Volkswagen Golf R32 (2003)

Het uiterlijk van de Golf R32 is ronduit intimiderend. De voorbumper is baggervet van lijn en de openingen happen niet alleen lucht, maar schreeuwen het ook uit. De lichtmetalen 15-spaaksvelgen met ultraplatte laagprofielbanden maken de Golf als een kat die klaar zit om z'n prooi aan te vallen. Erachter schemeren de blauwe remklauwen als twinkelingen in valse ogen. De achterbumper hangt om twee vuistdikke uitlaatpijpen. Volkswagen heeft gewoon alle opties op de R32 gemonteerd: van automatische airco en cruise control tot stoelverwarming (alsof hij niet heet genoeg van zichzelf is). Uiteraard heeft de Golf sportstoelen. Ze houden je stevig vast en het is er lang in uit te houden. Het enige redelijk originele
extraatje is het R-logo in de alu-pedalen en de voetsteun.
Voordat we hem ongenadig de sporen geven, gooien we eerst nog de motorkap
open. Geen moer te zien – letterlijk. Een zorgvuldig ontworpen afdekplaat sluit de
boel af als een Tupperware-bakje. In dat bakje zit een 3,2-liter V6 vierentwintigklepper gelepeld, die een vermogen produceert van 241 pk. Dat moet toch ruim voldoende zijn om deze compacte middenklasser van z'n plek te krijgen. Het koppel van 320 Nm wordt via een zesbak én de 4MOTION-vierwielaandrijving over de wielen verdeeld. De V6 is ongelooflijk soepel en in praktisch elke versnelling heeft hij wel zin in een sprintje. Kies je voor een lage versnelling, dan zet ie even z'n grote muil op en knalt ie iedereen voorbij. Uit de uitlaten komt dan een gebrul waar de honden geen brood van lusten. Bij lage toerentallen klinkt ie warm en donker, maar trap hem op z'n staart en hij brult zoals alleen een Porsche 911 dat kan. En dat moet ook: van een zwarte Volkswagen Golf kijkt niemand meer op.

Waakhond
In de auto is van het motorgeluid dat we net nog zo geweldig vonden nauwelijks
meer iets te horen. En dus gaat het voor het gevoel al een stuk minder hard. Maar
met spierballen alleen kom je er niet. De Golf R32 heeft af en toe moeite om met
dat geweld om te gaan. De versnellingsbak kraakt wanneer je snel schakelt en de
koppeling blijft 'n fractie van een seconde plakken. Verder is het onderstel wel stukken steviger geveerd dan dat van bijvoorbeeld een Golf V6, maar soms overdrijft de R32 het een beetje. Van een slechte weg wordt maar weinig weggefilterd zodat het maar goed is dat de stoelen veel steun geven, anders zou je er pardoes uitrollen.

Over het algemeen heeft de R32 – mede door z'n vierwielaandrijving – een heel
neutraal bochtgedrag. Maar alleen als het asfalt kurk- en kurkdroog is en blinkend
schoongeveegd. Want waakhond ESP lijkt gevuld met Red Bull; als het maar lijkt
alsof de rijstijl van de bestuurder een licht onderstuur oproept, grijpt het systeem al in. En omdat wegen gauw een tikkie vettig of smerig zijn, licht het lampje vaak op en wordt het gas teruggenomen.
Twee zaken heeft Volkswagen wel heel goed voor elkaar: remmen en sturen. De
blauwe remklauwen happen als piranha's in mensenvingers en de minste beweging
in het stuur wordt onmiddellijk doorgegeven aan de wielen.
De Golf R32 kost 40.450 euro maar onze testauto had als extra's nappaleren bekleding (plus 3.150 euro) en een schuifdak (nog eens 980 euro). Verder krijg je alles erbij: de dikke wielen, xenonverlichting, vierwielaandrijving, een paraplu (ja, echt) en dat Porsche 911-geluid.