Volvo C70 Convertible 2.4 T (2001)

De cabrio in deze test lijkt voor dit type liefhebbers gemaakt. Want dat openen en sluiten gaat o, zo simpel. Alles gaat elektrisch. De procedure "open-dicht" duurt ongeveer 30 seconden. Bestuurder en bijrijder nemen plaats op ruime, vrij zachte, met leer beklede zetels. Vanzelfsprekend kan de bestuurder stoel en stuur zo verstellen dat hij er goed voor kan gaan zitten. Hoe het achterin toe gaat? De C70 heeft twee portieren en om de achterpassagiers een beetje fatsoenlijk te kunnen laten in- en uitstappen schuiven de voorstoelen naar voren en klappen de rugleuningen voorover. Achterin de Volvo is maar plek voor twee personen. Die zitten redelijk ruim. Er is flink wat plaats voor de benen en het aantal centimeters tussen schedeldak en autohemel is zeer acceptabel.
Zolang je de zijruiten niet omlaag doet, heb je voorin - ook bij snelwegtempo - weinig last van luchtstromingen. En monteer je achterin het als optie leverbare windscherm, dan zit je helemaal uit de wind; ook als het nog wat harder zou gaan. Het windscherm - boven de achterbank - maakt van de vierzits cabriolet wel een tweezitter. Als er een beetje tempo wordt gereden gaat de lol van het open rijden er voor mensen achterin gauw af. Boven de vijftig kilometer per uur zullen ze het niet meer zo naar hun zin hebben. Rijd je met z"n vieren, dan kan de kap eigenlijk alleen in de stad en op de boulevard omlaag. We zeiden het al; als je van een gewone auto een cabriolet maakt, moeten er concessies worden gedaan. Dan hebben we het niet alleen over de ruimte achterin, maar ook over de bagageruimte. Want in ieder geval een deel daarvan is nodig om de kap in weg te vouwen. Gevolg: er kunnen minder koffers, tassen en dergelijke mee. In de bagageruimte van de C70 Convertible kunnen in ieder geval twee grote koffers minder mee dan de S70 waarop hij is gebaseerd.

Niet uit één stuk

Bij een "gewone" auto helpt het dak mee om het koetswerk stevig en stijf te maken. Maar een cabriolet moet strak en stijf zijn, zonder dak. En daarom is het nodig de rest van de koets sterker uit te voeren. Het lukt echter nooit om een open auto net zo stevig te maken als een wagen met een vast dak. Je zult altijd voelen dat er een beetje "beweging" zit in de carrosserie. En hier geldt, hoe minder hoe beter. De Volvo laat hier toch een klein steekje vallen. Hij voelt niet volledig als uit één stuk aan. En niet alleen wanneer de rit over wegdek van inferieure kwaliteit gaat. De vering is wat week, nadrukkelijker op comfort afgestemd. De besturing werkt licht en voelt niet superstrak aan en hetzelfde kan van het schakelen worden gezegd. De vooras van de C70 reageert niet prettig op richels en andere oneffenheden en je krijgt met licht onderstuur te maken als je stevig door een bocht gast. Dat de aangedreven voorwielen dan toch hun grip behouden, is te danken aan de Stability & Traction Control (STC) waarmee de 2.4T standaard geleverd wordt. Bij het remmen helpt - uiteraard - ABS.
De machine van de Volvo C70 2.4T is niet kinderachtig. De door een lichtedrukturbo aangeblazen vijfcilinder ontwikkelt 142 kW/193 pk vermogen en 270 Nm koppel. Als we aan motoren en prestaties denken, dan denken we ook aan de bijbehorende decibels. Maar het zou verkeerd zijn om de motor overal de schuld van te geven als het om het geluids-niveau aan boord gaat. Je hebt immers ook bandengeluiden en rijwindgeluiden, zeker bij een cabrio. In de Volvo registreren we bij 100 en 120 respectievelijk 67 en 70,5 dB. Kijken we nog eens even in het interieur rond, dan zien we een herkenbaar dashboard; met een hele - niet al te overzichtelijke - trist schakelaars links en rechts van het stuur. De portiervakken zijn zo klein dat ze die naam eigenlijk niet mogen dragen, maar gelukkig kun je nog spullen kwijt in vakken onder het handschoenenkastje en in de middenarmsteun. Uit die steun kunnen ook nog een paar bekerhouders te voorschijn worden getoverd. Voor de veiligheid heeft de Volvo een verstevigde voorruitstijl en omhoog schietende rolbeugels achter. Het merk doet nog steeds een beetje apart met airbags; die voor de bestuurder is standaard. Die voor de bijrijder wordt als "extra zonder meerprijs" geleverd. Zij-airbags vóór horen er wél gewoon bij. Trouw aan de Volvo-filosofie, zijn de hoofdsteunen van de C70 niet in hoogte te verstellen, maar staan ze goed voor mensen van verschillend postuur. In de rugleuningen van de voorstoelen is een systeem verwerkt dat - bij een aanrijding van achteren - whiplash tegengaat.