Volkswagen Passat 2.0 5V (2003)

Het dashboard van de Volkswagen oogt en voelt lekker zacht, maar in de basisuitvoering van de Passat is er weinig gezelligs aan. Op de foto's ziet u trouwens de Passat in opgetuigde Sportline-versie. Dat lekker dikke driespaaks sportstuur en die chique aluminium afwerking voor de middenconsole, da's voorbehouden aan de duurdere Sportline-uitvoering. De basis is absoluut wat koeler van sfeer. Het zitcomfort is goed voor elkaar. De zetels zijn goed verstelbaar maar je moet het doen met een overduidelijk duurzame stof op de stoelen. De Volkswagen Passat is een tijdlang hét voorbeeld geweest op het gebied van de binnenruimte van sedans, en nog steeds slaat de VW beslist geen modderfiguur. Op de achterbank heb je ruimte zat, alleen zit je wel een beetje rechtop. Maar de binnenruimte is goed voor elkaar. Ook de kofferruimte voldoet aan alle eisen en is keurig afgewerkt. Helaas kun je aan de versiering van de auto goed zien dat we hier te maken hebben met de basis-Passat. Airco is wel standaard, maar het is een handbediend systeem. Elektrisch bediende zijruiten heb je voorin, terwijl je achterin moet slingeren. Een regensensor hoort helaas ook niet bij de standaarduitrusting. Cruise control heeft ie weer wel, net als een boordcomputer, acht airbags en ESP. Maar om kort te gaan: de hoge prijs van de Passat wordt niet door de uitrusting goedgemaakt.
 

Ingepakte machinerie
Voordat we gaan rijden, kijken we nog even met een schuin oog onder de motorkap. De Passat was goed voorbereid op onze komst en heette ons van harte welkom door de motorkap op verchroomde gasveren te laten steunen en de hele machinerie in te pakken in het mooiste stuk plastic dat we in tijden op die plek zagen. Je zou de Passat haast met de motorkap open gaan parkeren. VW zal het niet gedaan hebben om slechte eigenschappen te verbergen, want de nieuwe tweeliter is een hele vooruitgang ten opzichte van z'n voorganger, de 1.8 5V. De belangrijkste verbetering zit 'm in de eigenschap die in het Duits zo mooi Laufkultur heet: hij loopt mooi in balans en is niet meer zo rumoerig. De 1,8-litermotor had de neiging erg brommerig te zijn op snelheid, de nieuwe tweeliter is stukken stiller. Pas als je hem flink de sporen geeft, laat hij zich wat nadrukkelijker horen. Maar altijd beschaafd, zoals dat hoort bij een auto in deze klasse. De twintigklepper produceert 130 pk en daarmee sprint de Passat in 10,7 seconden naar de honderd.

Door de knieën
Het onderstel van de Passat is uitgesproken comfortabel en dat heeft zo z'n nadelen. Als het wegdek wat hobbels heeft, dan gaat de Volkswagen diep door de knieën, om bij forse verkeersdrempels af en toe met de neus de grond aan te tikken. Op slecht wegdek voel je dat de banden moeite hebben om het oppervlak te volgen. Het onderstel had zonder meer wat steviger mogen aanvoelen om de bestuurder in extreme situaties meer zekerheid te geven. Over de besturing en de versnellingsbak verder niets dan lof: de Passat stuurt licht, direct en met gevoel en hij schakelt zonder morren. We vinden wel de slag van de koppeling aan de lange kant. Vooral dus lof voor de Passat, vanwege zijn ruimte, de gebruikte materialen en de beschaafde motor. Maar gezien het prijskaartje van de Passat schiet zijn uitrusting tekort.