Volvo 340 met turboblok - 1983 - Kloppend Hart

Het was de arme Daf 600 die werd opgezadeld met de denigrerende bijnaam ‘truttenschudder’. Tja, de Volvo 340 was voorbestemd om als Daf ter wereld te komen en hoewel Volvo zich inkocht bij de Nederlandse fabrikant was de 340 niet Zweeds genoeg om het oubollige imago helemaal van zich af te schudden. Dat is best spijtig, want de 340 was een fijne, capabele auto, die misschien niet is ontdekt door alle doelgroepen die er lol aan hadden kunnen beleven. Stel dat het geen 2021 maar pak hem beet 1983 zou zijn. Dan zou Denny Girard (36) waarschijnlijk met een grote boog om de Volvo 340 heen zijn gelopen, omdat er voor zijn zuurverdiende geld wel wat hippers te koop was. Maar toen Denny zijn rijbewijs haalde, had hij nog niet zoveel zuurverdiend geld en was de Volvo 340 inmiddels zo verouderd dat je er al voor een paar grijpstuivers een op de kop tikte. Aldus geschiedde.

“Ik kon kiezen tussen een Opel Kadett en een Volvo 340 en van mijn vrienden mocht ik geen Opel”, lacht hij. “Bovendien heeft een 340 achterwielaandrijving. ‘The Fast and the Furious’ was toen net uit. Bij elk sneeuwvlokje stonden we klaar om te gaan driften. Het werd dus de Volvo.”

TWEE RECHTERHANDEN

Die Volvo bleef hangen bij Denny. Niet alleen bij hem, maar ook bij zijn broer Jeremy (35). Jeremy en Denny zijn al sinds hun jeugd bondgenoten en werden ook samen Volvo-liefhebber. Dat Jeremy nogal wat technisch inzicht combineert met twee rechterhanden is mooi meegenomen, bijvoorbeeld als je Volvo wordt afgekeurd: “Op zeker moment kocht ik een 360, omdat mijn school in Tilburg moeilijk bereikbaar was met het OV. Met die auto reed ik in het eerste jaar zo’n 50.000 kilometer, echt gigantisch veel. Een erg fijne auto, met zijn makkelijk te tunen tweeliter. Wel roestgevoelig en daarom werd hij op een gegeven moment afgekeurd.” Op zoek naar een nieuwe wielkuip om het doorgeroeste exemplaar te vervangen, belandden Denny en Jeremy bij een man die grossierde in Volvo’s en onderdelen. Ze zagen er een bordeauxrode 340 staan en dachten: waarom een wielkuip vervangen als je een hele carrosserie kunt hebben? Zo kwamen ze thuis met een uitstekende 340, met tweeliterblok – inclusief mankementen – onder de kap. De broers Girard, echte liefhebbers als ze zijn, zijn niet voor één mankement te vangen. Ze hadden nog een tweeliterblok staan, uit een Volvo 780 weliswaar. Dat moest toch wel in een 340 te proppen zijn?

INTERCOOLER

“En dan? Dan begint het!” lacht Denny veelbetekenend. Hij doelt op het sneeuwbaleffect waarin zoveel zelfbouwprojecten terechtkomen. De broers Girard bewezen echter dat je samen niet alleen sterk staat, maar ook een beresterke Volvo kunt bouwen. Al – dat geven ze wel toe – zag het daar niet altijd naar uit. De 780-motor levert met behulp van zijn turbo standaard bijna 200 pk. Dat is al heel wat voor een Volvo 340, maar Denny en Jeremy vonden dat daar best wat bij kan. Dus besloten ze dat er een intercooler moest komen. “Die bleek niet te verenigen met de originele Relix-ontsteking, want na twee seconden lopen gebeurde er niets meer”, zegt Denny. Na lang zoeken bleek een nieuw vliegwiel een goedkopere oplossing dan een nieuwe ECU.

“Toen moesten we zelf motorsteunen maken. We hadden er geen rekening mee gehouden dat de originele motorsteun geen ruimte liet voor de turbo en de carterpan. Dat laatste konden we oplossen door de carterpan van een 360 te gebruiken, maar de motorsteunen moesten alsnog worden aangepast, ook omdat extra stevigheid nodig was met al dat vermogen. De turbo hebben we dan maar verplaatst, van onder naar boven op het blok. De turbo komt nu van een Volvo 850 en we hebben zelf een spruitstuk gemaakt zodat het allemaal paste. En omdat het oog ook wat wil.”

HUFTERPROOF

Een enorme ingreep, die de broers Girard in een halfjaar voltooiden. Dan heb je ook wat, weet Denny inmiddels. Want waar een 780 met een turbodruk van 1 bar de 199 pk aantikt, schopt Denny’s auto het tot 240 pk met een turbodruk van slechts 0,8 bar. “Je hoort weleens dat je deze blokken tot 300 pk kunt krijgen, maar wij wilden niet alleen veel pk’s, maar ook een auto bouwen die hufterproof is en gewoon heel blijft.” Dat lijkt gelukt, want na 40.000 kilometer doet alles het nog prima. “Het nieuwe spruitstuk geeft een lekkere flow, waardoor het koppel naar de 350 Nm gaat.

Dat is gewoon verslavend! Het maakt van deze auto een heerlijk, lomp beest. Je kunt er makkelijk langzaam mee rijden – dan lijkt het weer de oudemensenbak die een 340 is – maar je kunt ook in 20 seconden op de 200 zitten. En hij blíjft maar doorgaan. De top? Die heb ik nooit gehaald, bij 230 dacht ik: laat maar zitten. Dan voel je al lang hoe de spoiler de auto vastzuigt op de weg en kun je al niet meer praten door de herrie van de extra cooling fans die bij 100 per uur aanslaan. Als je harder gaat, klinkt het alsof je de auto voor je gewoon kunt opzuigen.”

VERBETERPUNTJES

Je zou denken dat het doel is bereikt nu de 340 zich hufterproof en beresterk heeft getoond, maar zoals met alle projecten is ook dit project nooit echt klaar. Ook nu al dreigt elk verkeerslicht te verworden tot een Grand Prixstart, vindt Denny. “Een V60 Hybrid, een Porsche Boxster, een Audi TT, allemaal geen partij voor mijn 340. De versnellingsbakverhoudingen zijn erg kort, dus de toerenbegrenzer is nu de bottleneck. We hebben al eens gekeken naar de versnellingsbak van een Porsche 928, maar die is erg duur. En er staat ‘Porsche’ op, terwijl nu alles in de auto nog origineel Volvo is. Eigenlijk wil ik rondom ook nog schijfremmen.

In de Eifel duurt het nu ongeveer vijf bochtjes voor de boel begint te faden. Zo zijn er altijd wel verbeterpuntjes. Ik heb al jaren iets met de 340 – ik heb er zes gehad – maar deze heeft wel écht emotionele waarde. Het is een lomp beest met karakter.”