Test: Volvo V60 T6

De V60 vaart mee op een grote golf van succes van Volvo. Wat begon met een zeer goed ontvangen XC90 is inmiddels in de breedte gegroeid met een XC40, XC60, V90 en S90, die stuk voor stuk enthousiast zijn ontvangen – ook door AutoWeek – en als warme broodjes over de toonbank gaan. De V60 was de volgende logische stap, hoewel het opvallend is dat Volvo eerst kwam met de stationwagon en niet met de (inmiddels ook onthulde) sedan S60, aangezien de sedan bij de meeste merken de basis is.

Motoren

Ondanks Volvo’s dieselloze toekomst is de V60 nog altijd met dieselmotoren verkrijgbaar, iets wat bij hoge jaarkilometrages ook in Nederland nog altijd prettig is, ook al stijgt het omslagpunt nog altijd. Wij gaan voor de dikste benzineversie zonder stekker: de T6. Zoals bij veel andere merken kun je voor het type motor allang niet meer uitgaan van de naam. De T6 is geen zescilinder meer, maar een viercilinder. De enkele T doet de auto dan weer te kort: hij heeft namelijk zowel een turbo als een mechanische compressor. Deze combinatie is goed voor 310 pk, heel wat voor een auto als deze. Evengoed geen vermogen dat je enkel via de voorwielen naar het asfalt wilt brengen (al heeft Volvo dat wel kort gedaan met de vorige XC60), dus deze T6 heeft altijd vierwielaandrijving.

Eerst wat over de koets, die groter is dan zijn voorganger. De bagageruimte heeft hier merkbaar baat bij, want deze groeit met zo’n 100 liter tot 529 liter. Eén van de belangrijkste nadelen van de vorige generatie is daarmee verdwenen en Volvo passeert daarmee concurrenten als BMW en Audi in dit segment. Op de achterbank is het eveneens prima toeven. Zowel hoofd als benen hebben voldoende ruimte, zelfs met het aanwezige schuifdak. De looks van de auto volgen de stijl van de V90, maar het formaat helpt bij een iets vlotter uiterlijk. Volvo heeft merkbaar het allerbraafste deel van zijn imago achter zich willen laten, getuige ook de grote blingblingwielen op deze demo. Het geheel oogt zonder meer als een prachtige auto. Vanuit de bestuurdersstoel is het uitzicht bekend voor wie al eens in één van de ­nieuwe Volvo-modellen heeft gereden. In een digitaal scherm vind je de klokken en naar wens extra info, zoals een kleine navigatiekaart. Een groot verticaal touchscreen in de middenconsole herbergt zo’n beetje alle andere functies: zowel het multimediasysteem als de klimaatregeling gaat via het scherm. Voor sommige zaken, zoals veiligheidsopties of technische autokeuzes, moet je even flink zoeken in de wirwar van menu’s, maar de snelheid van het systeem is uitstekend en het overzicht is goed. Met de knoppen op het stuur navigeer je door de mediamenu’s en de boordcomputer, maar je bedient er ook de autopilot mee, die bovengemiddeld goed is. Mercedes en Tesla doen het wellicht nog net iets beter, maar Volvo zit hier merkbaar in de kopgroep. Dat geldt sowieso voor alle veiligheidssystemen in de V60. Van autobrake en voetgangersveiligheid tot een prachtig high-res-birdview­systeem waarmee parkeerschades moeten worden voorkomen, alles is er en werkt goed. Prettig is dat hiervan net even meer standaard is dan bij andere merken. De zithouding en stoelen zijn verder perfect en de cockpit ademt kwaliteit en ruimtelijkheid. Zonder meer een prettige werkplek.

Goed en beter

De motor heeft met zijn dik 300 pk natuurlijk meer dan genoeg in huis om lekker vaart in de V60 te krijgen. Op het eerste gezicht is er dan ook niets aan de hand. Het lijkt een fijne, snelle auto. Als we wat dieper duiken, zijn er echter wel wat kritiekpuntjes te vinden. Zo is de sprint van zo’n 6 seconden natuurlijk best vlot, maar een A4 2.0 TFSI Quattro met 60 pk minder doet het net zo snel en een BMW 340i met 16 pk meer duikt er gewoon een volle tel onder. De Volvo presteert gezien zijn specificaties dus eigenlijk ondermaats. Dat merken we ook zonder de stopwatch erbij. Sowieso is de V60 relatief zwaar, al stoort dat bij het rijden minder dan zou kunnen. De nieuwe automaat met acht verzetten zou iets sneller mogen zijn: de nieuwste generatie automaten van de Duitse concurrentie is merkbaar beter bij de les. Daarbij komt dat de motor bij lange na niet zo mooi loopt als we elders wel zien. De directe concurrenten van BMW en Mercedes hebben natuurlijk zescilinders, maar dan is de conclusie evengoed dat het downsizen niet zonder offers gaat. Ook de sterkste vier­cilinders van bijvoorbeeld BMW (330i) en Audi (2.0 TFSI) zijn merkbaar beter dan deze motor met turbo en compressor van Volvo. Het vermogen komt er weinig verfijnd in en het aangrijpmoment van de automaat is niet zo soepel met wegrijden. Het is allemaal niet dramatisch, maar in dit segment liggen de eisen nu eenmaal hoger.

Het onderstel is gelukkig wel erg goed. De V60 is net een tandje straffer afgesteld dan de V90. De auto wordt nooit sportief, maar met de rijstand op Dynamisch wordt dat woord niet onterecht gebruikt. Door zijn vierwielaandrijving heb je altijd tractie en ook op hoge snelheden schrikt de auto niet van bochten of plotselinge koerswijzigingen. De forse achterstand van de vorige V60 op de Duitse premiumbrigade is bijna gedicht en daarvoor verdient Volvo zonder meer credits. De auto is kwalitatief sowieso de Volkswagen Passat voorbij, al slaat die weer terug met zijn gigantische ruimte.

Autopilot

De besturing is mooi communicatief in Dynamic en soepel en licht in Comfort. Het bevalt ons beter dan de besturing in veel Audi’s. Met de dempers in de hardste stand lever je merkbaar wat comfort in, maar rust is nog altijd de basis van de V60, wat het een heerlijke auto maakt voor lange afstanden of druk woon-werkverkeer. Dat laatste is dankzij de autopilot sowieso minder erg dan in veel andere auto’s, want het systeem ontneemt je een hoop stress. De aandrijflijn is eigenlijk het enige zwakke onderdeel van de auto, een iets minder sterke versie laat vermoedelijk minder punten liggen in vergelijking met de concurrenten. Dat scheelt je dan bovendien veel geld, want ook in de prijs heeft Volvo de aansluiting op Audi en Mercedes gevonden. De testauto gaat met gemak over de € 80.000 en dat is aan de forse kant voor een Volvo van dit formaat. Zou je met gelijke uitrusting en vermogens gaan werken, dan heb je bij de Zweden nog altijd meer auto (of vermogen) voor je geld dan bij BMW of Audi, maar ook op dit vlak worden de verschillen kleiner. Daar staat tegenover dat Volvo opnieuw een erg goede, fijne auto heeft uitgebracht. Samen met het goede imago van het merk in Nederland betekent dit ongetwijfeld dat succes voor de stationwagon hier is verzekerd.