange mensen, want de stoelen kunnen ver naar achteren. Ook op de achterbank is het goed toeven. De Zweedse lifestyle-station zal af en toe ook wel eens als pakezel worden gebruikt. De vierkante bak van de V70 heeft 485 liter te bieden. Door de bank plat te leggen, groeit de inhoud tot 1.641 liter.